Αναζητείται πρόγραμμα!

Προχθές, με το ομώνυμο κείμενό μας, «αναζητούσαμε» τον πλοίαρχο και τους αξιωματικούς «γέφυρας», για το «πλοίο» του δήμου Ρεθύμνου.

 

Η απάντηση στην πρόσκληση αυτή, (και οι «υποβολές αιτήσεων» των ενδιαφερομένων), έρχεται από την τοπική ειδησεογραφία, από την οποία προκύπτει μια κινητικότητα που βλέπει και ενδιαφέρεται για τις «προκηρυχθείσες (με το κείμενό μας), θέσεις» αυτές.

 

Για να μην παρεξηγηθώ, (γιατί εύκολα κάποιοι «παρεξηγούν» τις απόψεις και τις τοποθετήσεις των άλλων), διευκρινίζω τη θέση μου, ότι θεωρώ αυτονόητο πως ο οποιοσδήποτε ενεργός πολίτης, (άρα και ο γράφων!), μπορεί (και πρέπει!), να μιλεί και να γράφει όσα θεωρεί χρήσιμα για τον τόπο του. Η δημοσιευθείσα, λοιπόν, «πρόσκληση αναζήτησης», απλά, εντάσσεται σε αυτές τις υποχρεώσεις και σε αυτά τα δικαιώματα, και τίποτε άλλο, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο!

 

Σαφέστατα, κάθε συμπολίτης, κάθε ομάδα συμπολιτών, έχουν το δικαίωμα, (θα προσέθετα, και την υποχρέωση!), να «καταθέσουν τα χαρτιά τους» και να «ανταποκριθούν» στην πρόσκληση αναζήτησης για την οποία μιλούμε.

 

Συνεπώς, και θεμιτή, και χρήσιμη, και εποικοδομητική, και ωφέλιμη, και παραγωγική και απαραίτητη είναι ετούτη η αιτησιακή πραγματικότητα.

 

Όμως, όπως σε κάθε άλλη προκήρυξη, έτσι και στην προκείμενη χρειάζεται να συνυποβληθούν και τα «απαραίτητα, σχετικά, δικαιολογητικά»!

 

Εκεί μπαίνουν και εντάσσονται διάφορα στοιχεία-παράμετροι, που οφείλουν όλοι να συμπεριλάβουν στον «φάκελο δικαιολογητικών» της υποβαλλόμενης «αίτησής» τους.

 

Εκεί «μπαίνουν» τα διάφορα «πτυχία», μπαίνουν οι διάφορες «ιδιότητες» και τα χαρακτηριστικά, μπαίνει η εμφάνιση και η ρητορική ικανότητα, μπαίνει το ηλεκτρονικό προφίλ και η κοινωνική δικτύωση (για να βάλουμε στην συζήτηση μας και τις σύγχρονες «απαιτήσεις»), κλπ. κλπ.

 

Μια σοβαρότατη, (τουλάχιστον, κατά την άποψή μας), παράμετρος, μια πολύ «βαριά» παράμετρος, είναι σίγουρα η «ύπαρξη μπούσουλα», η διαθεσιμότητα μιας πυξίδας, η σαφής και ξεκάθαρη πορεία που θα ακολουθηθεί, η οπτιμότερη στοχοθεσία μαζί με ρεαλιστικά στοιχεία υλοποιησιμότητάς της, ένα ειλικρινές και «ασήκωτο» (για να μην «ανατρέπεται» με ευκολία….) συμβόλαιο με τους πολίτες, δηλ. (κοντολογίς!) ένα καλομελετημένο και ανεπηρέαστο, από σκοπιμότητες και οποιουσδήποτε λαϊκίστικους συμβιβασμούς, πρόγραμμα που έχοντας σαφή και (αδιαπραγμάτευτο) «ιερό» στόχο το «καλύτερο μέλλον», να αξιολογεί και να αξιοποιεί όλες τις υπάρχουσες και όλες τις δυνάμενες να προστεθούν δυνατότητες για την επίτευξή του.

 

Δυστυχώς η ιστορία «διδάσκει, ότι συνήθως λέγονται όλα τα ευήκοα ακούσματα από τα «στόματα» των υποψηφίων και την σχετική επικοινωνιακή προβολή τους, (όπως π.χ. το …γνωστό «θα σας κάνουμε και παιδιά»!) χωρίς συνέχεια και συνέπεια, εκτυπώνονται κάποια καλαίσθητα και πολύχρωμα «φυλλάδια», (που τα ονομάζουν «πρόγραμμα») με όμορφες φωτογραφίες και με «ξύλινα» και «πλαστικά» κείμενα, εκτοξεύονται «πολύχρωμα μπαλόνια» κιρκικών συνθημάτων για να τραβήξουν το ενδιαφέρον των πολιτών, χρησιμοποιούνται πολύβοα «μεγάφωνα» για να επιτευχθεί «η επιβολή» των χρηστών τους, γίνεται «ντόρος και οχλοβοή» και όσον αφορά στην ουσία, στο πρόγραμμα, στους στόχους και στις ικανότητες επίτευξης τους, «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»!

