Αναζητείται ηλικία!

  Στη δημοσίευση του δεκαλόγου των απόψεών μας για τις προσεχείς δημοτικές εκλογές στον Δήμο Ρεθύμνου (και όχι μόνον!), καταθέτουμε σήμερα την έβδομη αναφορά μας, που αφορά στην ηλικία του αναζητούμενου υποψηφίου!

 

  Υπάρχουν διάφορες απόψεις και προτάσεις για την ηλικιακή παράμετρο μιας υποψηφιότητας, απόψεις που «συνδέουν» την ηλικία με την φρεσκάδα ιδεών, με τις δυνατότητες ανταπόκρισης στις αναληφθησόμενες υποχρεώσεις, με τις ενδεχόμενες «αγκυλώσεις» και «αρτηριοσκληρώσεις» από το παρελθόν, με τον επιθυμούμενο δυναμισμό και την επιθυμούμενη αγωνιστικότητα, με την απαιτούμενη εμπειρία και γνώσεις, κλπ. κλπ. κλπ.

 

  Έχουμε, πολλές φορές, δημοσιοποιήσει την άποψή μας, πως η συμμετοχή, όλων, των πολιτών στα λεγόμενα «δημοτικά πράγματα» είναι μια χρήσιμη, μια επιθυμητή, μια επιζητούμενη, μια απαιτούμενη και μια αναζητούμενη πραγματικότητα, διότι έτσι θεωρούμε και αξιολογούμε την τεράστια σημασία της και την αποτελεσματικότατη ουσία της (και πιστεύουμε, τεκμηριωμένα, ότι αυτή είναι η αναμφισβήτητη αλήθεια!).

 

  Όμως κάθε πραγματικότητα, δεν είναι «ξερή» και «στεγνή», αλλά έχει τα επί μέρους στοιχεία της, έχει τις επί μέρους συνιστώσες της.

 

  Δυστυχώς, (αυτό συνηθίζεται στην καθημερινότητα της κοινωνίας μας), καθένας «βλέπει» και «τοποθετεί» την κάθε παράμετρο όπως αυτή «φωτογραφίζεται» από τα δικά του «μέτρα» και από τις «δικές» του βλέψεις, και όπως «οδηγείται» από τις δικές του επιθυμίες και επιδιώξεις.

 

  Έτσι, κάποιοι υποστηρίζουν και προβάλλουν τους (ηλικιακά) νέους, για τους οποίους υπερτονίζουν τον περίσσιο δυναμισμό που (συνήθως) υπάρχει, επικαλούνται την ασυμβίβαστη λειτουργική που (συνήθως) τους χαρακτηρίζει, επισημαίνουν την «ρήξη» με το παρελθόν που (συνήθως) εκπροσωπούν, προβάλλουν την «ανατροπή» του κατεστημένου που (συνήθως) «φέρνουν» και που χρειάζεται, συνδυάζουν την φρεσκάδα της ηλικίας με την «φρεσκάδα» των ιδεών που (θέλουν να πιστεύουν πως) συμφύονται και πάνε «πακέτο», και προπαγανδίζουν τη διαφάνεια την καθαρότητα και την ανυπαρξία «κυκλωμάτων» στην διαχείριση των «κοινών πραγμάτων» που (λένε και δογματίζουν), ότι δεν πρόφθασαν να «ευδοκιμήσουν» στον χώρο τους.

 

  Δεν θα κρίνουμε αυτές τις απόψεις και επιμονές όσων τις υποστηρίζουν, διότι δεν θεωρούμε τον εαυτό μας σαν ένα τοπικό «Εισαγγελέα», (όπως συμβαίνει «συχνά» από άλλους που με θεσφατικές διατυπώσεις τους, πολυχρησιμοποιούν το «πρέπει» και το «σωστό» στην ανάπτυξη των «θέσεών» τους!), και απλά τις δεχόμαστε στο πλαίσιο ενός δημοτικού διαλόγου, όπου καθένας λέει όποια νομίζει (ασχέτως αν αυτά είναι και, αντικειμενικά, σωστά και τεκμηριωμένα).

 

  Άλλοι, υποστηρίζουν και προβάλλουν τους «μεγαλύτερους», εκείνους που «έχουν κολλήσει ένσημα» στην μέχρι σήμερα κοινωνική κλπ. πορεία τους, που έχουν εμπειρία και ωριμότητα, που έχουν δραστηριότητες και δράσεις στο «βιογραφικό» τους, που εμπνέουν εμπιστοσύνη για τη δυνατότητά τους να ανταποκριθούν στις σοβαρότατες υποχρεώσεις που θα κληθούν να αναλάβουν, που έχουν ικανότητες, έχουν «πτυχία» και πληρούν τις λοιπές αναγκαίες παραμέτρους για να μπορούν να «οδηγήσουν» το δημοτικό πλοίο!

