Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, ο υπουργός υγείας και εκ νέου υποψήφιος βουλευτής Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ,Ανδρέας Ξανθός,μιλάει στα Ρ.Ν.για την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής.
Αποτιμά το έργο της κυβερνητικής θητείας της περιόδου 2015-2019,το δικό του έργο στο νομό ως υπουργός υγείας,μιλάει για όσα έγιναν ή δεν έγιναν,σχολιάζει τις δημοσκοπήσεις που θέλουν την Ν.Δ. να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ.
Και απαντά:Διέψευσε ο Αλέξης Τσίπρας τις προσδοκίες της κοινωνίας που ο ίδιος «καλλιέργησε» με προεκλογικές δεσμεύσεις το 2015, τις οποίες δεν υλοποίησε; Πληρώνει σήμερα πολιτικό κόστος γι’ αυτό ή για άλλες επιλογές-αποφάσεις που έλαβε; Εξακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το κόμμα που έχει το ηθικό πλεονέκτημα; Γιατί οι πολίτες θα πρέπει να δώσουν την Κυριακή ξανά την ψήφο τους στο κόμμα του;.
Και απαντά:Διέψευσε ο Αλέξης Τσίπρας τις προσδοκίες της κοινωνίας που ο ίδιος «καλλιέργησε» με προεκλογικές δεσμεύσεις το 2015, τις οποίες δεν υλοποίησε; Πληρώνει σήμερα πολιτικό κόστος γι’ αυτό ή για άλλες επιλογές-αποφάσεις που έλαβε; Εξακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το κόμμα που έχει το ηθικό πλεονέκτημα; Γιατί οι πολίτες θα πρέπει να δώσουν την Κυριακή ξανά την ψήφο τους στο κόμμα του;.
Κύριε υπουργέ, παραμείνατε αμετακίνητος στην θέση σας στο υπουργείο Υγείας καθ’ όλο το διάστημα της κυβερνητικής θητείας ΣΥΡΙΖΑ, που σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός σας εμπιστεύτηκε απόλυτα. Κάνατε πολύ πρόσφατα δημόσιο απολογισμό του έργου σας και με την ευκαιρία θέλω να σας ρωτήσω αν θεωρείτε πως κάνατε όλα όσα έπρεπε στον χώρο της δημόσιας υγείας ή αν υπάρχουν και άλλα τα οποία σκέφτεστε σήμερα ότι θα μπορούσατε να είχατε κάνει.
Η πολυετής θητεία στη θέση του υπουργού Υγείας και μάλιστα σε
μια ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτητική περίοδο για την κοινωνία και για το
Σύστημα Υγείας, αποτελεί προφανώς μεγάλη τιμή και έκφραση εμπιστοσύνης
εκ μέρους της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Θεωρώ ότι μαζί με τον
αναπληρωτή υπουργό Παύλο Πολάκη και την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία του
υπουργείου κάναμε το καλύτερο δυνατό, κάτω από αντίξοες συνθήκες και με
ασφυκτικούς περιορισμούς λόγω των μέτρων λιτότητας. Αυτό που καταφέραμε
όμως, δηλαδή την καθολική πρόσβαση των ανασφάλιστων πολιτών στην
ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την επιβίωση του Δημόσιου Συστήματος
Υγείας, δικαιώνει πλήρως την προσπάθειά μας και αποτελεί μια πολύ
σημαντική επένδυση στην κοινωνική συνοχή και στην αξιοπρέπεια των
ανθρώπων αυτής της χώρας. Ο απολογισμός του έργου του υπουργείου Υγείας
αναγνωρίζεται πλέον από πολλές πλευρές ως θετικός, χωρίς αυτό φυσικά να
σημαίνει ούτε ότι δεν υπήρξαν παραλείψεις και λάθη, ούτε ότι έγιναν όσα
έπρεπε. Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να είχαμε δρομολογήσει νωρίτερα
τη μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ και το θεσμό του οικογενειακού γιατρού, να
είχαμε υλοποιήσει πιο έγκαιρα την αλλαγή στην Επείγουσα Ιατρική και στα
ΤΕΠ, να είχαμε προχωρήσει πιο γρήγορα τις θεσμικές αλλαγές στο ΕΣΥ (νέοι
Οργανισμοί ΥΠΕ, Νοσοκομείων, ΚΥ) και, κυρίως, να είχαμε πραγματοποιήσει
μια πιο αισθητή ανακούφιση στην καθημερινότητα των πολιτών και στην
εξυπηρέτησή τους από το ΕΣΥ.
