Στη σημερινή, έκτη συνέχεια των προεκλογικών αναζητήσεών μας, θα αναζητήσουμε το όνομα, την «ταμπέλα», του αναδόχου στον οποίο να αναθέσουμε την διακυβέρνηση του, δημοτικού μας, πλοίου.
Για να μπούμε «στο κλίμα» της σημερινής αναζήτησής μας, θα ήταν χρήσιμη μια «εισαγωγή» ώστε να αναδείξουμε τι ακριβώς αφορά η σημερινή παράμετρος των προσεχών (και όχι μόνον!) δημοτικών εκλογών.
Όπως είναι γνωστόν, ο δήμος δεν ανήκει σε κανέναν, είτε αυτός είναι ο απλός δημότης του, είτε αυτός είναι ο εκάστοτε δήμαρχός του, είτε αυτός είναι ο εκάστοτε «καθήμενος» (με την έννοια της δημοτικής παράταξης κ.λπ.) στον τοπικό «θρόνο»!
Ο δήμος ανήκει, μόνον, στους δημότες του, σαν σύνολο!
Μάλιστα πολύ εύστοχα και ακριβόλογα, τοποθετείται μια ιδιαιτερότητα αυτής της περιουσιακής κατάστασης, με την τοποθέτηση, πως «Αυτόν τον τόπο τον πήραμε από τους γονείς μας για να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας, και έτσι εμείς σήμερα είμαστε προσωρινοί διαχειριστές του, αφού απλά τον δανεισθήκαμε από τα παιδιά μας, μέχρι εκείνα να τον παραλάβουν οι ίδιοι»!
Για λόγους λειτουργικούς του δήμου, προβλέπεται η ανάδειξη της εκάστοτε τοπικής ηγεσίας (δήμαρχος, δημοτικές παρατάξεις κ.λπ.) η οποία λαμβάνει (δια των εκάστοτε εκλογών) την εξουσιοδότηση από το σύνολο των δημοτών (τους πραγματικούς «ιδιοκτήτες»!) να διαχειρισθεί την περιουσία τους, και αυτό, προφανέστατα, οριοθετείται ηθικά, πολιτικά, και νομικά σε συγκεκριμένα όρια που θέτει η ισχύουσα νομοθεσία.
Άρα, ουσιαστικά, με την εκλογική διαδικασία, ανατίθεται, από μας, σε κάποιους ετούτη η διαχείριση αυτής της ιδιόμορφης περιουσίας!
Είναι σαφές λοιπόν, ότι αυτή η επιλογή «γραφείου» αναζητείται δια των εκάστοτε δημοτικών εκλογών.
Στην προσωπική μας καθημερινότητα, όταν πρόκειται να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε επιλογή ανάθεσης οποιασδήποτε ανάγκης μας, (π.χ. επιλογή τεχνικού γραφείου για κάποια χρειαζούμενη τεχνική μελέτη, επιλογή λογιστικού γραφείου για τις φοροτεχνικές υποθέσεις μας κ.λπ.), το ψάχνουμε το θέμα, λαμβάνοντας υπ όψει όλες τις παραμέτρους που μας παρουσιάζονται για την τελική επιλογή μας.
Έτσι, «βλέπουμε» και αξιολογούμε τα διάφορα στοιχεία που μας παρουσιάζονται, από διάφορες πηγές, όπως π.χ. τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς μας, τις υποδείξεις φίλων μας, την εμφάνιση γραφείων και υποψηφίων, το περιεχόμενό τους, τις διαφημίσεις τους κ.λπ., και βεβαίως και την ταμπέλα του γραφείου με την έννοια ότι μπορεί να μας προϊδεάζει και να μας εντυπωσιάζει για την απόφασή μας.
Είναι γνωστό, ότι και οι ταμπέλες πλέον έχουν μπει στο πεδίο δράσης των επικοινωνιολόγων, οι οποίοι υποδεικνύουν το περιεχόμενό τους που «κερδίζει», τα χρώματά τους που προσελκύουν, την μορφή τους που εντυπωσιάζει κ.λπ.
