Είναι ελπιδοφόρο για το μέλλον και ευοίωνο αυτό το φαινόμενο, που κατ’ εξακολούθηση παρατηρείται στην πόλη μας τον τελευταίο καιρό. Ασύνηθες καλλιτεχνικό γεγονός οι αλλεπάλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και εννοώ εκείνες του τοπικού γίγνεσθαι και όχι τις εισαγόμενες.
Πετυχημένες θεατρικές παραστάσεις, ιδιαίτερης βαρύτητας. Μεγίστης ωφελιμότητας εκείνες οι σχολικές. Ποιοτικές συναυλίες, αξιόλογες εικαστικές εκθέσεις εκ παραλλήλου και φωτογραφικές απεικονίσεις σε διάφορες αίθουσες ποικίλων, ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, χαρακτηριστικών του τόπου μας με ενδεικτικό εκείνο της οδού Πατελάρου.
Πέραν από το θρηνητικό κλίμα των ημερών και της επαχθούς μεμψιμοιρίας, είναι ενθαρρυντικό, ότι η νεότερη ρεθεμνιώτικη γενιά, μας έχει δώσει θαυμαστά και απτά δείγματα μιας πολιτιστικής, εθελοντικής όσο και γενναιόδωρης προσφοράς.
Οι νέοι μας αντιπαρέρχονται τις Κασσάνδρες της πολιτικής αδολεσχίας, τους μάντεις δεινών, συντελειών και κατακλυσμών, των δελτίων ειδήσεων, καθώς και τις ανασταλτικές αντιξοότητες και επιζητούν μιαν ποιότητα ζωής παρά τους χαμηλούς όρους διαβίωσης. Είναι προς τιμήν τους, ότι οι πλείστες αυτές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται από ένα ισχνό βαλάντιο.
Μεταξύ αυτών θα ήθελα να επισημάνω την όντως συγκινητική πρωτοβουλία ενός νέου δραστήριου συμπολίτη. Ανιδιοτελής και αφιλοκερδής η ενεργητικότητα του καθηγητή μουσικής, βιρτουόζου κλαρινίστα Βαγγέλη Κωστή Παπαδάκη να συγκροτήσει μιαν ορχήστρα πνευστών (κλαρινέτων) ένα σύνολο από τους μικρούς μαθητές της τάξης του Μουσικού Γυμνασίου μέλη της Δημοτικής Φιλαρμονικής. Γιος του φιλολόγου και συγγραφέα Κωστή Ηλ. Παπαδάκη, ο δραστήριος Ρεθεμνιώτης μουσικολόγος με αυτό το εξαίρετο indivisible ensemble με αυτά τα άξια παλικαράκια και με συναυλίες που δόθηκαν σε επίκαιρα σημεία της πόλης κατόρθωσε να μεταφέρει μιαν αυθεντική αναγεννησιακή ατμόσφαιρα. Φύσηξε μια πνοή ευφορίας σε ψυχρούς δημόσιους χώρους, ζωντάνεψε «άψυχες» γωνιές. Η πόλη απέκτησε άξαφνα ευρωπαϊκό πρόσωπο. Πήρε μιαν όψη γραφική, θελκτική, κοσμοπολίτικη. Οι τουρίστες άκουγαν κλασική μουσική μιας αναμφισβήτητης αισθητικής κουλτούρας.
Εκστατικοί ξένοι και ντόπιοι στέκονταν στα σοκάκια και προσηλωμένοι απολάμβαναν τα αριστουργηματικά μουσικά κομμάτια με τα απαλά μελωδικά ηχοχρώματα των μεγάλων συνθετών, από τους λιλιπούτειους εκτελεστές.
Από το 14ο μέχρι το 17ο αιώνα εξαπλώθηκε στην Ευρώπη μια πνευματική, κοινωνική και πολιτιστική κίνηση η οποία σηματοδότησε τη μετάβαση από το σκοτάδι του μεσαίωνα στο νεότερο κόσμο. Κατά την Αναγέννηση ανεφάνη μια θεσπέσια συμφωνική μουσική. Μικρά μουσικά σύνολα (ensemble) περιέτρεχαν τη Γαλλία και την Ιταλία και σε σημεία κατάλληλα σε δρόμους και πλατείες σταματούσαν με τις περιοδεύουσες ορχήστρες τους και έδιναν συναυλίες με όργανα και τραγούδια και τελικά να καταλήξουν να επισκεφτούν πύργους ευγενών, για να γευτούν ένα πλούσιο φαγοπότι και να δεχτούν ένα γενναίο φιλοδώρημα.
Είναι προφανής η ευφυής επινόηση του συμπολίτη καλλιτέχνη Βαγγέλη Κωστή Παπαδάκη, να μεταφέρει αντίστοιχα εις τα καθ’ ημάς αυτή την υποβλητική ατμόσφαιρα με το αναγεννησιακό ύφος.
Οι συναυλίες δόθηκαν σε κατάλληλες επιλεγμένες θέσεις της πόλης, όπως στην πλατειούλα της Κυρίας των Αγγέλων, στην είσοδο του Τούρκικου σχολείου, στο προαύλιο της καθολικής εκκλησίας στην πλατεία Βιβυλάκη και στην πλατεία της προκυμαίας πλησίον της αίθουσας του Λυκείου των Ελληνίδων προς το ενετικό λιμάνι (παλιά αποβάθρα).
Η μικρή παιδική ορχήστρα η οποία ερμήνευσε μουσική διαχρονική, αξίζει κάθε έπαινο.
Η Αναγεννησιακή μπαρόκ, κλασική μέχρι και έντεχνη ελληνική (Χατζηδάκη).
Οι εκτελεστές: Βαγγέλης Κ. Παπαδάκης (μπάσο κλαρινέτο), Γιώργης Αγριμακης, Εύα Αναστασιάδη, Διονυσία Ζαχαράκη, Κώστας Σιραγάκης (κλαρινέτο), Παναγιώτη Χατζηδάκη, φιλική συμμετοχή (φλάουτο).