 

Είναι σίγουρα πιο «άνετη» η (οποιαδήποτε) πορεία, όταν δεν «κουβαλάς» επάνω σου ένα «βαρύ οπλισμό», όταν δεν «βομβαρδίζεσαι» από ερωτήματα και διαλογικές απορίες, όταν δεν έχεις να εξηγήσεις τίποτε και σε κανένα, γιατί «συμφωνείς» με όλους και σε όλα, όταν περπατάς πάνω σε στρωμένο χαλί, όταν δεν σε «κοντράρει» τίποτα και κανείς διότι «προσαρμόζεσαι» κάθε φορά σε όλους και σε όλα!

 

Είναι ευκολονόητο για όλους μας, πως μια πορεία με συνεχείς και υπεύθυνους προβληματισμούς, με ωριμότητα και υπευθυνότητα προσοχής στο πού «πατείς» στο κάθε βήμα σου, με δεδομένη προσήλωση υπομονή και επιμονή σε μια σταθερή και συνεπή πορεία σου κόντρα σε «ανέμους» σε «χιονοθύελλες» και σε «κακοτράχαλες ανωφέρειες», με συναίσθηση του «βάρους» των υποχρεώσεων και των ευθυνών της υποχρεούμενης συνέπειάς σου, κλπ., δεν είναι «μια εύκολη» υπόθεση!

 

Επομένως δεν θα ήταν εύκολη και απλή η, κατ’ αρχήν, σύγκριση και η επιλογή των δεδομένων μιας προεκλογικής πορείας! Όταν μάλιστα τα «ηθικά διδάγματα» των οποιωνδήποτε μέχρι σήμερα σχετικών ιστοριών έχουν περίσσιο «βάρος» προς την μια πλευρά, δηλ. υπερθεματίζουν προς την εύκολη και χαλικοστρωμένη διαδρομή.

 

Όμως όταν συζητούμε για το μέλλον του τόπου, για την οικονομικοκοινωνική ευτυχία των συμπολιτών, για απαιτούμενες βελτιώσεις και για αναγκαίες διορθώσεις, για υποχρεούμενες και υπάρχουσες χαμένες δυνατότητες, για σοβαρές στοχοθεσίες και δύσκολες πορείες υλοποίησής τους, κλπ., δεν έχει προτεραιότητα το «προς τα πού φυσά ο άνεμος» για να περπατήσουμε εύκολα, αλλά το «προς τα πού οφείλουμε να πάμε» για να στραφούμε αποφασισμένοι και να προχωρήσουμε!

 

Μιας και ξεκινήσαμε με την «θαλασσινή» ορολογία, (αναζητώντας πλοίαρχο για το «πλοίο» του δήμου μας), ας συνεχίσουμε με αυτήν και να συζητήσουμε για την πορεία που θα (πρέπει να) ακολουθήσει το δημοτικό πλοίο μας.

 

Το είπαμε και το ξαναλέμε, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση που μέχρι τώρα γνωρίσαμε, δηλ. ένας δήμαρχος-κοινοτάρχης που με ανοικτή την «παλάμη» ζητούσε την κρατική βοήθεια για να επιβιώσει ο δήμος -κοινότητα του και να προσπαθήσει «να κάνει κάτι», ήδη «έχει αποβιώσει» και, επισήμως, καλούνται πλέον οι δήμοι «να κολυμπήσουν μόνοι» τους!

 

Αυτό σημαίνει, ότι πλέον, για το πλοίο του δήμου δεν θα αρκεί «ο αυτόματος πιλότος» για να ταξιδεύει με ηρεμία και σιγουριά. Πλέον δεν θα είναι γεμάτο «το ρεζερβουάρ» με (κρατικό) πετρέλαιο, ούτε θα είναι «όλα πληρωμένα» για να μας διώχνεται κάθε έγνοια και σκοτούρα.

 

Αυτό σημαίνει, ότι πλέον δεν θα μπορεί να συνεχισθεί η σημερινή νιρβάνα του θαλάσσιου «σουλάτσου», του να πηγαινοερχόμαστε όπου η θάλασσα μας πηγαίνει, και να μην μας απασχολεί κανένα ερώτημα με τις διάφορες αντωνυμίες, όπως π.χ. «πού» (πάμε), «πώς» (πάμε), «πώς» (θα πάμε), «ποιος» (θα μας οδηγήσει), «πώς» (θα πληρωθεί το κόστος), «πότε» (θα φτάσουμε), κλπ., διότι στο εξής «εμείς θα πληρώνουμε»!

 

Έτσι πλέον θα οφείλουμε να χαράσσουμε όπτιμες πορείες, να μειώνουμε κόστη και να αυξάνουμε ωφέλειες απόδοσής τους, να ακολουθούμε όπτιμες ρότες αξιοποιώντας τα διατιθέμενα και ευρεθησόμενα δεδομένα, να αξιολογούμε προορισμούς κλπ., Κοντολογίς, πλέον θα οφείλουμε, τουλάχιστον να «ξέρουμε τι γυρεύουμε»!