μια ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτητική περίοδο για την κοινωνία και για το
Σύστημα Υγείας, αποτελεί προφανώς μεγάλη τιμή και έκφραση εμπιστοσύνης
εκ μέρους της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Θεωρώ ότι μαζί με τον
αναπληρωτή υπουργό Παύλο Πολάκη και την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία του
υπουργείου κάναμε το καλύτερο δυνατό, κάτω από αντίξοες συνθήκες και με
ασφυκτικούς περιορισμούς λόγω των μέτρων λιτότητας. Αυτό που καταφέραμε
όμως, δηλαδή την καθολική πρόσβαση των ανασφάλιστων πολιτών στην
ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την επιβίωση του Δημόσιου Συστήματος
Υγείας, δικαιώνει πλήρως την προσπάθειά μας και αποτελεί μια πολύ
σημαντική επένδυση στην κοινωνική συνοχή και στην αξιοπρέπεια των
ανθρώπων αυτής της χώρας. Ο απολογισμός του έργου του υπουργείου Υγείας
αναγνωρίζεται πλέον από πολλές πλευρές ως θετικός, χωρίς αυτό φυσικά να
σημαίνει ούτε ότι δεν υπήρξαν παραλείψεις και λάθη, ούτε ότι έγιναν όσα
έπρεπε. Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να είχαμε δρομολογήσει νωρίτερα
τη μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ και το θεσμό του οικογενειακού γιατρού, να
είχαμε υλοποιήσει πιο έγκαιρα την αλλαγή στην Επείγουσα Ιατρική και στα
ΤΕΠ, να είχαμε προχωρήσει πιο γρήγορα τις θεσμικές αλλαγές στο ΕΣΥ (νέοι
Οργανισμοί ΥΠΕ, Νοσοκομείων, ΚΥ) και, κυρίως, να είχαμε πραγματοποιήσει
μια πιο αισθητή ανακούφιση στην καθημερινότητα των πολιτών και στην
εξυπηρέτησή τους από το ΕΣΥ.
Είστε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα του έργου σας στο
Ρέθυμνο; Θεωρείτε ότι το Νοσοκομείο μας λειτουργεί σήμερα πολύ καλύτερα,
χωρίς ελλείψεις; Εξαντλήσατε κάθε προσπάθεια για να έχουμε στο Ρέθυμνο
καλύτερες υπηρεσίες δημόσιας υγείας ή αναγνωρίζετε ότι υπάρχουν ακόμη
προβλήματα;
Ρέθυμνο; Θεωρείτε ότι το Νοσοκομείο μας λειτουργεί σήμερα πολύ καλύτερα,
χωρίς ελλείψεις; Εξαντλήσατε κάθε προσπάθεια για να έχουμε στο Ρέθυμνο
καλύτερες υπηρεσίες δημόσιας υγείας ή αναγνωρίζετε ότι υπάρχουν ακόμη
προβλήματα;
Υπάρχει ικανοποίηση από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι έχουν
γίνει πολύ σημαντικά βήματα στήριξης και αναβάθμισης ενός νοσοκομείου
που όλοι ξέρουμε ότι αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα και πριν από την