Δεν είναι άλλωστε πρωτοφανές, το γεγονός, ότι κάποιες ταμπέλες, μπορεί, απλά να πωλούν «αέρα κοπανιστό» όμορφα και ελκυστικά συσκευασμένο!
Όμως να ξαναγυρίσουμε στο καθαυτό θέμα μας.
Σε κάθε προεκλογική διαδικασία, το θέμα των ταμπελών παρουσιάζει ιδιαίτερη «κινητικότητα»!
Έτσι κάποιοι, (ιδιαίτερα τότε που τα κόμματα είχαν «υπάκουα» μέλη), αποζητούσαν με κάθε δυνατό τρόπο το λεγόμενο «χρίσμα», την ταμπέλα ενός κόμματος.
Κάποιοι μελετούν «τι πουλά», κάθε φορά, και σπεύδουν να γράψουν και αυτήν την «πραμάτεια» στις βιτρίνες τους!
Κάποιοι αναρτούν στις ταμπέλες τους, προσπαθώντας να προσελκύσουν «πελάτες» στο «μαγαζί» τους, κάθε λέξη που «χτυπά» εύηχα, όπως π.χ. «φρέσκιες ιδέες», «νεανική δύναμη», «εντιμότητα», «διαφάνεια» κ.λπ. κ.λπ.!
Κάποιοι άλλοι σπεύδουν να κλείσουν «συμφωνίες» και να προβάλλουν «αποκλειστικές αντιπροσωπείες», αποζητώντας ευρύτερη πελατεία, και σιγούρεμα μέρους του «αγοραστικού» κοινού!
Κάποιοι προσπαθούν να καινοτομήσουν, και ξεφεύγοντας από «τα τετριμμένα» ακολουθούν «δρόμους» με πρωτοποριακές ταμπέλες, προσπαθώντας να δείξουν επαναστατικές και ανατρεπτικές διαθέσεις!
Για να μην μακρηγορούμε, λέμε ότι καθένας (με τα επιτελεία τους) ψάχνουν για την καταλληλότερη εκάστοτε ταμπέλα, ώστε με αυτήν να ελκύσουν για να «πάρουν» το περισσότερο δυνατό ποσοστό του «αγοραστικού κοινού» του δήμου τους.
Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να κρίνουμε κανένα, αφού μοναδικός (θεσμικά) κριτής είναι, μόνον, ο ίδιος ο πολίτης στον οποίο απευθύνονται και τον οποίο προσπαθούν να «κερδίσουν», όμως δεν μπορούμε να αποφύγουμε μια, ουσιαστικότατη, επισήμανση:
Είχαμε κάποτε ζητήσει, με πρωτοκολλημένη αίτησή μας στον δήμο, [απ. 18742/12.11.07], να αναρτηθεί στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου μια ταμπέλα, που να «θυμίζει» σε όλους που αποφασίζουν σε αυτήν την αίθουσα «ότι αυτήν την πόλη την έχουμε δανεισθεί από τα παιδιά μας»! (με ο, τι αυτό σημαίνει για την «ποιότητα» της εκάστοτε ψήφου).
Περιττό να επισημάνουμε, πως ούτε καν απάντηση δεν πήραμε για την πρότασή μας αυτή…
Στο ίδιο «πλαίσιο» των απόψεών μας, θα προτείναμε, και σήμερα, μια ταμπέλα να «αναρτηθεί» επί τέλους στα «καταστήματα» της προεκλογικής «αγοράς», που να αφήνει όλα «τα άλλα», και να μας φέρνει «στον ίσιο δρόμο» ο οποίος θα ‘πρεπε να είναι ένας και μονοδρομικός.
Εννοούμε, μια ταμπέλα με το Πατουλιδικό «για το Ρέθυμνο ρε γαμώτο»!
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου
