Στην ημερολογιακή πορεία μας προς τις επόμενες δημοτικές εκλογές, και στο πλαίσιο ενός δεκαλόγου σχετικών αναζητησιακών σκέψεών μας, προχωρούμε στην 4η, παρούσα, αναζήτησή μας, της οποίας ο τίτλος μπορεί να ξαφνιάζει όμως στη συνέχεια θα συμφωνήσουμε πόσο είναι ρεαλιστικός και πραγματικός!
Αρκετοί «σοφοί» αρθρογράφοι, μελετητές και αναλυτές έχουν καταθέσει τους «ψαγμένους» προβληματισμούς τους, όσον αφορά στο γνωστό αναζητησιακό πρόβλημά της (με την ολόπλευρη έννοιά της) εκτιμώμενης ικανότητας των αιρετών εκπροσώπων που θα αναλάβουν, με τις οπτιμότερες δυνατές προοπτικές, την ηγεσία ενός τόπου.
Είναι «γνωστό» ότι υπάρχουν «πολλά προβλήματα», και είναι ωσαύτως «γνωστό», πως όλα αυτά τα προβλήματα δεν είναι, μόνον, «σημερινά» αλλά τα περισσότερα και τα σοβαρότερα υπήρχαν, υπάρχουν και (αν συνεχίσουμε την ίδια «αντιμετώπισή» τους) θα υπάρχουν, επί πολλές «τετραετίες», (που πλέον θα τις αντικαταστήσουν οι «πενταετίες»), διότι, απλούστατα, τα «προσπερνούσαμε» επειδή ήταν… δύσκολα!
Έχουμε δηλαδή μια καθεστωποιημένη κατάσταση προβλημάτων, τα οποία όμως πρέπει να αντιμετωπισθούν, γιατί «δεν πάει άλλο»!
Υπάρχουν κάποιοι αξιοσυζήτητοι, (καίτοι είναι «θεωρητικοί»), ιδεολογισμοί που μιλούν για αλλαγή τρόπου επιλογής των ηγεσιών μας, ώστε αντί της ψηφολογικής διεργασίας να υπάρχει η κληρωσιακή διαδικασία, δηλ. από ένα κατάλογο εθελοντών υποψηφίων, που θα πληρούν κάποιες «προϋποθέσεις», (τουτέστιν, από ένα «ενιαίο ψηφοδέλτιο»), να κληρώνονται οι «εκλεκτοί» που θα συναπαρτίσουν την αιρετή ηγεσία του κάθε τόπου!
Έτσι δεν αποκλείεται κανένας, (ενώ τώρα, με το ψηφολογικό σύστημα, είναι «γνωστό» ότι πάρα πολλοί ικανοί, και πραγματικά άξιοι, ούτε καν διανοούνται να «εκτεθούν» σαν υποψήφιοι), έτσι εξαφανίζεται αυτό που λένε «πολιτικό κόστος», (διότι κανείς δεν εξαρτάται από κανενός την ψήφο), έτσι εξαφανίζεται η «πολιτική επιρροή» οποιουδήποτε (είτε αυτό είναι «το κόμμα» είτε αυτό είναι τα «τοπικά συμφέροντα» κ.λ.π.), έτσι υπάρχει μόνο η ικανότητα και η δυνατότητα, οι οποίες ανεπηρέαστες να μπορούν να δουλέψουν για τον τόπο!
Αυτό το σύστημα ήδη εφαρμόζεται σε άλλες πτυχές της δημόσια ζωής, όπως π.χ. στους ενόρκους των δικαστηρίων κ.λ.π., χωρίς κανένα πρόβλημα.
Κλείνουμε ετούτη την (θεωρητικής σημασίας και, σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο, χωρίς νομική αξία) παρένθεση, και επανερχόμαστε στα «εντός των ισχυόντων θεσμικών πλαισίων» ρεαλιστικά δεδομένα.
Εν τάξει δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε τέτοιες, επίσημες, κληρωσιακές διαδικασίες για την επιλογή των μελλοντικών ηγεσιών μας, οι οποίες, υποχρεωτικά, πρέπει να περάσουν από την «κάλπη της 14.5.2014», όμως κανένας δεν μας απαγορεύει τέτοιες ανεπίσημες διαδικασίες, δηλ. να συζητήσουμε, να ακούσουμε, να κρίνουμε και να συγκρίνουμε, να αξιολογήσουμε και να εκτιμήσουμε, και να «κληρώσουμε» την μελλοντική ηγεσία μας, πριν από την κάλπη για την κάλπη!
Αυτό εννοεί ένα ψηφοδέλτιο «εθνικής ενότητας», (όπως γίνεται πολλές φορές σε διάφορες εκλογικές διαδικασίες διαφόρων φορέων, σωματείων κ.λ.π.), για την σωτηρία (μεταφορική και πραγματική) της πατρίδας μας!
Προφανέστατα αυτή η διαδικασία απαιτεί διάλογο και συνεργασίες με ιδιαίτερες «προδιαγραφές, που όλες τους θα είχαν τον ίδιο παρονομαστή δηλ. το «κοινό καλό» με όσα στοιχεία αυτές οι δύο λέξεις εμπεριέχουν.