κρίση και τα Μνημόνια. Το Νοσοκομείο Ρεθύμνου, με την ανεκτίμητη
συνδρομή των γιατρών και του υπόλοιπου προσωπικού αλλά και με τη συνεχή
φροντίδα του Υπουργείου, προσφέρει σήμερα περισσότερες και καλύτερες
υπηρεσίες στους κατοίκους και στους επισκέπτες του Νομού μας. Το πιο
σημαντικό επίτευγμα όμως είναι ότι καλύπτει χωρίς διακρίσεις όλους του
πολίτες, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους. Και μάλιστα έχοντας
νοικοκυρέψει τα οικονομικά του, χωρίς να είναι ελλειμματικό, χωρίς να
χρωστά στους εργαζόμενους και χωρίς να παράγει ληξιπρόθεσμα χρέη προς
τους προμηθευτές του. Προβλήματα προφανώς εξακολουθούν να υπάρχουν,
αλλοίμονο. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την περίοδο, πέρα από την
ασφυξία των κτιριακών υποδομών και τις διαχρονικές ανάγκες σε
νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, αποτελεί η έλλειψη ειδικευόμενων
γιατρών λόγω της «ιατρικής μετανάστευσης». Αυτή είναι μια σοβαρή απειλή
για την εύρυθμη λειτουργία αρκετών τμημάτων του Νοσοκομείου, όπως η
Παθολογική, η Χειρουργική, η Ορθοπεδική κλινική κλπ.
γίνει πολύ σημαντικά βήματα στήριξης και αναβάθμισης ενός νοσοκομείου
που όλοι ξέρουμε ότι αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα και πριν από την
κρίση και τα Μνημόνια. Το Νοσοκομείο Ρεθύμνου, με την ανεκτίμητη
συνδρομή των γιατρών και του υπόλοιπου προσωπικού αλλά και με τη συνεχή
φροντίδα του Υπουργείου, προσφέρει σήμερα περισσότερες και καλύτερες
υπηρεσίες στους κατοίκους και στους επισκέπτες του Νομού μας. Το πιο
σημαντικό επίτευγμα όμως είναι ότι καλύπτει χωρίς διακρίσεις όλους του
πολίτες, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους. Και μάλιστα έχοντας
νοικοκυρέψει τα οικονομικά του, χωρίς να είναι ελλειμματικό, χωρίς να
χρωστά στους εργαζόμενους και χωρίς να παράγει ληξιπρόθεσμα χρέη προς
τους προμηθευτές του. Προβλήματα προφανώς εξακολουθούν να υπάρχουν,
αλλοίμονο. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την περίοδο, πέρα από την
ασφυξία των κτιριακών υποδομών και τις διαχρονικές ανάγκες σε
νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, αποτελεί η έλλειψη ειδικευόμενων
γιατρών λόγω της «ιατρικής μετανάστευσης». Αυτή είναι μια σοβαρή απειλή
για την εύρυθμη λειτουργία αρκετών τμημάτων του Νοσοκομείου, όπως η
Παθολογική, η Χειρουργική, η Ορθοπεδική κλινική κλπ.
