Η νίκη των συντηρητικών στις αμερικανικές εκλογές μετά από αρκετά χρόνια και η άνοδος του Τράμπ στη θέση του προέδρου, σημαίνει μπελάδες όπως και το όνομα του (τραμπ- ολς, στα αγγλικά σημαίνει μπελάδες).
Ομολογώ ότι δεν το περίμενα και απευχόμουν να συμβεί, καθώς με τρόμαζε το πάθος του για την εξουσία, οι δηλώσεις του για τα όπλα, η ελαφρότητα και επιπολαιότητα σε λεπτά ζητήματα, η αντίληψή του για τους μετανάστες κ.λπ.
Σημάδια των καιρών πλέον, ότι εισερχόμαστε σε μια αχαρτογράφητη εποχή στην οποία αναζητείται πολιτική που να παρέχει ελπίδα για μια ζωή με προοπτική, ώστε να υπάρχει ξανά χώρος για αισιοδοξία, δημιουργία και χαρά.
Δυστυχώς, οι πεποιθήσεις του νυν προέδρου δεν αφήνουν περιθώρια ώστε η πολιτική της Αμερικής να κινηθεί προς μια θετική κατεύθυνση, καθώς πιστεύω ότι έχει άγριες προθέσεις, οι οποίες θα έχουν αντίκτυπο σε όλο τον πλανήτη.
Στον χώρο της οικονομίας ο οποίος διαχρονικά αποτελεί τον πρωτεύοντα τομέα υποκίνησης πολέμων και επαναστάσεων, θεωρώ ότι θα υπάρξουν εξαιρετικά δυσάρεστες εξελίξεις, γιατί δεν έχει ούτε τις γνώσεις αλλά ούτε και το ήθος του προκατόχου Ομπάμα.
Οι πρώτες δηλώσεις αναφορικά με τις οικονομικές υποχρεώσεις υποκαταστημάτων του γερμανικού κολοσσού Ντόιτσε Μπανκ στις αμερικανικές αρχές ύψους αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, προμηνύουν πολλά δεινά, καθώς απαιτείται εξαιρετικά λεπτός χειρισμός λόγω υψηλού συστημικού κινδύνου.
Αυτό σε συνδυασμό με τα ανοιχτά μέτωπα σε Συρία, Β. Κορέα με τον επικίνδυνο μανιακό ηγέτη που ασύδοτα κάνει πυρηνικές δοκιμές σαν να είναι παιχνιδάκι, μου δημιουργούν μια βαθιά ανησυχία και έντονο προβληματισμό.
Τα ισχυρά λόμπι που κατευθύνουν τον Τράμπ, είναι πιθανό να τον οδηγήσουν σε καταστροφικές επιλογές υπό την πίεση συμφερόντων τους, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρωπότητα και τις μελλοντικές γενιές.
Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε τίποτα άλλο πέραν της υπομονής, της ενεργής συμμετοχής και αγώνα απέναντι στα αναπόδραστα γεγονότα που θα έλθουν και ενδεχομένως γράψουν ιστορία.
Εδώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ερχόμενο μήνα, αρχές Δεκεμβρίου επίκειται το ιταλικό δημοψήφισμα για αναθεώρηση συντάγματος, το οποίο κατά τη γνώμη μου, αν είναι θετικό θα αποτελέσει σταθμό για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής.
Ονειρευόμουνα λοιπόν ότι η κυρία Κλίντον ως πρόεδρος των Η.Π.Α., κατόπιν της ιταλικής ανατροπής όπου θέτει βέτο έναντι στη γερμανοκρατική τακτική λιτότητας, καταρτίζουν από κοινού με την Ε.Ε. ένα παγκόσμιο οδικό χάρτη εξόδου από την οικονομική κρίση, αντιμετώπιση ανεργίας και δέσμευσης για ειρηνική επίλυση των προβλημάτων.
Υστερα, συνειδητοποιώντας ξύπνιος την κατάσταση μονολογώ: «Μέλλον φυγείν αδύνατο», ενώ μου έρχεται στο μυαλό η μαντινάδα του Π. Πρεβελάκη:
«Μοίρα δεν σε φοβούμαι μπλιό και ό,τι θέλεις κάμε,
κι ανέ γυρεύεις να με βρεις κάτεχε πως επά ‘μαι».
