Συνεχίζοντας τη δημοσιοποίηση ετούτου του δεκαλόγου των απόψεών μας για την πορεία προς τις δημοτικές εκλογές, θα αναφερθούμε στη «διάσταση» του χρόνου με την έννοια, ότι όταν κάποιος ή κάποιοι αποκτήσουν, μέσα από οποιαδήποτε επιθυμία διαδικασία και επιλογή, την ιδιότητα του υποψηφίου, θα πρέπει να έχει στη διάθεσή του τον απαιτούμενο χρόνο για «να κατέβει» στους πολίτες, να συζητήσει μαζί τους, να ακούσει εκείνος και να τον ακούσουν εκείνοι, ώστε μέσα από αυτή τη δημοτική διεργασία να δομηθεί το αναγκαίο (το αποδεικτικό της σχετικής ευθύνης) «έγγραφο» αυτό που ονομάζεται «συμβόλαιο με τους πολίτες».
Όπως κάθε συμβόλαιο στην οικονομικοκοινωνική πλευρά της κοινωνίας μας, έτσι και ετούτο, χρειάζεται τις δύο πλευρές που θα συμπράξουν, χρειάζεται τον κατάλληλο «συμβολαιογράφο» που θα το συντάξει σωστά για να του δώσει την χρειαζούμενη εγκυρότητα, χρειάζεται και το «υποθηκοφυλακείο», όπου θα κατατεθεί για να έχει «αποτελέσματα»! Κυριότατα, (το ξέρουμε όλοι), αυτή η δουλειά δεν γίνεται «στο πόδι» αλλά απαιτείται άνεση χρόνου, γιατί χρειάζεται μελέτη και στοιχεία από τα δεδομένα του περιεχομένου του, χρειάζεται και η συμμετοχή κάποιων άλλων (πέραν των δύο συμπραττόντων) που συμμετέχουν ουσιαστικά στην σύνταξή του, χρειάζεται μια πλήρης παράθεση του περιεχομένου και του «περιήλθεν» του, κλπ., ώστε να είναι πλήρες και «να δεσμεύει» πραγματικά!
Ουσιαστική λοιπόν παράμετρος, είναι ο διατιθέμενος και ο απαιτούμενος χρόνος!
Δυστυχώς, συνηθίζεται, να αναλώνεται τεράστια ποσότητα χρόνου «στις κουβέντες» για την εύρεση «του προσώπου» που θα είναι ο υποψήφιος, (ο πλοίαρχος που λέγαμε στο πρώτο άρθρο του παρόντος δεκαλόγου μας), και στο τέλος να διατίθεται ένας ελάχιστος χρόνος για «όλα τα υπόλοιπα»!
Και ετούτα «τα υπόλοιπα» είναι πάρα πολλά, είναι πολύ ουσιαστικά και είναι περίσσεια «απαιτητικά».
Εντελώς τηλεγραφικά θα θυμίσουμε όσα καταγράψαμε στα μέχρι σήμερα οκτώ προηγούμενα άρθρα μας:
Στον μικρό αυτόν διατιθέμενο χρόνο,
– πρέπει να συνταχθεί το πρόγραμμα (και βεβαίως δεν εννοούμε εκείνο που μέχρι σήμερα συνηθίσαμε δηλ. ένα πολύχρωμο τευχάριο με γενικές αοριστίες, αλλά ένα αναλυτικό κείμενο με συγκεκριμένες, κατά ενότητες δημοτικών θεμάτων, προτάσεις και λύσεις),
– πρέπει να βρεθούν συνεργάτες, (και βεβαίως δεν εννοούμε αριθμητική συμπλήρωση ενός απαιτούμενου καταλόγου, αλλά ενεργούς και συνειδητοποιημένους πολίτες, που θα μπορέσουν να σηκώσουν «το βάρος» του τεράστιου έργου που θα κληθούν να υπηρετήσουν),
– πρέπει να βρεθούν πρωτοποριακές προτάσεις και απόψεις, (για να θέσουν, να συγκροτήσουν, «να τολμήσουν» την «ανατροπή» που χρειάζεται ο τόπος),
– πρέπει να χαραχθούν πολιτικές, στοχοθεσίες και δρόμοι, (και βεβαίως δεν εννοούμε «λίθους ατάκτως ριγμένους» αλλά συγκροτημένες διεργασίες, δράσεις και δραστηριότητες που να έχουν μια συνοχή και μια αποτελεσματικότητα),
– πρέπει να αποκτηθεί ταυτότητα, και «ονομασία προέλευσης», (εννοούμε, να υπάρχει μια σαφής και αταλάντευτη πορεία, που δεν θα επιτρέπει «ρήγματα», δεν θα αφήνει «τρύπες», δεν θα εκτροχιάζεται, δεν θα αναλώνεται σε ζαλιστικές εσωστρέφειες και δεν θα υποστεί προβλήματα «έλλειψης καυσίμων»),
– πρέπει να ευρεθούν και να αξιοποιηθούν διάφορες «ηλικίες», (με την έννοια, ότι πρέπει να δουλέψουν, από την αρχή, όλες οι ηλικιακές παράμετροι, διότι είναι το απαραίτητο οξυγόνο, που θα ζωντανέψει κάθε υπάρχουσα πτυχή αυτής της προσπάθειας).
Όποιος θεωρεί, ότι όλα αυτά γίνονται «σε μια μέρα», απλά, θα πούμε πως βρίσκεται «εκτός τόπου και χρόνου»!
Όμως εκτός από ετούτα τα «τηλεγραφικά» που παραθέσαμε υπάρχουν και πολλά άλλα, από τα οποία θα αναφερθούμε σε ένα, το οποίο θεωρούμε ουσιαστικότατο!
Θα επαναλάβουμε το «δυστυχώς», (αλλά… δυστυχώς, αυτή είναι η υπάρχουσα πραγματικότητα!), συνηθίσαμε μέχρι σήμερα, μόνον τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες της προεκλογικής περιόδου να απευθυνόμαστε, και να μιλούμε, (όπως, στην πράξη, «μιλούμε»…) στους πολίτες. Εννοούμε εκείνες τις λεγόμενες περιοδείες, κατά τις οποίες, μέσα σε 2-3 ώρες περνούμε από πολλά χωριά, μπαίνουμε σε πολλά καφενεία (όσα υπάρχουνε!) και απλά… χαιρετούμε όσους πολίτες βρεθούν σε αυτά, πίνοντας μια τσικουδιά «στο πόδι».
Και το κυριότερο, αυτήν την «επικοινωνία» (μόνον κατ’ όνομα…) την κάνουμε όχι πριν την σύνθεση του προγράμματος και όλης της προετοιμασιακής δουλειάς του κάθε συνδυασμού, αλλά μετά την ολοκλήρωσή τους!
Δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα «με το όνομά τους», κάνουμε αυτές τις περιοδείες, εντελώς εθιμικά, επειδή «έτσι πρέπει να κάνουμε».
Κατά συνέπεια, όλη ετούτη την προεκλογική περίοδο ουδεμία, ουσιαστικά, επικοινωνία, ουδεμία συνεργασία, ουδεμία ανταλλαγή απόψεων και κατανόηση των τοπικών προβλημάτων μπορούμε να κάνουμε, και βεβαίως δεν κάνουμε!
Και παρά αυτήν την «σκληρή αλήθεια», (της πλήρους έλλειψης «επαφής με τους πολίτες κλπ.), κάποιοι επιμένουν να διακηρύσσουν πως μετέχουν στις εκλογές για «το καλό του λαού», για το «καλό του τόπου» κλπ., (χωρίς όμως να έχουν τον απαιτούμενο χρόνο, για να διαπιστώσουν «ιδίοις όμμασι», ποιο είναι το περιεχόμενο αυτών «των καλών»)!
Είναι αυτονόητο, (και το επικαλούμαστε συνεχώς σε ετούτη την δεκάλογη κατάθεση των εκλογικών απόψεών μας), πως δεν αυτοθεωρούμαστε κριτές κανενός και καμιάς κατάστασης, απλώς δημοσιοποιούμε τις προεκλογικές απόψεις μας και τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο.
Δεν θα ήταν υπερβολικό να λέγαμε, ότι στις προεκλογικές περιόδους «αναλισκόμαστε» σε όλα τα άλλα πλην εκείνων που πραγματικά θα ‘πρεπε όχι μόνο να μας απασχολήσουν, αλλά, κυριολεκτικά θα ‘πρεπε «να μας απορροφήσουν»!
Η απαιτούμενη άνεση χρόνου είναι ανύπαρκτη (όταν φτάνουμε ελάχιστους μήνες πριν τις εκλογές ακόμη «να ψάχνουμε» τον «πλοίαρχο» της κάθε υποψήφιας δημοτικής παράταξης!) και συνεπώς η αναζήτηση χρόνου δεν είναι κενή περιεχομένου αλλά είναι μια πιεστική «ανάγκη» που καλούμαστε, από την πραγματικότητα, να υλοποιήσουμε.
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου
nikosninos2014.blogspot.com