Πείτε μου για το θέμα ανέγερσης νέου νοσοκομείου. Κρίνετε πως είναι μια αναγκαιότητα; Κι αν ναι, υπάρχουν οι προϋποθέσεις, οι οικονομικές, για κάτι τέτοιο; Αν γνωρίζουμε σωστά, το Πανεπιστήμιο πρόσφατα έδειξε διάθεση να προσφέρει χώρο για αυτόν τον σκοπό. Εξετάσατε το ενδεχόμενο; Το βάλατε στα πλάνα σας;
Η πρωτοβουλία του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ζώρα να θέσει σε δημόσια συζήτηση θέμα νέου νοσοκομείου στο Ρέθυμνο, χωρίς καμιά συνεννόηση με τον αρμόδιο υπουργό Υγείας και τους υπόλοιπους εκπροσώπους του Νομού, ήταν μια εξωθεσμική και άστοχη κίνηση. Ήταν ένα «πυροτέχνημα» που υπηρετούσε προφανώς κάποια μικροπολιτική σκοπιμότητα και, ακριβώς γι’ αυτό, δεν είχε καμία απήχηση. Η αναγκαιότητα για ένα νέο νοσοκομείο εκτός αστικού ιστού, είναι κοινός τόπος και θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει στη διερεύνηση όλων των προϋποθέσεων δημιουργίας του και κυρίως, σ’ αυτή τη φάση, στην κατάλληλη χωροθέτησή του. Επαναλαμβάνω ότι αν πραγματικά το Πανεπιστήμιο έχει τη βούληση να παραχωρηθεί η αναγκαία έκταση εντός του πανεπιστημιακού campus στου Γάλλου για την προοπτική ενός σύγχρονου Νοσοκομείου, να το συζητήσουμε. Αυτό είναι το πρώτο και κρίσιμο βήμα. Στη συνέχεια βεβαίως πρέπει να εξασφαλίσουμε το πιο δύσκολο, δηλαδή τους πόρους για την επαρκή χρηματοδότηση του έργου. Θεωρώ ότι στην προηγούμενη περίοδο των μνημονακών περιορισμών και της πραγματικής αδυναμίας του κρατικού προϋπολογισμού να καλύψει το κόστος κατασκευής του, θα ήταν ανεύθυνο και εξόχως λαϊκιστικό να έβγαινε ο υπουργός, ειδικά παραμονές των εκλογών, και να «τάζει» νέο Νοσοκομείο. Η δική μου μέριμνα και υποχρέωση όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να στηρίζουμε και να βελτιώνουμε τις υποδομές, τη στελέχωση και τη λειτουργία του υπάρχοντος νοσηλευτικού Ιδρύματος του Νομού. Βεβαίως οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανό το όραμα ενός νέου Νοσοκομείου, να μεριμνήσουμε γι’ αυτό από σήμερα, αλλά έχοντας συνείδηση ότι θα είναι μια υπόθεση μακροχρόνιου σχεδιασμού και σταδιακής υλοποίησης. Στην κατεύθυνση αυτή η συνέργεια του υπουργείου Υγείας, του Πανεπιστημίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι παραπάνω από απαραίτητη.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν ήταν θετικό για την κυβέρνησή σας. Οι δημοσκοπήσεις έκτοτε, σταθερά, δείχνουν την Νέα Δημοκρατία να προηγείται από 7 έως και 10-11 μονάδες, ανάλογα την εταιρεία δημοσκοπήσεων. Πιστεύετε ότι μπορεί η διαφορά αυτή να «διαψευστεί» στις κάλπες την Κυριακή;
Η «παράσταση νίκης» είναι αυτή τη στιγμή υπέρ της ΝΔ. Αυτό αντικειμενικά δημιουργεί μια επιπλέον δυσκολία για την αλλαγή κλίματος και την αντιστροφή του αποτελέσματος των ευρωεκλογών. Όμως, το διακύβευμα των βουλευτικών εκλογών είναι τελείως διαφορετικό, η ψήφος δεν θα είναι «χαλαρή», η «κοινωνική δυσφορία» σε μεγάλο βαθμό εκτονώθηκε, οι πολίτες καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα πλέον είναι σοβαρά, ότι αποφασίζουν για το μέλλον της μεταμνημονιακής Ελλάδας και ότι δεν μπορούν να «ρισκάρουν» την παλινόρθωση ενός χρεωκοπημένου πολιτικού συστήματος που ευθύνεται καταλυτικά για τη χρεωκοπία της χώρας και την οδυνηρή περιπέτεια της κρίσης. Αν οι πολίτες αναστοχαστούν και επιλέξουν με βάση την πολιτική λογική και όχι με βάση το θυμικό, όλα μπορούν να συμβούν.