 

Όλη αυτή η νέα πραγματικότητα, τώρα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, απαιτεί να έχουμε τουλάχιστον ένα «μπούσουλα», να έχουμε μια σωστή και αμεσόχρηστη πυξίδα, να έχουμε στοχοθεσίες ξεκάθαρες, να έχουμε τους απαραίτητους «χάρτες» για να χαράξουμε πάνω τους τις οπτιμότερες διαδρομές μας, με λίγα απλά και ουσιαστικά λόγια απαιτεί να έχουμε ένα πρόγραμμα.

Επιπρόσθετα, πρέπει να επισημειώσουμε, ότι μιλώντας για «πλοίαρχο» στο δημοτικό πλοίο, σαφέστατα είπαμε, πως εννοούμε μια ηγετική πλοιαρχική ομάδα, και ακόμη δίπλα της μια ευρύτερη δημοτική ομάδα που όλοι μαζί να συνεργάζονται για τον κοινό σκοπό που θα είναι το «καλλίτερο αύριο» του τόπου μας.

 

Είναι ευκολονόητη η άποψη που θα ξαναδιατυπώσουμε, πως τόσοι πολλοί ενεργοί πολίτες με τη δική του καθένας προσωπικότητα, θα ήταν πολύ δύσκολο «να συνεννοηθούν» αν λειτουργήσουν στο «ψάχνοντας», διότι θα «αναλωθούν» σε ατέρμονες και ατελέσφορες συζητήσεις, που θα «κουράσουν» και θα «εξαντλήσουν» την προσπάθεια, την οποία, εξ ορισμού της συνεργασίας τους, ενδιαφέρθηκαν να υλοποιήσουν. Σίγουρα θα πρέπει, από πριν, να υπάρχει ο κοινά αποδεκτός μπούσουλας, η κοινά αποδεκτή φόρμουλα, το καλοφτειαγμένο «Σύνταγμα» της συνεργασίας αυτής, πάνω στα οποία και μέσα στα οποία θα αναπτυχθούν οι χρειαζούμενες δραστηριότητές τους.

 

Όσο πληρέστερο στο περιεχόμενό του, όσο πιο «βασανισμένο» στην επεξεργασία του, όσο πιο απλωμένο σε εμπειρίες και παραγωγικό διάλογο, όσο πιο ενισχυμένο από ρεαλισμό και ειλικρίνεια, θα είναι ετούτο το απαραίτητο πρόγραμμα, τόσον καλύτερα θα δουλέψει η «συνεργασιακή μηχανή» της δημοτικής προσπάθειας που θα ζητήσει την έγκριση των δημοτών για να κυβερνήσει το «πλοίο» τους!

 

Συνεπώς, το απαιτούμενο πρόγραμμα δεν είναι μια απλή «λέξη» αλλά ένα «ογκοδέστατο βιβλίο» που απαιτεί την ανάλογη προεργασία και συνεργασία για να γραφτεί!

 

Και όταν λέμε πρόγραμμα, ασφαλώς και δεν εννοούμε εκείνα τα επικοινωνιακής χροιάς πολύχρωμα «προγράμματα», που ετύπωναν οι διάφοροι υποψήφιοι έως σήμερα! Εννοούμε περιεχόμενο, εννοούμε ουσία και ρεαλισμό, εννοούμε διάλογο και γνώση, εννοούμε συνεργασίες και συγκέντρωση-αξιολόγηση ιδεών, εννοούμε ένα «καλογραμμένο» (με την μεταφορική έννοια) Ευαγγέλιο, που «θα μπει στα εικονίσματα» της «γέφυρας» του πλοίου του δήμου, για να το σέβονται όλοι εκείνοι που θα κρατήσουν (υπό τις διάφορες πλοιαρχικές ιδιότητές τους) το τιμόνι του πλοίου την επόμενη δημοτική περίοδο!

 

Και βεβαίως, λίγη σημασία έχει αν θα τυπωθεί σε ιλουστρέ χαρτί με πολυχρωμία εκτύπωσης, ή σε ένα απλό χαρτί των 80 γραμμαρίων με απλά μαύρα γράμματα! Σημασία και προτεραιότητα υπάρχει στο να έχει «βαρύ» περιεχόμενο, και να είναι «χρωματισμένο» από την πολύ και ολόπλευρη ουσία του και από την ταχύτερη και περισσότερη δυνατή υλοποίησή του.

Συνεπώς, μετά την «αναζήτηση πλοιάρχου», (όπως την «δημοσιεύσαμε» στο προηγούμενο σχετικό κείμενό μας), στην κατάθεση της άποψής μας για τις προσεχείς (και όχι μόνον!) δημοτικές εκλογές, ερχόμαστε να «δημοσιεύσουμε» την αναζήτηση προγράμματος, που θα πρέπει να μας ευρεθεί «πακέτο» με την εύρεση του (αναζητηθέντος) πλοιάρχου!

 

Άρα, εν όψει των δημοτικών εκλογών, (και όχι μόνον), αναζητείται (και !!!!!) πρόγραμμα!!!