Ο Ανδρέας Χατζηδάκης είναι γιός του αείμνηστου λαγουτιέρη Γιώργου Χατζηδάκη από το Σπήλι με καταγωγή από το Άνω Μέρος, που έγραψε μια ξεχωριστή ιστορία, αφού συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους λυράρηδες της εποχής του και υπήρξε δάσκαλος λύρας και λαγούτου. Η μητέρα του Παγώνα το γένος Μαραβελάκη από το Σπήλι υπήρξε μια πολύ στοργική μητέρα που στάθηκε δίπλα στον σύζυγο και στα τρία παιδιά της και τους έδωσε τα εφόδια και τις αξίες της ζωής. Ο Ανδρεας λοιπόν γενήθηκε στο Ρέθυμνο το 1963 και μεγάλωσε στο Σπήλι μέχρι τα δεκαπέντε του, έχει υπέροχες αναμνήσεις από το χωριό που έβγαλε κορυφαίους μουσικούς και γλεντιστάδες, ενώ στη συνέχεια η οικογένεια του ήρθε στην πόλη του Ρεθύμνου. Ο Ανδρέας όπως όλη η οικογένεια του βίωσε τον τραγικό χαμό του αγαπημένου του αδερφού Νεκτάριου στο δυστήχημα του λεωφορείου της Cretan Farm, ένα γεγονός που συγκίνησε όλη την Κρήτη. Εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να πιάσει το λαγούτο και όταν το έπιανε έπαιζε μόνο λυπητερούς σκοπούς σκοπούς.
Όπως ήταν φυσικό δεν μπορούσε να μην επηρεαστεί από τον πατέρα του, ο οποίος υπήρξε το πρότυπο και ο δάσκαλος του. Μεγαλώνοντας σε ένα κεφαλοχώρι στο οποίο μεσουρανούσαν κορυφαίοι μουσικοί, όπως ο Θανάσης Σκορδαλός, οι Μαρκογιάννηδες, ο Καλογρίδης, ο Γιώργος Χατζηδάκης αλλά και άλλοι κοντοχωριανοί του, όπως ο Γεράσιμος Σταματογιαννάκης, ο Σπύρος Σηφογιωργάκης και οι Μαργαρίτηδες από τις Μέλαμπες, ο Ανδρέας έπιασε από μικρός στα χέρια του το λαγούτο και μέσα σε τρία χρόνια μπόρεσε να εμφανιστεί δίπλα σε αυτά τα κορυφαία ονόματα.
Πρώτη του εμφάνιση ήταν με τον Γεράσιμο Σταματογιαννάκη και τον πατέρα του σε πανηγύρι που θα του μείνει αξέχαστο διότι πήρε το βάπτισμα του πυρός όπως λέει. Παράλληλα εκείνη την εποχή ανέτειλε και το άστρο του Στέλιου Σταματογιαννάκη, ο οποίος έπαιζε μαζί με τον πατέρα του και τον Γιώργη Χατζηδάκη όταν δεν έπαιρναν τον Ανδρέα.
Όταν αναφέρεται στον Γεράσιμο συγκινείται διότι ήταν ένας πολύ σπουδαίος λυράρης με τον οποίο πέρασαν πολύ ωραία σε βραδιές, όπως στον Πατούχα στην παραλία Περιβολίων που τότε το έκανε ο Γιώργης ο Κλάδος, αλλά και σε άλλα πανηγύρια όπως στα Ακούμια, στο Αμάρι, στη Μεσαρά και αλλού. Είχε την τύχη να παίξει επίσης δίπλα στον μεγάλο λυράρη Θανάση Σκορδαλό και στον Γιάννη Μαρκογιαννάκη σε γλέντι που έπαιζε και ο πατέρας του.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον σπουδαίο τραγουδιστή Χρήστο Φουρναράκη, ο οποίος έπαιζε λύρα και πήγανε στη Ρόδο να παίξουν ένα χειμώνα στο κέντρο Αρετούσα που το έκανε ο Μπερτζελής από τον Αργουλέ Σφακίων. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και γνώρισε πολλούς Κρητικούς που ζούσαν μόνιμα στο νησί αλλά και ντόπιους που αγαπούσαν την κρητική μουσική.
Μιλάει με πολύ αγάπη για τον φίλο του Στέλιο Μπικάκη με τον οποίον συνεργάστηκαν στο ξεκίνημα του παίζοντας σε γλέντια και σε παρέες. Τον Στέλιο τον εκτιμά πολύ και σαν άνθρωπο εκτός από πετυχημένο μουσικό και δημιουργό, ενώ την αγάπη αυτή την ανταποδίδει ο Στέλιος στον ίδιο.
Είχε συνεργαστεί για ένα χρόνο με το καταπληκτικό συγκρότημα Ροδάμανθου – Κακλή από τους οποίους έμαθε πολλά και έχει τις καλύτερες αναμνήσεις.