Η κοινωνία είχε επενδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ το 2015 πολλά περισσότερα, είχε πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες από τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή σας. Θεωρείτε ότι διαψεύσατε σε ένα βαθμό αυτές τις προσδοκίες;
Τι λέτε εσείς, ο Ανδρέας Ξανθός, σήμερα, στους πολίτες της εκλογικής σας περιφέρειας για εκείνα που περίμεναν αλλά δεν υλοποιήθηκαν. Τι λέτε στους συνταξιούχους, στην μεσαία τάξη, στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, στους μισθωτούς. Σε όλους αυτούς δηλαδή που επιβαρύνθηκαν κατά κύριο λόγο, που σήκωσαν στις πλάτες τους το μνημονιακό βάρος και την περίοδο των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά και την περίοδο της δικής σας κυβέρνησης.
Το 2015 η προσδοκία, όχι μόνο της κοινωνίας αλλά και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, για την απεμπλοκή από το Μνημόνιο, διαψεύστηκε. Παρά την πρωτοφανή μάχη που δόθηκε για την αμφισβήτηση και ακύρωση των μέτρων λιτότητας, οι αρνητικοί πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη και η σκληρή στάση των δανειστών δεν το επέτρεψαν. Ο αναγκαστικός συμβιβασμός του καλοκαιριού του 2015 και η υπογραφή του 3ου Μνημονίου παρέτεινε τις επιβαρύνσεις και τις δυσκολίες, σε μια κοινωνία ήδη κουρασμένη από την πρώτη 5ετία της κρίσης. Όμως, αυτό για το οποίο δεσμευτήκαμε το Σεπτέμβρη του 2015, δηλαδή την οριστική έξοδο από την κρίση και τα Μνημόνια με την κοινωνία όρθια, το τηρήσαμε κατά γράμμα. Η χώρα έχει ξεφύγει πλέον από το φαύλο κύκλο της δημοσιονομικής επιτροπείας, της ύφεσης, των πιέσεων και των εμμονών του ΔΝΤ. Αυτό είναι εθνική κατάκτηση. Και το πέτυχε αυτή η κυβέρνηση με σοβαρότητα, με σχέδιο, με αξιοπιστία και σε κλίμα πρωτοφανούς κοινωνικής ηρεμίας και πολιτικής σταθερότητας. Τα δύσκολα λοιπόν είναι πίσω, η προοπτική μιας βιώσιμης ανάπτυξης με περισσότερη κοινωνική συνοχή, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, είναι μπροστά. Όχι ως «έκθεση ιδεών», όπως είναι το πρόγραμμα της ΝΔ, αλλά με ρεαλιστικό τρόπο και με μετρήσιμα βήματα που έχουν ήδη γίνει. Με λιγότερη ανεργία (μείωση από το 27% στο 18% τα τελευταία 4 χρόνια), περισσότερες θέσεις εργασίας (350.000), καλύτερο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και Κοινωνικό Κράτος. Όλα αυτά έχουν αντανάκλαση και στο Νομό μας: 543 επιχειρήσεις παραπάνω το 2018 σε σχέση με το 2014, 3.063 εργαζόμενοι παραπάνω, ανεργία στο 15% το 2018 σε σύγκριση με το 22% του 2014. Για τα βήματα αναβάθμισης του Νοσοκομείου και των άλλων δημόσιων δομών υγείας του Νομού, έχουμε ήδη παρουσιάσει πολύ αναλυτικό απολογισμό.
