Με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη με χωρίζουν πολλά στην ιδεολογική και πολιτική θεώρηση των πραγμάτων… Εξετάζουμε τα γεγονότα από άλλη οπτική γωνία και αναζητούμε λύσεις βασιζόμενοι σε μια διαφορετική κοσμοθεωρία… Ως εδώ θα μου πείτε όλα καλά! Σε μια δημοκρατία οι διαφορετικές απόψεις είναι υγεία! Ζητούμενο είναι η σύνθεση, ώστε η κοινωνία να μπορεί να κάνει βήματα προόδου.
Τι με κάνει σήμερα να αναφερθώ στον κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδη; Η δήλωσή του για τον επιχειρούμενο εκβιασμό του με αφορμή την ιδιωτική του ζωή.
Η απειλή αυτή δεν είναι ένα πρόβλημα προσωπικό του Γαβριήλ Σακελλαρίδη λες και πληρώνει ένα τίμημα δημοσιότητας… Δεν αφορά μόνο τον ίδιο… Είναι μια εν δυνάμει απειλή για τον καθένα μας.
Ανοίγει πάλι μια συζήτηση για τα όρια ιδιωτικής και δημόσιας ζωής και φυσικά για το σημείο εκείνο που αρχίζει ο κανιβαλισμός και η ανθρωποφαγία μέσω ωμών εκβιασμών και πάντα στο όνομα της δημοσιότητας… στο δόγμα «Όλα στο φως!!»…
Τις τελευταίες δεκαετίες ζήσαμε πολλά τέτοια απαράδεκτα και νοσηρά φαινόμενα είτε «Live» στους τηλεοπτικούς μας δέκτες (βλ. «Μπιγκ Μπράδερ») είτε με τη δημοσίευση φωτογραφιών από προσωπικές στιγμές δημόσιων προσώπων (λ.χ. της κ. Δήμητρας Λιάνη με τον αείμνηστο Α. Παπανδρέου ή στην υπόθεση Ζαχόπουλου) και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την περίπτωση Κορκολή με έναν άνευ προηγούμενου διασυρμό, χωρίς συγγνώμη για το κακό που κάθε φορά είχε προκληθεί…
Δράστες τέτοιων ιταμών επιθέσεων κάποιοι που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι ή ρεπόρτερ, αν και για κάποιο λόγο έλκονται από τα «ρεπορτάζ» ηδονοβλεπτικού περιεχομένου… Κι αν στόχος τους δεν είναι το κέρδος τότε τι είναι; Λέτε να αγωνίζονται να μας ενημερώσουν και να μας βάλουν να κοιτάξουμε μέσα από την κλειδαρότρυπα της κρεβατοκάμαρας του όποιου δημόσιου προσώπου; Διαγράφουν την κόκκινη γραμμή, που πρέπει να διαχωρίζει το ιδιωτικό από το δημόσιο! Βάζουν στο μύλο μιας αρρωστημένης αντίληψης για τη δημοσιότητα ό,τι για τους ίδιους μπορεί έμμεσα ή άμεσα να τους αποφέρει όφελος (οικονομικό ή δημοσιότητας).
Η ευθύνη όμως είναι στο ότι τους ανεχόμαστε αν και γνωρίζουμε την ποιότητά τους, την μέχρι τώρα πορεία τους, τους σκοπούς τους…
Τόσο η κοινωνία όσο και οι φορείς – θεσμοί δεν αντέδρασαν χρόνια τώρα… Έτσι σιγά σιγά το βάλτωμα έγινε μεγαλύτερο και θέριεψε. Ο κανιβαλισμός αυτονομήθηκε και έγινε από μόνος του επάγγελμα ξεχωριστό!
Χωρίς όρια, χωρίς κανόνες είτε δεοντολογίας είτε ηθικής και φυσικά χωρίς τον οποιοδήποτε αυτοέλεγχο (που για τους δήθεν ρεπόρτερ – δημοσιογράφους της κρεβατοκάμαρας – κλειδαρότρυπας είχε χαθεί από καιρό) οι ιταμές αυτές επιθέσεις μετατρέπουν την κοινωνία σε ζούγκλα!
Κι όλα τούτα γίνονται περισσότερο επικίνδυνα σε μια περίοδο πολυεπίπεδης κρίσης, που όπως συχνά αναφέρουμε είναι κρίση βαθιά πολιτισμική (αξιακή – ηθική – αρχών – θεσμών και όχι μόνο οικονομική).
Η ευθύνη για την αντιμετώπιση της ανθρωποφαγίας αυτής είναι συλλογική και αφορά σε μεγάλο βαθμό την κοινωνία μας.
Η ανοχή πρέπει να τερματιστεί.
Είναι απαραίτητο να ξαναβρούμε το θάρρος να ξεριζώσουμε τον κανιβαλισμό προκειμένου να μπορέσουμε στη συνέχεια να ζήσουμε με αξιοπρέπεια…
E-mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
