Αντιλαλούν οι φυλακές
Αγώνας για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη δίνεται στις φυλακές κολαστήρια, τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Μαζική απεργία πείνας από τις 2/3 κάνουν δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι διεκδικώντας τα εξής:
• Την κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων, άρθρα 187 και 187Α.
• Την κατάργηση του ειδικού κατασταλτικού νόμου («κουκουλονόμος»).
• Την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ” (ειδικές συνθήκες κράτησης και απομόνωσης).
• Την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας, με αναπηρία 93%.
•Την οριοθέτηση των ζητημάτων περί επεξεργασίας και χρήσης του γενετικού υλικού (DNA), με βάση το οποίο έχουν στηθεί σκευωρίες και καταδίκες αγωνιστών.
• Την απελευθέρωση των συγγενών της ΣΠΦ που διώκονται με βάση τον τρομονόμο.
Η πολιτική και οικονομική εξουσία θωρακίζεται με νόμους, για να διαφυλάξει τα συμφέροντά της, απέναντι σε ανθρώπους που μέσω του λόγου και της δράσης τους αντιστέκονται στη βαρβαρότητα του συστήματος. Από το 2001 και μετά, η διεύρυνση του όρου «τρομοκρατία» σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί ένα ακόμη όπλο στα χέρια του συστήματος. Ψηφίζονται νόμοι που βαφτίζουν τρομοκράτη- ισσα όποιον-α αντιστέκεται στη φτωχοποίηση των μαζών, στη λεηλασία της φύσης που πραγματοποιείται στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών, στην υποτίμηση της εργασίας μας και εν γένει της ζωής μας.
Οι απεργοί πείνας χρησιμοποιούν τα σώματά τους τόσο για τη διεκδίκηση πιο αξιοπρεπών όρων επιβίωσης στα κολαστήρια (τύπου Α, Β, Γ) όσο και ως εμπόδιο στην επέλαση της καθημερινής καταστολής, η οποία εκφράζεται μέσω εισβολών σε σπίτια, συλλήψεις συγγενικών προσώπων, βίαιη λήψη DNA (ακόμα και για αρχειακό υλικό) από τις «αντί»τρομοκρατικές υπηρεσίες της αστυνομίας.
Η παρανομοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας δεν είναι τυχαία. Η δικαιοσύνη είναι ταξική και το αποδεικνύει η σύνθεση των ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς και οι χιλιάδες φυλακισμένοι που στοιβάζονται στα «σωφρονιστικά ιδρύματα».
Η κυβέρνηση που επιχειρεί να συνθέσει τα ασύνθετα και να διαχειριστεί το κράτος των λίγων προς όφελος των πολλών, τώρα που η διαπραγμάτευση με τους τροϊκανούς θεσμούς φαίνεται να έχει αίσιο τέλος και ο φαύλος κύκλος των δόσεων-χρεών- μέτρων συνεχίζεται, θα καταλάβει ότι αυτή η διαπραγμάτευση ήταν παιχνιδάκι μπροστά στη διαπραγμάτευση με την κοινωνία και των αγωνιζόμενων κομματιών της. Αυτό ίσως θα συμβεί έξω από τη πραγματικότητα του θεάματος αλλά σίγουρα μέσα στην πραγματικότητα της ουσίας.
Όσο υπάρχει εκμετάλλευση, αδικία και προνόμια, όσο υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια και άνθρωποι που τρώνε με χρυσά κουτάλια, θα υπάρχουν και άνθρωποι που αγωνίζονται. Με αυτούς είμαστε. Αυτοί είμαστε.
Ο αγώνας στις φυλακές, είναι αγώνας της κοινωνίας που δικάζεται σε στημένα δικαστήρια, γνωρίζοντας ότι τα δικαιώματα κι οι ελευθερίες δε μας χαρίζονται, αλλά κατακτώνται καθημερινά.
Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου (α.δ.ρε.)