Κατά την άποψή σας, για ποιες πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ένα ποσοστό πολιτών δείχνει να απομακρύνεται από το κόμμα σας και να μετακινείται προς την Νέα Δημοκρατία; Κι επίσης, υπήρξαν ζητήματα τα οποία «αγγίξατε» και θεωρείτε ότι έχουν πολιτικό κόστος αλλά δεν το μετανιώνετε; Όπως ας πούμε το «Μακεδονικό»;
Η κυβέρνηση, ακριβώς επειδή δεν κινήθηκε με τη γνωστή και δοκιμασμένη για δεκαετίες, λογική της αποφυγής του πολιτικού κόστους, έλυσε ένα μείζον και χρονίζον εθνικό θέμα με τρόπο απόλυτα συμβατό με το συμφέρον της χώρας. Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν ένας εξαιρετικός, εθνικά ωφέλιμος και ισορροπημένος χειρισμός, πολύ καλύτερος από άλλες λύσεις που αποδείχθηκε ότι συζητούνταν την προηγούμενη δεκαετία. Αναβαθμίστηκε η διεθνής θέση και το κύρος της χώρας, δημιουργήθηκαν σχέσεις καλής γειτονίας στα βόρεια σύνορά μας, ο ρόλος της χώρας ως παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων είναι αδιαμφισβήτητος, οι δυνατότητες πιο αποτελεσματικής αντιμετώπισης της γεωπολιτικής επιρροής της Τουρκίας είναι επίσης ενισχυμένες. Εμείς λοιπόν επιλέξαμε μια στάση ευθύνης, σε αντίθεση με την αντιπολίτευση (ΝΔ και ΚΙΝΑΛ) που επένδυσαν στην «εθνικοπατριωτική» υστερία και στη δημαγωγική εκμετάλλευση της «εθνικής ευαισθησίας» μιας μερίδας της κοινής γνώμης. Πληρώσαμε πολιτικό κόστος γι’ αυτή τη στάση αλλά δεν μετανιώνουμε. Αυτοί που πρέπει να ντρέπονται είναι όσοι «χάιδεψαν» τα επικίνδυνα αντανακλαστικά του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας, παίζοντας μικροπολιτικά παιχνίδια με ευαίσθητα εθνικά θέματα.
Η συγκυβέρνησή σας με τους ΑΝΕΛ θεωρείτε πως έχει το δικό της κόστος; Σήμερα, εκ των υστέρων θεωρείτε πως ήταν λάθος; Ότι ναι μεν ήταν μια λύση για να κυβερνηθεί η χώρα αλλά δεν αρμόζει σε μια αριστερή κυβέρνηση να συνεργαστεί με ένα κόμμα που ιδεολογικά τοποθετείται σχεδόν στο άλλο άκρο;
Η συγκυβέρνηση με του ΑΝΕΛ ήταν μια αναγκαστική πολιτική επιλογή, με βάση το συσχετισμό δυνάμεων του 2015, και ήταν συνεργασία «ειδικού σκοπού». Ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν υπήρχαν το 2015 περιθώρια άλλου βιώσιμου κυβερνητικού σχήματος. Μετά την έξοδο από το Μνημόνιο έκλεισε ο πολιτικός κύκλος ζωής αυτής της συγκυβέρνησης και το «Μακεδονικό» δρομολόγησε πολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις στην ευρύτερη Κεντροαριστερά, που αντιστοιχούν πλέον στα σύγχρονα διλήμματα και τις νέες διαχωριστικές γραμμές (προοδευτικό ή συντηρητικό πολιτικό σχέδιο) για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Έχετε πει επανειλημμένα ότι πήρατε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία. Το επανέλαβε πρόσφατα ο πρωθυπουργός. Τι σημαίνει αυτό; Ποιος σας εμπόδισε; Δεν είναι ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης η επιλογή των ανθρώπων που στελεχώνουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, της δημόσιας διοίκησης, όπου παρατηρούνται ακόμα αγκυλώσεις, γραφειοκρατικές καθυστερήσεις κλπ.; Τι χρειαζόταν να κάνετε για να πάρετε και την εξουσία;
Το «βαθύ Κράτος» στην Ελλάδα είναι απολύτως επηρεασμένο από την πελατειακή λογική και την ευνοιοκρατία δεκαετιών, δηλαδή από την κουλτούρα διακυβέρνησης των προηγούμενων κομμάτων εξουσίας. Δεν μπορεί λοιπόν να υποστηρίξει με τη σημερινή του δομή και φιλοσοφία ένα σχέδιο πραγματικής ισονομίας και αξιοκρατίας στη χώρα. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές, όπως αυτές που έγιναν με τις διαφανείς και αντικειμενικές κρίσεις των υψηλόβαθμων διευθυντικών στελεχών στο Δημόσιο, καθώς και αυτές που δρομολογήθηκαν με την επιλογή προσώπων για τις θέσεις ευθύνης από το ειδικό «μητρώο στελεχών», με βάση τα αντικειμενικά προσόντα και τις δεξιότητες των υποψηφίων. Αυτό είναι μεγάλη τομή στη διοικητική κουλτούρα της χώρας, αλλά προφανώς χρειάζεται βάθος χρόνου για να εδραιωθεί και να αποδώσει. Δεν χρειάζεται λοιπόν να «πάρουμε την εξουσία» αλλά να αλλάξουμε τον τρόπο με την οποίο είναι οργανωμένη και να την «θωρακίσουμε» από την επιρροή πολλαπλών (πολιτικών, επιχειρηματικών, τοπικιστικών κλπ.) συμφερόντων.