 

  Ούτε αυτές τις απόψεις θα κρίνουμε, για τον ίδιο λόγο και με τα ίδια δεδομένα που επικαλεσθήκαμε πριν.

 

  Όμως θεωρούμε υποχρέωσή μας, (που απορρέει από την συναίσθηση ευθύνης για αυτό το σοβαρότατο θέμα όπως είναι η επιλογή της καλλίτερης δυνατής ηγεσίας στην τοπική εξουσία), αλλά και δημοτικό δικαίωμά μας, (στο πλαίσιο ενός χρήσιμου και εποικοδομητικού διαλόγου), να δώσουμε στα πράγματα, την πρεπούμενη, κατά την άποψή μας, «διάσταση».

 

  Σίγουρα όλες οι ιδιότητες τις οποίες προβάλλει, και η μια και η άλλη άποψη, είναι συνιστώσες της αναζητούμενης συνισταμένης, και αναμφισβήτητα περιλαμβάνονται στο «πακέτο» των οραμάτων που χρωματίζουν την αναζητησιακή επιθυμία της τοπικής κοινωνίας.

 

  Θα παρατηρήσουμε όμως, κατ’ αρχήν, πως οι διάφορες αυτές ιδιότητες, οι διάφοροι αυτοί χαρακτηρισμοί, η υπάρχουσα αυτή προσμονή δεν είναι περιορισμένη, «ντε και καλά», σε μια, κάποια, ηλικιακή περίοδο!

 

  Δηλαδή εννοούμε ότι, η πνευματική ηλικία δεν είναι, υποχρεωτικά, «δεμένη» με την χρονομετρούμενη ηλικία! Εννοούμε ότι υπάρχουν «ηλικιωμένοι» που «εκπέμπουν» μια νεανική ζωντάνια, που λειτουργούν με τόση «φρεσκάδα», που μπορούν να ανταποκριθούν σε νεανικές «προδιαγραφές», με ιδιαίτερη «σιγουριά» και πολύ καλλίτερα από ηλικιακά «νεότερους» τους!

 

  Αντίστροφα, πολλοί «νέοι», συγκρινόμενοι προς κάποιους «ηλικιωμένους», αποδεικνύονται τόσων «πολλών χρόνων», που χάνεται η δυνατότητα σύγκρισης.

 

  Υπάρχει όμως και μια άλλη ουσιαστική και σημαντική «παρατήρηση» η οποία είναι αναμφισβήτητη: Η σχέση «μεγαλυτέρων» προς «νεώτερους» δεν είναι αμφισήμαντη, διότι ναι μεν υπάρχουν «μεγαλύτεροι» που καλύπτουν, όλες, τις ιδιότητες των «νεώτερων», όμως δεν υπάρχουν «νεώτεροι» που να μπορούν να καλύπτουν, όλες, τις ιδιότητες των «μεγαλύτερων»!

 

  Εύκολα είναι κατανοητή αυτή η «σχέση», αφού, π.χ., η εμπειρία και οι γνώσεις, αποκτούνται «με τα χρόνια»!

 

  Σαφώς λοιπόν, θα λέγαμε ότι οι «μεγαλύτεροι» υπερέχουν των «νεώτερων» ως προς την πληρότητά τους!

 

  Όμως, δεν περιοριζόμαστε στα προηγούμενα, γιατί υπάρχουν και άλλα στοιχεία που «προσθέτουν» βαρύτητα στους «μεγαλύτερους».

 

  Από τα πολλά που θα μπορούσαμε να επικαλεσθούμε, θα περιορισθούμε σε ένα ουσιαστικό, σημαντικό, αναμφισβήτητο, και ιδιαίτερα αξιολογήσιμο στοιχείο, για το οποίο έχουμε την άποψη, ότι είναι «καταλυτικό» υπέρ των «μεγαλυτέρων»!

 

  Έχουμε εκφράσει πολλές φορές την γνώμη μας (μια γνώμη που «βγαίνει» από την αναμφισβήτητη πραγματικότητα!), ότι η «καρέκλα» του δημάρχου είναι πολύ απαιτητική! Εννοούμε ότι «σε θέλει» αποκλειστικά «δικό της»!

 

  Κοντολογίς θέλουμε να πούμε, ότι, όσο θα είσαι δήμαρχος δεν μπορείς (χρονικά και πραγματικά) να ασχολείσαι με «τίποτα άλλο»!