Περιστασιακά είχε παίξει με τον καταπληκτικό Νίκο Μανιά, με τον Γιώργη Κατσαμά, τον Γιώργη Χαλκιαδάκη, και άλλους σπουδαίους μουσικούς μέχρι να ανέβει στην Αθήνα και να υπηρετήσει στο Ναυτικό. Εκεί συνεργάστηκε για δυο χρόνια με τον Κώστα Παπουτσάκη στο ιστορικό κέντρο Κρητικοπούλα στο Χαιδάρι. Μαζί τους ήταν και ο λαγουτιέρης Δημήτρης Παπουτσάκης (αδερφός του Κώστα) και το πρόγραμμα ήταν μικτό διότι στο λαϊκό τραγουδούσε η ξακουστή τραγουδίστρια Χαρούλα Λαμπράκη αλλά και οι αδερφοί Κατσάμπα.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε για δυο χρόνια στο κέντρο Αποσπερίδα στο Κουκάκι με τον Αλέκο Πολυχρονάκη και τον Νίκο Καραβυράκη την πρώτη χρονιά και με τον Αρτέμη τον Πεντάρη και την Στέλλα την Μαρνελάκη την δεύτερη. Θυμάται ότι ο κόσμος σχημάτιζε ουρά για να μπει και δεν έφευγε αν δεν ξημέρωνε.
Είχε την χαρά να συνεργαστεί επίσης με τον σπουδαίο λυράρη Σπύρο Σηφογιωργάκη και το ζευγάρι Στρατή και Τασούλα Μαμαλάκη στο κέντρο Μεγαλόνησος του Κόκκινου, ένα κέντρο που άφησε εποχή. Η συνεργασία του με τον επίσης κορυφαίο λυράρη τον Νίκο Σκευάκη στο κέντρο Γοργόνα υπήρξε από τις κορυφαίες περιόδους της καλιτεχνικής του πορείας, διότι ο Σκευάκης είναι εκτός από μεγάλος λυράρης και ένας σπουδαίος άνθρωπος με τον οποίον έχει επικοινωνία ακόμα. Τότε ο Ανδρέας ήταν πρώτο λαγούτο, ενώ μαζί τους ήταν και ο λαγουτιέρης Μανώλης Μαραγκάκης από τη Γαλιά.
Θυμάται επίσης την συνεργασία του με τον σπουδαίο λυράρη και τραγουδιστή Γιώργο Παπαδάκη στο επίσης ιστορικό κέντρο Ζορμπάς από το οποίο έχουν περάσει κορυφαία ονόματα. Ο Ανδρέας συνεχίζει λέγοντας ότι είχε παίξει και στο κέντρο Παγκρήτιο στην πλατεία Μεταξουργείου με τον λυράρη Παντελή Δερμιτζάκη από την Λαμπινή και τον λαγουτιέρη Νίκο Καδιανό, όπως επίσης και με τον λυράρη Γιάννη Κολάρο από τις Βασιλειές Ηρακλείου.
Στο Αιγάλεω έπαιξε στο κέντρο Πεντοζάλι με τον λυράρη Γιώργο Μαυρογιαννάκη από τα Αγκουσελιανά και τον λαγουτιέρη Χρήστο Χλιαουτάκη από το Αμάρι, ενώ από το 1989 και μετά διορίστηκε στο ΙΚΑ από όπου συνταξιοδοτήθηκε.
Όταν κατέβηκε στην Κρήτη έπαιξε σε διάφορα γλέντια κατά καιρούς με τον Νίκο Ζωιδάκη, τον Παντελή Κρασαδάκη, τον Μανώλη Κονταρό και τον Γιώργο Τσουρουπάκη, τους αδερφούς Αλεφαντινούς, τον Κώστα Μπαλιλάκη από τον Αποκόρωνα και άλλους.
Με τον Γαλάτιο Μοσχονά είχαν συνεργαστεί για οκτώ χρόνια και έκαναν δυο ταξίδια στην Αμερική που του έχουν μείνει αξέχαστα. Όσον αφορά την δισκογραφία έχει συμμετοχή στον δίσκο του Σπύρου Σηφογιωργάκη με τίτλο «Καινούργιες στράτες», στον δίσκο του Παύλου Μυριδάκη με τίτλο «Μοιάζει πολύ ο έρωτας», στον οποίο παίζει και ο Μαρκογιάννης, στον πρώτο δίσκο του Γιώργη Καραγιώργη στον οποίον έπαιζε λύρα ο Κωστής Τζανιδάκης και λαγούτο ο Γιώργος Ψαρουδάκης, στον δίσκο του Κώστα Παπουτσάκη με τίτλο «Πρώτη φορά είναι π’ αγαπώ «και στον δίσκο του Γαλάτιου Μοσχονά με τίτλο «Δεν ξημερώνει».
Ο Ανδρέας Χατζηδάκης είναι παντρεμένος με την Στεφανία Σουμπασάκη και έχουν μια χαριτωμένη κόρη την Άννα είκοσι ετών. Λαγούτο παίζει πλέον αν τύχει σε καμιά παρέα, έχει όμως αναμνήσεις που τις φέρνει συχνά στο μυαλό και νιώθει ευτυχής που πέρασε τόσο όμορφα. Σε όλες τις συνεργασίες του έχει να θυμάται τα καλύτερα και ευχαριστεί όλους όσους συνεργάστηκε μαζί τους, αλλά και τον κόσμο που γλέντησε μαζί τους και τους στήριξε.
Του εύχομαι να έχει την υγειά του, να χαίρεται την οικογένεια του, να γλεντά με τους φίλους του και να έχει συντροφιά τις υπέροχες αναμνήσεις και τις μοναδικές στιγμές που έζησε στην μακρόχρονη μουσική του διαδρομή. Και κλείνω με μια μαντινάδα:
Ο ήχος του λαγούτου σου πάντα σε γαληνεύει
και στα σεφέρια τα παλιά συχνά σε ταξιδεύει