Εξακολουθείτε να υπερασπίζετε την άποψη ότι η κυβέρνησή σας, το κόμμα σας, έχει το ηθικό πλεονέκτημα έναντι των κομμάτων της αντιπολίτευσης; Η αντιπολίτευση σας κατηγορεί για το αντίθετο.
Για το ύφος κυβερνητικών στελεχών έχουμε δεχθεί επικρίσεις, για αλαζονική συμπεριφορά επίσης, αλλά για ανηθικότητα και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος δεν έχει τολμήσει ακόμα να μας κατηγορήσει. Η διαπλοκή με συμφέροντα, η διαφθορά και η φαυλότητα στο δημόσιο βίο, έχουν γνωστά ονοματεπώνυμα πολιτικών δυνάμεων και προσώπων και σ’ αυτή τη χώρα. Η Αριστερά είχε ιστορικά και θα συνεχίσει να έχει το ηθικό πλεονέκτημα, όσο και αν προσπαθούν ο «κίτρινος τύπος» και τα «παπαγαλάκια» του, να το αμαυρώσουν. Αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο «DNA ηθικής» που έχουν οι Αριστεροί. Ο λόγος είναι απλός: Η Αριστερά και οι άνθρωποί της είναι στρατευμένοι με ανιδιοτέλεια σε μια συλλογική υπόθεση αλλαγής της κοινωνίας και εξάλειψης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Έχοντας στις κοσμοθεωρητικές και πολιτικές τους «αποσκευές» τις αξίες της Συλλογικότητας, της Ισότητας, της Αλληλεγγύης προς τους αδύναμους, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και όχι της ατομικότητας, της αποδοχής των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, των προνομίων προς τους ισχυρούς και της διαιώνισης της κοινωνικής αδικίας που πρεσβεύουν οι απανταχού της γης νεοφιλελεύθεροι και συντηρητικοί. Το ηθικό πλεονέκτημα είναι συλλογική και πολιτική υπόθεση και όχι ζήτημα προσωπικής εντιμότητας ή ευαισθησίας. Αφιερώνω στους επικριτές του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς, το στίχο του Μανόλη Αναγνωστάκη: «Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά τους πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου…».
Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναφέρω περιστατικά-υποθέσεις, που έχουμε διαβάσει σε δημοσιεύματα αλλά με το χέρι στην καρδιά πείτε μου. Το διάστημα διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξαν φαινόμενα αλαζονείας, φαινόμενα ξένα με το ήθος της αριστεράς, από στελέχη σας, που κι αυτά έχουν το δικό τους πολιτικό κόστος;
Όπως εξήγησα, δεν υπάρχει «φυλακτό» για την ηθική στην Πολιτική. Η διαφύλαξη του ηθικού πλεονεκτήματος είναι μια διαρκής και κυρίως μια συλλογική υπόθεση, ένα πολιτικό στοίχημα που οφείλουμε όσοι έχουμε θέσεις ευθύνης να κερδίζουμε καθημερινά. Γιατί, δικαίως, ο κόσμος μας κρίνει σ’ αυτά τα ζητήματα πολύ αυστηρά και δεν δικαιολογεί «ηθικού χαρακτήρα εκπτώσεις», αλαζονεία ή έλλειψη ενσυναίσθησης που είναι όρος για μια αξιόπιστη αριστερή πολιτική.
Ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών της Κυριακής για το οποίο οι πολίτες πρέπει να δώσουν ξανά ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ, ποιο είναι το διακύβευμα για την χώρα, για την Κρήτη αλλά και για το Ρέθυμνο;
Τα διλήμματα των βουλευτικών εκλογών αφορούν την επόμενη μέρα, το ποιος θα κυβερνήσει, με ποιο πρόγραμμα, με ποιες κοινωνικές προτεραιότητες, με ποια αξιοπιστία, με ποια κουλτούρα εξουσίας. Οι πολίτες, ειδικά οι οικονομικά αδύναμοι, ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, αυτοί που αυτοτοποθετούνται στην ευρύτερη προοδευτική παράταξη, την Κεντροαριστερά και την Αριστερά, καταλαβαίνουν ότι απειλεί να επιστρέψει μια αμετανόητη και ρεβανσιστική Δεξιά που τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ως ένα «υβρίδιο» ακροδεξιάς ρητορικής και ακραίου, νέο-Θατσερικού τύπου, νεοφιλελεύθερου προγράμματος στα εργασιακά και κοινωνικά θέματα. Όσοι πολίτες αναγνωρίζουν ότι μέσα στην κρίση και το Μνημόνιο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να στηρίξει το Κοινωνικό Κράτος, το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, να αφήσει ένα προοδευτικό και δημοκρατικό «αποτύπωμα» στην πολιτική ζωή, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι παίζεται και ποια είναι η διακινδύνευση στις εκλογές της 7ης Ιούλη. Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην εμπιστευτούμε την κρίση τους.
Να σας ρωτήσω κάτι τελευταίο. Γιατί υπάρχει μια μόνιμη «πολεμική» σχέση στελεχών σας με τον τύπο; Γιατί αδιακρίτως μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά ΜΜΕ και δημοσιογράφοι; Στο σύνολό τους είναι ανυπόληπτα; Δεν είναι ο ρόλος τους να ασκούν κριτική στην εκάστοτε εξουσία;
Τα μεγάλα ΜΜΕ και ειδικά τα τηλεοπτικά έχουν επιδείξει αυτά τα χρόνια ένα «υπερβάλλοντα ζήλο», για να το πω κομψά, στην αντικυβερνητική επίθεση και έχουν πρωτοστατήσει στη συνεχή καταστροφολογία, στην αποσιώπηση κάθε θετικού έργου για την κοινωνική πλειοψηφία (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ρύθμιση για την περίθαλψη των ανασφάλιστων), στην υστερικού πολλές φορές ρητορεία για τη «χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών», τους «ανίκανους και επικίνδυνους» που μας κυβερνούν, τη «συμμορία Τσίπρα» κλπ. Πώς θέλετε λοιπόν να είμαστε απροκατάληπτοι απέναντι στα συστημικά media; Αυτό που σίγουρα χρειάζεται πλέον είναι, χωρίς συλλογική ενοχοποίηση όλων των ΜΜΕ και φυσικά των δημοσιογράφων που συχνά αναγκάζονται να υπηρετήσουν τη «γραμμή» των εκδοτών, να αναζητήσουμε ψύχραιμα νέα περιθώρια αξιόπιστης και συστηματικής παρουσίας στα ΜΜΕ με στόχο να επικοινωνήσουμε πειστικά την ουσία και την κοινωνική ανταποδοτικότητα της πολιτικής μας.