Δεν είπε κανείς, πως όλη ετούτη «η πρόταση» είναι μια απλή υπόθεση, ούτε ότι μπορεί να περπατήσει εύκολα!
Για να «ανοίξει» ο δρόμος της, πρέπει να «παραμερισθούν» πολλά, που αποτελούν εμπόδια στο διάβα της. Κάτι που δεν είναι καθόλου «εύκολη υπόθεση»!
Να πούμε κάτι, ακόμη «περισσότερο».
Κάθε τόπος διαθέτει ικανούς, δυναμικούς, έντιμους, ειλικρινείς, δοκιμασμένους και άξιους για να «πλοιαρχήσουν» στο τοπικό πλοίο της εξουσίας.
Δεν θα ήθελα να αξιολογήσω, ούτε θεωρώ πως έχω τέτοιο δικαίωμα, πόσοι από αυτούς μετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες. Σίγουρα όμως, όχι όλοι τους!
Όπως είπαμε πιο πριν, έχουμε ένα πολύχρονο «καθεστώς» τοπικών προβλημάτων, τα οποία πρέπει να «εκθρονίσουμε» από την καθημερινότητά μας. Ας αναλογισθούμε λοιπόν, με ποιόν τρόπο, (όπως διδάσκει η ιστορία), γίνεται ένας τέτοιος εκθρονισμός, μια τέτοια απαλλαγή!
Μια πρόταση που διαβάσαμε κάπου θα «κοινοποιήσουμε» (για να χρησιμοποιήσουμε διαδικτυακούς όρους), γιατί είναι (κατά την άποψή μας) πολύ σωστή και αξιόλογη.
Μήπως θα πρέπει να «επαναστατήσουν» οι «καλύτεροι» της (κάθε) κοινωνίας μας!
Μήπως αντί να απέχουν, (όποιοι είναι εκείνοι που επιλέγουν αυτήν την αποστασιοποίησή τους), από τις εκλογικές διαδικασίες, (για τους οποιουσδήποτε δικούς τους ή γενικότερους λόγους και αιτίες), θα πρέπει «να σηκωθούν» από τον «καναπέ» της αποχής και της μη συμμετοχής στους απαιτούμενους αγώνες, και να «ντυθούν» το «αμπέχωνο» του επαναστάτη για να βγουν στην απαιτούμενη μάχη απέναντι στα προβλήματα και στα χαρακώματα των υπαρχουσών οποιωνδήποτε και οποθενδήποτε δυσκολιών, για να βοηθήσουν στην κατάληψη των οχυρών του «καλύτερου αύριο» του τόπου μας!
Βέβαια, οφείλουμε να επισημάνουμε, πως υπάρχει στην Ελλάδα μας, άρα παντού ανά την Ελλάδα μας, το γνωστό τσαρουχικό «είσαι ό,τι δηλώσεις», κάτι που πρέπει να προβληματίσει ως προς το ποιοι είναι «οι καλύτεροι», μήπως και στο «πλαίσιο της φωτογραφίας» μπουν οι συνήθεις «ωραιοπαθείς» και «χαλάσει» η εικόνα που αναζητείται!
Όμως αυτό το προβληματιστικό ενδεχόμενο, δεν σημαίνει ούτε ακυρώνει, την ανάγκη της επανάστασης των καλύτερων του τόπου, όποιοι πραγματικά είναι αυτοί.
Ακόμη να επισημάνουμε, ότι, για μια επιτυχημένη επανάσταση, δεν φτάνει, μόνον, η επαναστατική διάθεση και αντίδραση, αλλά χρειάζεται μια οργανωμένη δομή που συνδυάζει την «ορμητικότητα» με την «ωριμότητα», τον δυναμισμό με την οργάνωση, τους «εργάτες» με τις (καλές) «γραβάτες», τους «πολεμιστές» και τα κατάλληλα και επαρκή «όπλα», κ.λπ.
Αυτή η επανάσταση από κάπου πρέπει να αρχίσει, κάποιος πρέπει να σηκώσει το «λάβαρό» της και να προκαλέσει τον ξεσηκωμό της, κάποτε πρέπει «να ωριμάσουν οι συνθήκες» για να προκύψει σαν τους ώριμους καρπούς των δένδρων, κάποτε θα γίνει!
Έχουμε την άποψη, ότι οι συνθήκες είναι ώριμες, όμως δεν παραβλέπουμε τις δυσκολίες που μπορούν να προέλθουν από οποιαδήποτε «επιβλαβή» που είτε υπάρχουν είτε θα προκύψουν στην πορεία. Όμως, επίσης, μην παραβλέψουμε, ότι καμιά επανάσταση δεν ήταν ευκολορρόητη σαν ένα νανουριστικό ρυάκι μιας βουνοπλαγιάς.
Αναζητούνται λοιπόν, πραγματικοί, επαναστάτες για την «κήρυξη» της σωστής και επαρκούς «βελούδινης επανάστασης» των καλύτερων του τόπου μας!
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου
nikosninos.blogspot.com