Υπάρχει πικρότερη γεύση από το να έχεις προβλέψει, με την αρθογραφία σου, την καταστροφή της πατρίδας σου και να βλέπεις να επαληθεύονται όλες οι προβλέψεις σου; Δυστυχώς, υπάρχει. Είναι να βρίσκεσαι στην τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος, στον δρόμο που δεν έχει επιστροφή.
Στον δρόμο αυτό οδηγεί σήμερα τον τόπο η ανίερη συμμαχία: ο κυβερνητικός συνασπισμός μαζί με τη Χρυσή Αυγή, αυτοί δηλαδή που στήριξαν στη Βουλή με την ψήφο τους τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
Τους ακολουθεί ένα τμήμα του λαού που διαμορφώθηκε στα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας και δεν γνώρισε τη φτώχεια και τη δυστυχία κάποιων άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Και ενώ στις χώρες αυτές σημειώνεται διαρκής αύξηση του ΑΕΠ (η Πολωνία σε λίγα χρόνια θα είναι σημαντική οικονομική δύναμη), αντίθετα εμείς πετάμε στα σκουπίδια -με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, παρακαλώ!- το συγκριτικό γεωπολιτικό μας πλεονέκτημα σε σχέση με βαλκάνιους γείτονες και κυρίως με την επικίνδυνη Τουρκία, δηλαδή τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε.
Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Το πάγιο προεκλογικό ερώτημα προς τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αν διέθετε «Plan B». Ποτέ δεν απαντούσαν, αφού φυσικά δεν είχαν. Και καθώς δεν είχαν ούτε «Plan A», ο κόσμος τρέχει τώρα στα A.T.M., μήπως προλάβει να γλιτώσει ένα μικρό μέρος από τις λιγοστές καταθέσεις του.
Η ανίερη συμμαχία μας καλεί να ψηφίσουμε την άλλη Κυριακή εναντίον όλων των χωρών της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Τα ταμεία είναι άδεια, υπάρχει μεγάλη πτώση των δημοσίων εσόδων, όλοι οι δείκτες της οικονομίας είναι σε καθοδική πορεία. Βρισκόμαστε λίγες ώρες ή μέρες πριν από την επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων και πριν από την πτώχευση, καθώς αδυνατούμε να εκπληρώσουμε τις δανειακές μας υποχρεώσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται και πάλι πεισματικά να μιλήσει για την επόμενη μέρα της Ελλάδας, για το «Plan B». Πώς όμως να μιλήσεις για κάτι που δεν γνωρίζεις και κυρίως που δεν σε ενδιαφέρει; Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι, από τη μια, να αποκαταστήσουν την κομματική ενότητα, πράγμα που πέτυχαν σε ποσοστό 100%.· και από την άλλη, να κεφαλαιοποιήσουν ένα ενδεχόμενο «Όχι», ώστε να μας σύρουν εκτός της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., πράγμα που έχουν πετύχει σε ποσοστό 80%.
Για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αυτός θα είναι ο φυσικός τους χώρος, το αγαπημένο τους περιθώριο, όπου θα διαφεντεύουν τη μιζέρια μας, μοιράζοντας πόστα και εύνοια στην κομματική τους πελατεία.
Αλλά για την Ελλάδα θα είναι το χάος. Και δυστυχώς, αν κάτι μας διδάσκει η ελληνική ιστορία, είναι πως ο κοινός νους είναι ανίσχυρος απέναντι στις δυνάμεις που επιδιώκουν το χάος.
Και αν κάτι μας διδάσκει ο σοφός Καβάφης, είναι ότι οι λαοί είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τα προμηνύματα «των πλησιαζόντων γεγονότων».
* Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
