Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί

Μεγάλη Παρασκευή, ώρα 3:00 το μεσημέρι. Πυκνό σκοτάδι σκέπασε τη γη. Ο ήλιος μπροστά στο φρικτό θέαμα της Σταύρωσης έκρυψε τις ακτίνες του. Ο Ιησούς Χριστός, η ενσαρκωμένη Αγάπη παρέδωσε το πνεύμα. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, αρχιερείς και πρεσβύτεροι και ο ασεβής λαός, βλέποντας την αλλοίωση της φύσης φοβήθηκαν. Όταν επιβεβαιώθηκε ο θάνατός Του ησύχασαν. Ο Χριστός ήταν πλέον νεκρός. Πίστευαν ότι απαλλάχθηκαν από την παρουσία Του. Το Εβραϊκό Πάσχα πλησίαζε, τα σώματα δεν έπρεπε να μείνουν στους σταυρούς. Από την άλλη πλευρά οι μαθητές που είχαν όλες τις ελπίδες τους στηριγμένες στο Χριστό, Τον ακολούθησαν μέχρι τέλους.

Πίστευαν ότι ήταν ισχυρότερος από το Δαβίδ και τον Σολομώντα, θα νικούσε τους εχθρούς Του και θα ανακηρυσσόταν βασιλιάς του Ισραήλ. Τώρα όμως με τον θάνατό Του, οι ελπίδες τους είχαν καταρρεύσει. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι μπορεί να χαίρονταν για τον θάνατό Του, αλλά ξαφνικά θυμήθηκαν κάτι που τους αναστάτωσε. Θυμήθηκαν ότι αυτός ο λαοπλάνος είπε ότι σε τρεις ημέρες θα αναστηθεί, πείθοντας τον Πιλάτο να τους δώσει φρουρά για τον τάφο. Ο τάφος σφραγίστηκε.

Ξημέρωνε η πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, η Κυριακή. Το κορυφαίο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας συντελείτε, η ένδοξη Ανάσταση. Χωρίς το γεγονός αυτό, η μελαγχολία των μαθητών θα μεγάλωνε αφάνταστα, μετά την εμφάνισή Του. Αμέσως όμως τα πάντα άλλαξαν. Οι μαθητές δύσπιστοι στην αρχή, όταν Τον είδαν και Τον άκουσαν έλαμψαν από χαρά. Χάρηκαν όμως πρώτες απ’ όλους οι μυροφόρες γυναίκες που λόγω της φλογερής αγάπης τους για τον Ιησού, αξιώθηκαν να ακούσουν πρώτες το Χριστός Ανέστη. Χάρηκαν άγγελοι και αρχάγγελοι, από τον ουρανό είδαν τον θρίαμβο της αλήθειας κατά του ψέματος, της αρετής κατά της κακίας, του φωτός κατά του σκότους. Και πάνω απ’ όλους χάρηκε η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία κατά τη Σταύρωση Του Υιού και Θεού της, αισθάνθηκε ρομφαία να διαπερνά τη μητρική της καρδιά. Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, Χαίρετε και αγαλλιάσθαι.

Όσοι εχθροί του Χριστού εμφανίστηκαν μέσα στους αιώνες μέχρι σήμερα χαίρονταν και καυχιόντουσαν ότι στην εποχή τους θα κατάφερναν να εξαλείψουν το όνομα του Χριστού. Αντιθέτως οι ίδιοι νικήθηκαν και είτε ξεχάστηκαν, είτε τα ονόματά τους στο άκουσμά τους προκαλεί άσχημη έως φρικτή ανάμνηση.

Η απιστία και η διαφθορά δεν θα παραμείνει για πάντα. Η Ανάσταση διαλύει τα πάντα. Λαμπροφορεί στις καρδιές εκείνων που πιστεύουν ακράδαντα στον Αναστάντα Νυμφίο των ψυχών. Τι κι αν η απιστία οργιάζει, οι εχθροί της πίστης επιμένουν λυσσαλέα, τι κι αν πολεμείται η Εκκλησία από τον άρχων του κόσμου τούτου τον διάβολο, οι καρδιές των πιστών λάμπουν από τον ήλιο της αναστάσιμης χαράς, της χαράς που δοκίμασαν οι μαθητές. Ο Ιησούς Χριστός ζει και βασιλεύει στους αιώνες. Ας βροντοφωνάξουμε με μία καρδιά Χριστός Ανέστη, Αληθώς Ανέστη.

