Δημοσιεύθηκε χθες η υπ’ αριθμόν Α 1447/9-12-2019 [ΦΕΚ Β, 4462] απόφαση του υφυπουργού Οικονομικών και του διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, με την οποία καθορίζεται η διαδικασία ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ και ΟΧΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ καταβολής ΦΠΑ για τις πληγείσες επιχειρήσεις που είχαν συναλλαγές με την, αλήστου μνήμης πια, εταιρία «Thomas Cook Group». Mε δεδομένη την ασύλληπτη ζημία όχι μόνον στον τουρισμό, αλλά και στην ευρύτερη οικονομία και την κοινωνία συνολικά, από την πτώχευση αυτή λόγω της αδύνατης πια μόχλευσης των κεφαλαίων που χάθηκαν μέσω της πραγματοποίησης επενδύσεων, ανακαινίσεων των τουριστικών υποδομών κ.λπ., εκτός φυσικά από την ασήκωτη, ιδίως για μικρομεσαίες επιχειρήσεις θετική ζημία, στα πλαίσια μάλιστα μιας μάλλον κακής τουριστικής περιόδου, θα περίμενε κανείς η ελληνική πολιτεία, που συνήθως είναι «ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στις κότες», δηλαδή σπάταλη στα επουσιώδη και μίζερη στα κρίσιμα- και ο τουρισμός είναι κρίσιμος, διότι είναι η μόνη βιομηχανία μας- να αποδειχθεί περισσότερο ειλικρινής, γενναιόδωρη και, ασφαλώς, να τηρήσει απολύτως τη νομιμότητα.
Τίποτε από τα τρία δεν προκύπτει από την απόφαση αυτή και τούτο διότι:
- Με δεδομένη την πτώχευση της Thomas Cook, η οποία βρίσκεται σε εκκαθάριση στο μεν Ηνωμένο Βασίλειο από τις 23 Σεπτεμβρίου 2019 [με βάση το Νόμο περί αφερεγγυότητας του 1986], στη δε Γερμανία επίσης, δεν αντιλαμβάνομαι ειλικρινά ποια η διαφορά, που επιτρέπει διαφορετική μεταχείριση, ανάμεσα στους αντισυμβαλλόμενους της και τους αντισυμβαλλόμενους της «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ»: ως γνωστόν γι’ αυτούς με καθαρό τρόπο το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ’ αριθμόν 355/2019 Απόφασή του, στοιχιζόμενο απολύτως με την ενωσιακή νομοθεσία [άρθρο 73 της οδηγίας του συμβουλίου της 28ης/11/2006 και 6η οδηγία της 17/5/1977] και νομολογία [ΔΕΕ της 23ης/11/2017, Απόφαση της 3ης/7/1977], κατά την οποία η βάση επιβολής του φόρου συνίσταται στην πράγματι εισπραχθείσα αντιπαροχή, άρα η φορολογική αρχή δεν μπορεί να εισπράξει ως ΦΠΑ ποσό υψηλότερο εκείνου που είχε εισπράξει ο υποκείμενος στο φόρο, έκρινε, ερμηνεύοντας τη σχετική ρύθμιση του άρθρου 19&5α του κώδικα ΦΠΑ ότι δεν οφείλεται ο φόρος αυτός, όταν “κατά πάσα πιθανότητα” είναι αδύνατη η είσπραξη της απαίτησης, επί της οποίας στηρίζεται η επιβολή του, ως συμβαίνει όταν ο αντισυμβαλλόμενος, δηλαδή η «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ» τίθεται σε ειδική εκκαθάριση. Πρόσφατα μάλιστα, στις 2-11-2019, εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 1165616/2019 Απόφαση της ΑΑΔΕ, που καθορίζει τη διαδικασία εφαρμογής της ως άνω απόφασης του ΣτΕ για τους ταλαίπωρους δανειστές του Μαρινόπουλου, τους οποίους και απαλλάσσει, κατά το δυνατόν, από το επιπλέον άγος του ΦΠΑ.
Ερώτημα: Ποια η διαφορά ώστε ως προς την Thomas Cook να μη χωρέσει απαλλαγή αλλά απλώς αναστολή;; ΚΑΜΙΑ, εκτός εάν στα πλαίσια της χριστιανικής πίστης, προσδοκά οιοσδήποτε την ανάστασή της, άρα και την καταβολή μέρους έστω των οφειλών της-ολίγον τι χλωμό μου φαίνεται!=
- 2. Ως γνωστόν, οι περισσότερες των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων εκ της κατηγορίας των Βιβλίων που τηρούν και του κεφαλαιουχικού τους χαρακτήρα υπέχουν υποχρέωση υποβολής Δήλωσης και καταβολής του ΦΠΑ ανά μήνα. Δηλαδή και για τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του έτους 2019 έχουν ήδη υποβληθεί οι δηλώσεις και έχει ήδη καταβληθεί ή ρυθμιστεί η καταβολή του ΦΠΑ, τον δε τρέχοντα μήνα υποβάλλονται οι δηλώσεις για τον μήνα Νοέμβριο, μήνα κατά τον οποίον κατά την κοινή πείρα ο κύκλος εργασιών είναι ελάχιστος, άρα και ο φόρος εξαιρετικά χαμηλός- αν προκύπτει.
Ερώτημα: Για ποιο λόγο δεν εκδόθηκε αυτή, η νομικά έωλη και ανεπαρκής, αλλά έστω «ασπιρίνη στον καρκίνο», Ααπόφαση περί αναστολής την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου ή έστω τον Οκτώβριο, αλλά σήμερα, που οι επιχειρήσεις έχουν ήδη γονατίσει από τις καταβολές;; Ο ευρών αμειφθήσεται με πακέτο διακοπών της υπό εκκαθάριση μακαρίτισσας!
- Με την επισημείωση ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ως προ την υποβολή της αίτησης αναστολής, διότι πιθανόν να θεωρηθεί ως ανεπιφύλακτη αποδοχή της οφειλής, πρέπει τέλος, μια και ούτε η ειλικρίνεια ούτε η νομιμότητα περισσεύει στην εν λόγω ρύθμιση, να τονισθεί ότι πάντως βρίθει γενναιοδωρίας: η αναστολή μπορεί να φθάσει μέχρι τις 31/3/2020, μια και ως γνωστόν η τουριστική περίοδος στη χώρα μας, ιδίως στα νησιά μας, ξεκινά την επομένη της Πρωτοχρονιάς, οπότε σε τρεις μήνες τα θυλάκια των επιχειρηματιών μας θα σφύζουν από εισπράξεις και θα σπεύσουν στις ΔΟΥ για να μην υποστούν τις κυρώσεις!!
Tην ώρα που η Τουρκία στο πρώτο δεκάμηνο του 2019 έφθασε τα 40.000.000 τουρίστες, σημειώνοντας αύξηση κατά 10.000.000 μέσα σε δύο χρόνια [!!!], ενώ εμείς κόβουμε το κλαδί, στο οποίο καθόμαστε, εάν συνεχίσουμε έτσι, σύντομα θα καταλάβουμε ότι, είναι λάθος, αντί να σπας αυγά για να κάνεις ομελέτα, δηλαδή να συγκρούεσαι με κάθε κατεστημένη νοοτροπία για να αναβαθμίσεις το τουριστικό προϊόν σου, να σκοτώνεις την κότα, που σου κάνει τα αυγά, να στραγγαλίζεις ό, τι σου απέμεινε, για να εισπράξεις ψίχουλα μπροστά στις δυνατότητές σου.
Κρίμα!
* Ο Νίκος Κοτζαμπασάκης είναι δικηγόρος