 

  Πώς λοιπόν ένας «νέος», που (φυσιολογικά) μόλις σταδιοδρόμησε μια δουλειά του και προσπαθεί να «επιβιώσει» (ιδιαίτερα στις δύσκολες σημερινές οικονομικές συγκυρίες) θα μπορέσει «να την αφήσει» για να «κλειστεί» στις δημαρχιακές του υποχρεώσεις! Πού θα την «ξαναβρεί» μετά, για να συνεχίσει, όταν θα αποχωρήσει από το δημαρχιακό μέγαρο;

 

  Άρα δύο «επιλογές-εκδοχές» θεωρούμε ότι βγαίνουν μπροστά μας:

 

  Η εκδοχή του «επαγγελματία δημάρχου», με όσα αρνητικά μπορεί να εμπεριέχει μια τέτοια «περίπτωση», και η εκδοχή του ανεπάγγελτου ιδιώτη με όσες συνέπειες εμπεριέχει ετούτη η «ιδιότητα» για τον «νέο» που θα την επιλέξει.

 

  Άποψή μας είναι, πως και οι δύο αυτές περιπτώσεις δεν είναι, κοινωνικά και δημοτικά υγιείς, και δεν θα πρέπει να αποτελέσουν αναζητούμενη λύση σε μια προεκλογική αναζήτηση.

 

  Δεν θα το θέλαμε, όμως μας το επιβάλλουν «τα γεγονότα», να αναφερθούμε και «να βάλουμε» στο τραπέζι της παρούσης συζήτησης, τη σχετική ειδησεογραφία όσον αφορά στις περιπτώσεις διαφθοράς σε σχέση με ηλικιακές αναφορές, με «γκόλντεν μπόις» κλπ.

 

  Ίσως αυτή η αλήθεια, να αποτελεί μια «δικαίωση» της προηγούμενης άποψης μας.

 

  Συμπερασματολογώντας, διατυπώνουμε την άποψή μας, ότι οι «μεγαλύτεροι» έχουν περισσότερα «εχέγγυα» για μια επιτυχημένη δημαρχιακή θητεία σε σχέση με τους «νεώτερους».

 

  Πολλές φορές έχουμε δημοσιοποιήσει την άποψή μας, ότι στον δήμο μας (και όχι μόνον) υπάρχει ένα τεράστιο «χρυσωρυχείο» που είναι δημοτικά ανεκμετάλλευτο!

 

  Αυτό το χρυσωρυχείο «ανήκει» στους «μεγαλύτερους» της προηγούμενης κουβέντας μας.

 

  Αναφερόμαστε στους συνταξιούχους, οι οποίοι περιμένουν να «κληθούν» για να υπηρετήσουν την πόλη και τους συμπολίτες τους μέσα από τα δημοτικά όργανα.

 

  Ολοκληρώνοντας τη σημερινή αναζήτησή μας, θα λέγαμε, ότι η αναζητούμενη «ηλικία» παρουσιάζεται σαν μια «συντριπτική πλειοψηφία» προς τον χώρο των «μεγαλύτερων».

 

  Είναι ξεκάθαρο και χιλιοειπωμένο ότι στην απαιτούμενη κοινή προσπάθεια κανένας δεν περισσεύει, όμως εξ ίσου σαφές είναι, πως καθένας έχει την «δική του θέση» στο δημοτικό πλοίο.

 

  Για την θέση του «πλοιάρχου» απαιτείται μια πολυπαραμετρική πληρότητα, που προδιαγράφει και την αντίστοιχη της «ηλικία»!

 

  Για όλες τις υπόλοιπες «θέσεις» υπάρχουν «ανάγκες» για όλες τις «ηλικίες».

 

  Μην παραβλέπουμε, ότι για να πάρει κανείς το πτυχίο του πλοιάρχου, απαιτούνται κάποιες τριετίες προϋπηρεσίας, ακολουθείται μια κλίμακα βαθμικής ανέλιξης, και υπάρχει (εκ των πραγμάτων) μια κάποια «ηλικία»!

 

  Κλείνοντας, απλά θα επισημάνουμε ότι οι λέξεις «υποψήφιος δήμαρχος», είναι «τρομερές» (κατά την εκκλησιαστική ορολογία), και (θα έπρεπε να) απαιτούν «νηστεία και περισυλλογή». Όμως η λέξη «δήμαρχος» είναι ακόμη πιο «τρομερή» και (θα πρέπει να) προκαλεί «ρίγη» συναίσθησης της τεράστιας ευθύνης.

 

  Αυτές τις αλήθειες «δεν τις αλλάζει» καμιά ηλικία, όμως προβληματιζόμαστε για το κατά πόσον «τις αντιλαμβάνεται» κάθε ηλικία!