Από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ονομάζεται, επίσης, Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Ειδικά στη χώρα μας, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη του, ενώ το όνομα Γεώργιος είναι από τα πλέον συνηθισμένα.

Κατά τους συναξαριστές και την Ιερή Παράδοση, ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Ο πατέρας του Γερόντιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Καππαδοκίας και ήταν στρατιωτικός και Συγκλητικός. Η μητέρα του Πολυχρονία καταγόταν από τη Λύδδα της Παλαιστίνης. Και οι δύο γονείς του Γεωργίου είχαν βαπτιστεί χριστιανοί.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια του Αγίου μετακόμισε στη Λύδδα, την πατρίδα της μητέρας του. Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και εντάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό. Γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητες και την ανδρεία του κι έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη (συνταγματάρχη) στο σώμα της αυτοκρατορικής φρουράς.

Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός άρχισε λυσσαλέους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο Γεώργιος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές του και ομολόγησε την πίστη του. Ο αυτοκράτορας, που δεν περίμενε αυτή τη συμπεριφορά από ένα δικό του άνθρωπο, διέταξε να υποβάλουν τον Γεώργιο σε φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη του.

Αφού τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο και στις 23 Απριλίου 303 αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας. Την ημερομηνία αυτή τιμάται η μνήμη του σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, με εξαίρεση τις ορθόδοξες εκκλησίες, όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν από το Πάσχα ή συμπίπτει με το Πάσχα, επειδή η ακολουθία του περιλαμβάνει αναστάσιμους ύμνους. Στην περίπτωση αυτή, ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.

Το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα, μεταφέρθηκε και τάφηκε στη Λύδδα. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση. Επί του τάφου του Γεωργίου ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε ναό.

Η θαυμαστή καρτερία που επέδειξε ο Γεώργιος κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του και τα θαύματα που επιτέλεσε, συνετέλεσαν στη μεταστροφή πολλών παριστάμενων Ρωμαίων στον Χριστιανισμό, με επιφανέστερη περίπτωση της συζύγου του Διοκλητιανού, Αλεξάνδρας, η οποία ασπάστηκε τον Χριστιανισμό μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο. Η μνήμη τους τιμάται στις 21 Απριλίου.

Η φήμη του Γεωργίου διαδόθηκε σε όλη την Ανατολή. Ήδη, τον 4ο αιώνα υπήρχαν στη Συρία ναοί με το όνομά του, ενώ στην Αίγυπτο είχαν χτιστεί προς τιμήν του 40 ναοί και 3 μοναστήρια. Στην Κωνσταντινούπολη αναφέρεται ναός του Γεωργίου, ήδη, από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Οι εκκλησιαστικοί ποιητές, όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός, του αφιέρωσαν θριαμβευτικούς ύμνους και εγκώμια, ανακηρύσσοντάς τον «Αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα». Ο Άγιος Γεώργιος κατέχει μια σημαντική θέση στο λαϊκό εορτολόγιο. Οι εορτές του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου) και του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου) ελαμβάνοντο παλαιότερα ως χρονικά ορόσημα για τις αγροτικές και ποιμενικές συμφωνίες (προσλήψεις βοσκών, καλλιέργεια κτημάτων κλπ.), καθώς διαιρούν τον χρόνο σε δύο εξαμηνίες. Η γιορτή μέσα στην πασχαλινή περίοδο δίνει την ευκαιρία για ένα ανοιξιάτικο πανηγυρισμό στα πολλά εξωκλήσια και τις στάνες των κτηνοτρόφων, με προσφορά γαλακτερών στους επισκέπτες και ζωοθυσίες (κουρμπάνια) προς τιμή του Αγίου.

Ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος είναι ο προστάτης-Άγιος: της Αγγλίας, των χριστιανών της Παλαιστίνης, της Βηρυτού, της Γεωργίας, του βουλγαρικού Στρατού, της Καταλανίας, του Ελληνικού Πεζικού, των Μασόνων, των Προσκόπων, των Σταυροφόρων και της στάνης.