Το νέο βιβλίο του Αντώνη Σανουδάκη-Σανούδου, «Οι ναυαγοί της Ανδρομέδας», θα παρουσιαστεί σε εκδήλωση στο Σπίτι του Πολιτισμού στο Ρέθυμνο, την Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου 2020, ώρα 6:00 μ.μ.
Την εκδήλωση διοργανώνουν ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Ρεθύμνου, το βιβλιοπωλείο «Βιβλιοσκόπιο» και οι εκδόσεις «Ταξιδευτής».
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:
Γιώργος Φρυγανάκης, φιλόλογος – συγγραφέας.
Βαγγέλης Βασσάλος, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Ρεθύμνου, διευθυντής του Λυκείου Περάματος.
Μανώλης Δαφερμάκης, αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσουν:
Μυρτώ Σαριδάκη, μαθήτρια Γ’ τάξης του Πειραματικού Λυκείου.
Γιώργος Τζανιδάκης, μαθητής Β’ τάξης του Πειραματικού Λυκείου.
Όπως αναφέρεται σε οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Το μυθιστόρημα «Οι ναυαγοί της Ανδρομέδας» είναι ένα ταξίδι από το παρόν του ιστορικού παρελθόντος στον μέλλοντα χρόνο του χθες. Δοσμένο με κλασική, φανταστική και υπερρεαλιστική γραφή, περιγράφει την ομορφιά των αισθημάτων και τη στέρηση της ελευθερίας του Μάρκου Ευγενικού και της Βασιλείας των Πόλεων. Δυο νέων που βιώνουν δραματικά την πατρική αυθεντία και την κρατική βία. Διαπομπεύονται, φυλακίζονται και απελευθερώνονται από τη νεραϊδομάνα, γυναίκα και μηχανή, για να οδηγηθούν «σε άλλη γη και σ’ άλλα μέρη», στον αστερισμό της Ανδρομέδας.
Όλα διαδραματίζονται σε ένα ιστορικό χώρο και πλαίσιο, άλλοτε δοσμένο δραματικά και άλλοτε με διαλυτική ειρωνεία.
Η γλώσσα του είναι χαριέσσα, με προσεγμένη γραφή, ανάλογη με το περιβάλλον: ερωτικό, δραματικό, του δικαστηρίου ή της φυλακής. Με αφήγηση που συνδυάζει τη μαγεία του φανταστικού με τη γνώση της ζωής, την ομορφιά των πραγμάτων, επιχειρεί την υπέρβαση του σύγχρονου και παντοδύναμου απλουστευτικού τρόπου γραφής και πλοκής.
Είναι ένα μυθιστόρημα προοπτικής και πραγματικότητας, που συνδυάζει την αναγεννησιακή «ζουγραφιά» και «στόρηση» με την ιστορική πραγματικότητα και την πολιτική επικαιρότητα.
Ένα κείμενο ανθρωπιάς και απελευθέρωσης, πραγματικότητας και οραματισμού, προσπάθεια διεξόδου από τα ανθρώπινα αδιέξοδα, στο χώρο του ετερόκλιτου «εδώ» και «εκεί», με έντεχνη γραφή που αποκλίνει από το τετριμμένο και την εκζήτηση».
Η φιλόλογος Ανθούλα Δανιήλ, γράφει μεταξύ άλλων, στο ηλεκτρονικό περιοδικό frear για το βιβλίο «Ναυαγοί της Ανδρομέδας»:
«Ο Αντώνης Σανουδάκης-Σανούδος αρχίζει να αφηγείται μια ιστορία με τον παππού του, κάποια νύχτα του Αυγούστου, όταν πέφτουν οι περσίδες, τα πεφταστέρια. Έτσι, το εκεί και τότε του παππού γίνεται εδώ και τώρα με μας ακροατές -αναγνώστες μιας ουράνιας περιγραφής με διασκελισμό που καλύπτει την απόσταση από την φαντασία στην ιστορία. Ο ουρανός διδάσκει με τα πάθη των αστεριών του τα πάθη των θνητών που έγιναν άστρα και μιας πραγματικότητας που έγινε τραγωδία.
Η έναστρη νύχτα του Βαν Γκογκ ίσως θα μπορούσε, με τη μοντερνιστική της πινελιά, να αποτελέσει το καλλιτεχνικό ανάλογο της σανουδικής ουράνιας αστρικής κίνησης. Όμως έχει πιο πολλά ο Κρητικός συγγραφέας να ομολογήσει και πλατύτερου ενδιαφέροντος από τον διάσημο καλλιτέχνη που ζωγράφισε τα προσωπικά του πάθη. Ποιος άραγε σκέφτηκε τι μπορεί να αφηγείται αυτή η σκούρα μελαγχολική άγρια «έναστρη νύχτα του». Έτσι και τώρα. Ο παππούς φαίνεται ρομαντικός ξαπλωμένος πάνω στην «ξομπλιαστή πατανία», με τα βουνά «βλεπάτορες» γύρω του και «τη «φωτεινή, μακρόσυρτη ουρά, ίδια ουράνια νύφη» που «βυθιζόταν στο σκοτεινό γιαλό»ˑ κι εμείς, μιλάει ο αφηγητής, «βυθιζόμασταν στο όνειρο και τη λησμονιά ενός κόσμου ανοικτίρμονος και σκληρού». Τον παππού όμως τον τριγούνιζε η εκδίκηση για τον γιο του που έπεσε σε πολιτική βεντέτα.
Και ήδη μπήκε ο σκελετός του αφηγήματος, το οποίο σαν μαγική εικόνα θα χρειαστεί πολλές πολύχρωμες, φαινομενικά ευχάριστες, αλλά επί της ουσίας πικρές ιστορικές διαδρομές, εντάσσοντας και την τωρινή στο κέντρο. Ο Σανουδάκης, με ένα ουσιαστικό -«βεντέτα»-, ένα επίθετο -«ανοικτίρμονος»- κι έναν ουρανό που έχει τόσα και τόσα δει και βλέπει και θα δει ακόμα, μας έδωσε το στίγμα του βιβλίου.
Ο Σανουδάκης μας έχει συνηθίσει στο σουρεαλιστικό παιχνίδι και από άλλα βιβλία του, επιλέγοντας έτσι να ανανεώνει τον μύθο, αλλά με τη σκέψη να μην αφήσει τίποτα από την ιστορική αλήθεια που σημάδεψε την ψυχή του να χαθεί. Στην ιστορική αλήθεια, βεβαίως εντάσσεται και το λεξιλόγιο με το οποίο ιστορικοποιεί την τρέχουσα γλώσσα. Με αυτόν τον τρόπο, η ιστορία και όχι η μυθιστορία γίνεται ο στόχος του. Η ιστορία που παίζεται πάνω σε διαφάνεια για να μπορούν να συνυπάρχουν όλα, παλιά και νεότερα, ταυτοχρόνως, αφού το μυαλό έτσι όλα μαζί τα κρατάει ταξινομημένα.
[…] Έτσι η νύχτα αυτή του Αυγούστου γίνεται μια νύχτα που τα παραμύθια φανερώνουν την κρυμμένη αλήθειά τους. Που το τέρας της εμφύλιας διαμάχης οδηγεί σε αδελφοκτονία και ένα παιδί δεν μετράει τα άστρα αλλά τα παρακολουθεί και συλλαβίζει τη μοίρα τη δική του και του τόπου του.
Η ιδιομορφία της αφήγησης, θα λέγαμε ότι εδώ επιβεβαιώνει τη ρήση του Ρολάν Μπαρτ «η απόλαυση του κειμένου».
