Ο σύλλογος διοικητικού προσωπικού του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο πραγματοποίησε σήμερα παρέμβαση κατά τη διάρκεια των τελετών αποφοίτησης των νέων πτυχιούχων της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και της Φιλοσοφικής Σχολής. Η παρέμβασή τους είχε σκοπό την ενημέρωση, συμπαράσταση και διαμαρτυρία για τις αποφασισμένες απολύσεις στο δημόσιο. Οι απολύσεις αυτές μπορεί να μη θίγουν άμεσα το Πανεπιστήμιο Κρήτης, όμως θίγουν άλλους υπαλλήλους του δημοσίου και είναι θέμα χρόνου να απασχολήσουν και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Ακολουθεί το κείμενο που διαβάστηκε και διανεμήθηκε στους παρευρισκόμενους στην ορκωμοσία των νέων πτυχιούχων:
“Είμαστε οι υπάλληλοι του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Είμαστε εκείνοι που εγγράφουν τα παιδιά σας όταν εισέρχονται στο Πανεπιστήμιο. Εκείνοι που καθιστούν εφικτή και διευκολύνουν τη φοίτησή τους σε αυτό. Εκείνοι που τα βοηθούν στη χρήση της βιβλιοθήκης και των εργαστηρίων, που φροντίζουν για τη σίτιση και τη στέγασή τους, που καταρτίζουν τα προγράμματα μαθημάτων και εξετάσεών τους, που διοργανώνουν τις τελετές απονομής των πτυχίων, όπως τη σημερινή.
Σύμφωνα με το πρόσφατο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 – 2016 (το «Μνημόνιο 3»), οι Διοικητικοί Υπάλληλοι Αορίστου Χρόνου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θα απολυθούν με συνοπτικές διαδικασίες.
Όμως κυρίες και κύριοι, χωρίς εμάς το Πανεπιστήμιο δε μπορεί να λειτουργήσει.
Δεν υπάρχει καμία ανάγκη, καμία λογική και κανένα σκεπτικό πίσω από τις αποφασισμένες απολύσεις. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ που αποφάσισαν απολύσεις υπαλλήλων και τις ονόμασαν «δημοσιονομική προσαρμογή», δεν ενδιαφέρονται ούτε για τις ζωές μας, ούτε για την εκπαίδευση και το μέλλον των νέων μας.
Χρησιμοποιούν ως πρόφαση μια συγκεκριμένη σχέση εργασίας με το δημόσιο, αλλά αύριο θα επινοήσουν μια διαφορετική για να εξυπηρετήσουν ξανά τις προσταγές της Τρόικας.
Σήμερα απειλούνται με απόλυση περίπου 2.000 συνάδελφοί μας. Όσοι όμως διαφύγουν της απόλυσης το Δεκέμβριο του 2012, είναι υποψήφιοι για απόλυση έως το Δεκέμβριο του 2013, τότε που ο σχεδιασμός απαιτεί άλλες 25.000 απολύσεις.
Ειδικότερα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, η εφαρμογή του σχεδίου «Αθηνά», που αφορά συγχωνεύσεις Τμημάτων και Ιδρυμάτων, αναμένεται να οδηγήσει σε περαιτέρω απολύσεις προσωπικού και σε αδυναμία λειτουργίας πολλών ΑΕΙ και ΤΕΙ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ.
Διεκδικούμε το αυτονόητο δικαίωμά μας για εργασία – σε ένα χώρο που πολλοί από εμάς υπηρετούμε για δεκαετίες, για αξιοπρεπή διαβίωση, για δημόσια παιδεία και υγεία. Διεκδικούμε το δικαίωμα να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους συναδέλφους μας, εσάς… Γιατί για εμάς, ευθύνη απέναντι στα πράγματα είναι να μιλάς γι’ αυτά.
Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα όλων για δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο, θα αγωνιστούμε για να ανακόψουμε την επίθεση των κοινωνικών κανίβαλων και να μην επιτρέψουμε τις απολύσεις. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για εμάς, να μην χάσουμε τη δουλειά μας.
Μέσα από την τήρηση των δεσμεύσεων προς την Τρόικα για άμεσες απολύσεις προσωπικού, υλοποιείται ο στόχος του περιορισμού των Δημοσίων Υπηρεσιών και της κατάργησης βασικών Κοινωνικών Αγαθών (Δημόσια Υγεία, Δημόσια Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση). Η πολιτική αυτή στρέφεται κατά των θεμελιωδών και συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας.
Παράλληλα, μικρότερο δημόσιο σημαίνει χειρότερες ή ανύπαρκτες υπηρεσίες για το λαό. Τις θέσεις των απολυμένων υπαλλήλων δεν θα τις πάρουν οι 1.500.000 άνεργοι (μεταξύ αυτών και χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι). Οι θέσεις αυτές καταργούνται ή θα γίνουν θέσεις των 450 ευρώ σε ιδιωτικές εταιρείες που θα αναλάβουν την παροχή των σημερινών δημόσιων υπηρεσιών. Από αυτά τα 450 ευρώ θα πληρώνουμε εισιτήριο για το νοσοκομείο και δίδακτρα για να σπουδάσουν τα παιδιά μας.
Θέλουμε να αγωνιστούμε μαζί με τους φοιτητές και αποφοίτους μας για να διατηρήσουμε τα δικαιώματά μας ως εργαζόμενοι και πολίτες. Τα δικαιώματα που κατέκτησαν άλλοι πριν από εμάς μετά από μακρούς, επίμονους και επίπονους κοινωνικούς αγώνες, αλλά σε εμάς εναπόκειται τώρα η ευθύνη για τη διατήρησή τους. Ας φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων.
Διεκδικούμε το δικαίωμά μας στην εργασία, με αξιοπρέπεια και χωρίς φόβο!”.
