Δεν πιστεύω να υπάρχει κρητικός και όχι μόνο, που στο άκουσμα «σκοπού» του Θανάση Σκορδαλού να μην αισθάνεται ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί του και μια απίστευτη αλλαγή διάθεσης που σε φέρνει σε ένα ονειρώδη κόσμο. Έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι εγώ στο άκουσμα του Σκορδαλού που σου μιλάει με τη λύρα του. Βέβαια ανήκω στη γενιά των νέων της δεκαετίας του 60… που τότε έπαιρνε τα πάνω της η κρητική μουσική και οι νέοι ολοένα και περισσότεροι ερχόταν στα κέντρα που έπαιζαν κρητικά χωρίς να νιώθουν γι’ αυτό ότι δεν ακολουθούσαν τη μόδα. Ίσα ίσα ένιωθαν υπερήφανοι για την κρητική μουσική.
Όταν ακούς τις μαντινάδες με τον αντίστοιχο «σκοπό» του Σκορδαλού σε μεταφέρουν σε άλλο κόσμο. Βλέπεις μέσα σ αυτές έντονα συναισθήματα αγνού αλλά και έντονου ερωτισμού όπως: «σαν μου πληγώσεις την καρδιά και σαν μου τη μαράνεις που θα τα βρεις τα γιατρικά ύστερα να τη γιάνεις», ή το μόνο εκείνος π αγαπά .., είναι στιγμές που χαίρομαι.., συ μ έμαθες πως αγαπούν…
Ήταν θυμάμαι γύρω στο 1970 που σαν νέος μηχανικός στη ΔΕΗ στο Ηράκλειο μαζί με το φίλο μου το Ζουμαδάκη Βασίλη ήμασταν τακτικοί θαμώνες στα κρητικά κέντρα «Ντελίνα», που έπαιζε λύρα ο Βασίλης Σκουλάς και σε άλλα που άρχισαν να ξεφυτρώνουν .Έπαιζαν διάφοροι εκλεκτοί καλλιτέχνες Καλομοίρης, Μανουράς, Σκευάκης, Μουντάκης, Σκορδαλός.
Στη φωτογραφία (1) που παραθέτω σε ένα καλοκαιρινό κέντρο στον κήπο στο Ηράκλειο, δίπλα στην Πλατεία Ελευθερίας, συνέβη και το κορυφαίο να παίξει λύρα ο Κώστας Μουντάκης με πασαδόρο το Θανάση Σκορδαλό! Διακρίνονται και άλλοι κρητικοί καλλιτέχνες, ο Μανουράς, Σκευάκης κ.ά. Ο γράφων στα νιάτα του όρθιος αριστερά. Η σύζυγός μου Βαρβάρα Μαράκη το γένος Εμμανουήλ Κυριανιτάκη μου περιγράφει ότι ήταν γείτονες και οικογενειακοί φίλοι με την οικογένεια του Θανάση Σκορδαλού. Ζούσαν απέναντι από το σπίτι μας στην οδό Αγίας Βαρβάρας στο Ρέθυμνο ο κ. Σκορδαλός με την τότε σύζυγό του Χρυσούλα τους δύο γιους και τις δύο κόρες τους. Ήμουν τότε λέει μαθήτρια του δημοτικού σχολείου. Η αδερφή μου Άννα Κυριανιτάκη και τώρα κυρία Παπουτσιδάκη ήταν τότε στις τελευταίες τάξεις του εξαταξίου γυμνασίου και επειδή ήταν δεινή χορεύτρια την είχε πάρει στο χορευτικό συγκρότημά του ο Σκορδαλός και ελάμβαναν μέρος σε διάφορες εκδηλώσεις.
Ήταν, μου περιγράφει η κυρία Παπουτσιδάκη, το έτος 1956 και ο κ. Σκορδαλός μου ανακοίνωσε ότι θα μεταβαίναμε με το συγκρότημά του στο Πασαλιμάνι του Πειραιά για να συμμετάσχομε στον Πανελλήνιο διαγωνισμό παραδοσιακών χορών. Πράγματι συμμετείχαμε στον Πανελλήνιο διαγωνισμό, λέει με καμάρι η κα Άννα. Λύρα έπαιζε ο κος Θανάσης Σκορδαλός και λαούτο ο κος Γιάννης Μαρκογιάννης. Με το συγκρότημα χόρεψαν ο Σταμάτης Παπαδάκης πρωτοχορευτής, ο Κλάδος, ο Παρασκευάς, η κόρη του Σκορδαλού Μαίρη, εγώ (η Άννα) και άλλοι. Ο διαγωνισμός έλαβε μέρος στους χώρους της Δώρας Στράτου στο Πασαλιμάνι, χορέψαμε με τις παραδοσιακές κρητικές στολές άνδρες και γυναίκες, καταχειροκροτηθήκαμε και πήραμε το Πρώτο! Πανελλήνιο βραβείο χορού και το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο ενδυμασίας!
Στη φωτογραφία(2) που δημοσιεύεται είναι το συγκρότημα του Σκορδαλού από τη γιορτή Κρητικού κρασιού 28-31 Ιουλίου 1961. Διακρίνονται από αριστερά ο Κλάδος, ο Παρασκευάς, η κόρη του Σκορδαλού Μαίρη, η κυρία Παπουτσιδάκη Άννα κ.ά.
Αυτές και πόσες άλλες ωραίες αναμνήσεις έχουν όσοι έζησαν από κοντά το Μεγάλο Θανάση Σκορδαλό.
*Ο Θεόδωρος Μαράκης είναι συνταξιούχος καθηγητής
