Μία στις δύο θέσεις εργασίας -μεσοσταθμικά 48%- απειλούνται από τις νέες τεχνολογίες, τους αυτοματισμούς και τη ρομποτική.
Αυτό επισημαίνεται σε σχετική μελέτη που περιλαμβάνεται στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων του ΣΕΒ.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το οικονομικό του δελτίο η δυνητική απαξίωση θέσεων εργασίας που θα φέρει η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στην Ελλάδα, ανέρχεται σε 331.000 (από 689.000 σήμερα) στο εμπόριο, 240.000 (από 470.000 σήμερα) στη γεωργία, 236.000. (από 358.000 σήμερα) στη μεταποίηση, 210.000 (από 362.000 σήμερα) στον τουρισμό, 158.000 (από 337.000 σήμερα) στη δημόσια διοίκηση, 122.000 (από 185.000 σήμερα) στις μεταφορές και αποθήκευση.
Οι εργαζόμενοι που επηρεάζονται θα πρέπει προφανώς να επανακαταρτιστούν σε κάποιο βαθμό, αφενός για να μην περιθωριοποιηθούν και αφετέρου για να γίνει η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών χωρίς καθυστερήσεις, επισημαίνει ακόμη ο ΣΕΒ,
Στην Ελλάδα όμως μόνο το 6,3% των εργαζομένων ηλικίας 18-64 ετών (έναντι 14,8% στην ΕΕ-28) συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, με 5,5% στο εμπόριο και 3,5% στη μεταποίηση (έναντι 13,3% και 9,5% αντιστοίχως στην ΕΕ-28). Επίσης, στην Ελλάδα, σε επιχειρήσεις που εφαρμόζουν προγράμματα συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης, μόνο το 18% των εργαζομένων τους συμμετέχουν σ’ αυτά (έναντι 37% στην ΕΕ-28).
Προκύπτουν, συνεπώς, τεράστια κενά προετοιμασίας όσον αφορά και στις επενδύσεις και στην εκπαίδευση/κατάρτιση.
Στο πλαίσιο αυτό, απαιτούνται μια σειρά από παρεμβάσεις, ώστε αφενός να δοθούν κίνητρα για επενδύσεις εστιασμένες στην καινοτομία, στην έρευνα και στην ανάπτυξη και αφετέρου να υπάρξει σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στον σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας εθνικής στρατηγικής προσαρμογής της οικονομίας στις νέες τεχνολογίες, με εξειδικευμένες πλατφόρμες συνεργασίας, προγράμματα ανάπτυξης δεξιοτήτων, ανάπτυξη κόμβων ψηφιακής καινοτομίας,
Πάντως, ο ΣΕΒ επισημαίνει ότι, όπως συνέβη και σε άλλες φάσεις εισαγωγής τεχνολογιών στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, δεν έχει ποτέ προκύψει πρόκληση μαζικής και μόνιμης ανεργίας, καθώς αργά ή γρήγορα, η ανάπτυξη νέων προϊόντων και υπηρεσιών από την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών απορροφά το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό, υπό την προϋπόθεση ότι το τελευταίο αποκτά στη διαδικασία το κατάλληλο σετ δεξιοτήτων, σε χρόνους συμβατούς με τον ομαλό μετασχηματισμό της παραγωγικής βάσης.
Η διοχέτευση του εργατικού δυναμικού σε άλλες παραγωγικές δραστηριότητες με κατάρτιση σε νέες δεξιότητες, και με νέα θεσμική οργάνωση της εργασίας ενδεχομένως, είναι το μεγάλο στοίχημα της νέας εποχής που ανατέλλει, επισημαίνει, ο ΣΕΒ.
Η ταχεία προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας και η αύξηση της παραγωγικότητας που αυτή συνεπάγεται, απαιτεί ένα μίγμα επιχειρηματικών επενδύσεων και εκπαίδευσης/κατάρτισης των εργαζομένων στις νέες τεχνολογίες. Η ποιοτική διάρθρωση των επενδύσεων παραμένει, όμως, κατώτερη των περιστάσεων. Ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό επενδύσεων στο ΑΕΠ είναι το μικρότερο στον κόσμο, μόνο το 13% των επενδύσεων κατευθύνεται σε προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας (έναντι 22% στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ το 37% σε κατασκευές πλην κατοικιών (έναντι 25% στην Ευρωπαϊκή Ένωση).
