Ο Αντώνης Κουκλινός γεννήθηκε στη Γρηγοριά, ένα ριζίτικο χωριό νότια του Ψηλορείτη η γενιά του όμως κατάγεται από τους Γουργούθους Αμαρίου. Από μικρός ο Αντώνης, παιδί πολύτεκνης οικογένειας προσπάθησε να ανακαλύψει τον κόσμο, τη μουσική, το διάβασμα και τα ταξίδια. Το ταλέντο του δεν άργησε να εμφανιστεί, από μικρός άρχισε να παίζει μπουκόλυρα (να τραγουδά δηλαδή τους σκοπούς της λύρας με το στόμα), ενώ στην εφηβεία του έπιασε το λαγούτο και αφοσιώθηκε σ’ αυτό με αποτέλεσμα να γίνει ένας πολύ καλός μουσικός και τραγουδιστής και να συνεργάζεται με πολλούς και αξιόλογους λυράρηδες της εποχής. Σαν πολύ ευαίσθητος άνθρωπος που είναι, δεν άργησε να γράψει μαντινάδες και να τις τραγουδά στα γλέντια ενθουσιάζοντας τον κόσμο γιατί μιλούσαν για τον έρωτα, τη χαρά, τον πόνο, το παράπονο, την ξενιτειά και τόσα άλλα θέματα βγαλμένα από τη ζωή.
Τα τελευταία χρόνια ο Αντώνης Κουκλινός σταμάτησε να εμφανίζεται σαν επαγγελματίας μουσικός και ασχολήθηκε πολύ πετυχημένα με τη φωτογραφία και τις βιντεοσκοπήσεις κοινωνικών εκδηλώσεων, διατηρεί δε φωτογραφείο στο Ασήμι. Το αρχείο του στο διαδίκτυο από γλέντια με παλιούς και νεότερους μουσικούς αλλά και μερακλίδικες παρέες είναι τεράστιο και μπορείτε αν γράψετε το όνομά του σε σελίδα αναζήτησης να το δείτε. Μετά από παρότρυνση φίλων και κυρίως της ψυχολόγου Ματίνας Καράλη που έχει την επιμέλεια του βιβλίου αποφάσισε να το εκδώσει κυρίως για να αφήσει το στίγμα του στην κρητική ποίηση και να κάνει γνωστές στο ευρύτερο κοινό τις υπέροχες μαντινάδες του.
Tο εξώφυλλο και τα εικαστικά έχει επιμεληθεί ο Γιάννης Στεφανάκης, ενώ η Ματίνα Καράλη αναφέρει για τον Αντώνη πως κάθε μαντινάδα του είναι μια καινούργια εικόνα, ξεκινάς να διαβάσεις και δεν μπορείς να φανταστείς τη συνέχειά της. Είναι ανατρεπτικός, δημιουργικός και απρόβλεπτος, αγγίζει συναισθήματα και ξυπνά αισθήσεις ταξιδεύοντας τον αναγνώστη σε αλλοτινούς καιρούς. Πράγματι η Ματίνα έχει δίκιο διότι διαβάζοντας το βιβλίο του Αντώνη ταξίδεψα μέσα από τις υπέροχες μαντινάδες του, συγκινήθηκα, ανιστορήθηκα και κατάλαβα για μια ακόμα φορά τη δύναμη του δεκαπεντασύλλαβου όταν βγαίνει από ανθρώπους που έχουν ταλέντο, μερακλίκι και συναίσθημα.
Λέει ο Αντώνης Κουκλινός:
Φύλλο ξερό μα το κλαδί βαστά το δε το ρίχνει
έχει κι αυτό αισθήματα τσ’ αγάπης και το δείχνει.
Κι ενός θεριού τη δύναμη να ‘χει και να παλέψει
στα’ αγάπης τα μιτόχτενα καλλιά κιανείς μη μπλέξει.
Ακόμη και στον ασκιανό τση σκέψης σου να κάτσω
όντε μου φύγεις δε μπορώ του πόνου το στραπάτσο.
Να ‘χα τη χάρη του νερού τα χείλη όντε διψούνε
που σμίγει η κάψα τη δροσιά, χωρίς μιλιά να πούνε.
Απου ‘χει πόνο μέσα του να ‘ρθει να με γυρέψει
σαν αδερφός θα του σταθώ, τη (μ)πίκρα να παλέψει.
Σ’ ένα τραπέζι γιορτινό βαστώ μια άδεια θέση
πόσο μου λείπεις θα στο πει το δάκρυ όντε θα πέσει.
Αυτό είναι ένα ελάχιστο δείγμα του μεγάλου ταλέντου του Αντώνη Κουκλινού και όπως καταλαβαίνετε οι στίχοι του περιέχουν εκτός από συναίσθημα, φαντασία, πρωτοτυπία και ευρηματικότητα. Το υπέροχο αυτό βιβλίο υπάρχει στα βιβλιοπωλεία «Κλαψινάκης» και πωλείται σε χαμηλή τιμή, ώστε να διαβαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερους.
Καλοτάξιδο το βιβλίο σου Αντώνη Κουκλινέ και θα σου πω:
«Μέσα ‘πο το βιβλίο σου σε κάθε ένα στίχο
ταξίδεψα και άκουσα συναισθημάτων ήχο».
