«Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης υπέγραψε την απόφαση με την οποία εγκρίνεται η διάθεση των ποσών (ανταποδοτικό τέλος) από σταθμούς ΑΠΕ που λειτουργούν εντός των διοικητικών ορίων δημοτικών ή τοπικών κοινοτήτων, για τα έτη 2010 – 2014.Τα ποσά ανέρχονται στα 17.614.927,20 ευρώ και πρόκειται να αποδοθούν στους οικιακούς καταναλωτές μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος»
Τι σημαίνει αυτό και γιατί αναδεικνύεται αυτή τη χρονική στιγμή. Ότι επιδοτήσαμε την κατασκευή, εισαγωγή και εγκατάσταση ΑΠΕ από την τσέπη μας με 587.164.333 εκ ευρώ και τώρα μας επιστρέφουν το 3%.Δηλαδή, μας κλέβουν 100 ευρώ, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, κρατάνε τα 97 και μας επιστρέφουν τα 3 !!!! ονομάζοντας τα ανταποδοτικό τέλος και ανάπτυξη.
Αυτά είναι «ελληνικά» χρήματα, φεύγουν στο εξωτερικό δημιουργώντας θέσεις εργασίας στα εργοστάσια που κατασκευάζεται αυτή η ανώριμη και, πλέον, ξεπερασμένη τεχνολογία και δημόσιο χρέος εδώ.
Ούτε ανάπτυξη είναι, γιατί μας αποσπώνται χρήματα με πλάγιο τρόπο, δίδονται σε κάτι «επιχειρηματίες» που με τα δικά μας χρήματα κάνουν «επενδύσεις εγγυημένου εισοδήματος», τις αποσβένουν τα πρώτα 5 χρόνια και μετά απολαμβάνουν άλλα 20 χρόνια εισοδηματικής ξεκούρασης. (Το κράτος δίνει για 25 χρόνια τις άδειες ΑΠΕ).
Χωρίς τα δικά μας χρήματα δεν έχουν μια δεκάρα στη τσέπη τους και αυτό αποδεικνύεται από το ότι αυτοί οι «σπουδαίοι επενδυτές» που θέλουν να βάλουν το καλώδιο διασύνδεσης και να σώσουν το περιβάλλον και την Κρήτη δεν έχουν πληρώσει εδώ και πολλά χρόνια το ετήσιο ενοίκιο των μερικών εκατοντάδων ευρώ στους κτηνοτρόφους που έχουν ενοικιάσει τις εκτάσεις τους (π.χ. αιολικός σταθμός Μιαμού), αφήνοντας και πολλά χρέη σε ΟΤΑ. Τζάμπα μάγκες, δηλαδή.
Η μεγαλύτερη απόδειξη της οικονομικής μεθόδευσης που κρύβεται από πίσω είναι το ότι αυτές οι «επενδύσεις» είναι οι μοναδικές που χρηματοδοτούνται από τις φαλιρισμένες τράπεζες, γνωρίζοντας εκ του ασφαλούς ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματα του δανείου.
Τώρα εάν σε αυτά προσθέσεις, την εγκατάσταση τους παντού, σε ένα νησί που έχει άλυτο το ιδιοκτησιακό (!!!!), την καταστροφή στο περιβάλλον από τους τεράστιους δρόμους και οικόπεδα, τα δίκτυα που θα κατεβάζουν το ρεύμα, που χρειάζονται τα τέρατα αυτά, αλλά και ότι η πραγματική τους απόδοση είναι πολύ μικρή (5-15% στα Φ/Β και 15-30% στα αιολικά), την απώλεια στη μεταφορά ρεύματος λόγω απόστασης μεταξύ σταθμού παραγωγής και σημείου κατανάλωσης, την αδυναμία να αποθηκευτεί το λίγο παραγόμενο ρεύμα με συνέπεια και ΑΠΕ να πληρώνεις και τα συμβατικά εργοστάσια να συνεχίζουν να καίνε ντίζελ, την αλλαγή του μικροκλίματος της περιοχής, τότε καταλαβαίνει κάποιος την ανωφελότητα αυτής της τεχνολογίας στη σημερινή της μορφή.
Η επιστροφή του 3% σαν ανταποδοτικό τέλος και η μεγάλη δημοσιότητα αυτού του συμβάντος έρχεται μελετημένα και μεθοδευμένα αυτή τη στιγμή.
Προετοιμάζει το έδαφος σε αυτούς που θέλουν να ξεπεράσουν τις τοπικές αντιδράσεις, βαφτίζοντας σαν τοπική ανάπτυξη την καταστροφή του τόπου και δεν είναι άλλοι από την εκκλησία, τοπική αυτοδιοίκηση, τράπεζες κάποιους άλλους τοπικούς φορείς και εκφράζεται με την δημιουργία εταιρειών λαϊκής βάσης.
Το σκεπτικό τους είναι, «αφού θα καταστρέψουν που θα καταστρέψουν το νησί οι ξένοι και θα πλουτίσουν ας το καταστρέψουμε πρώτα εμείς να βγάλουμε και κανένα ευρώ».
