Για τους ελάχιστους που δεν το γνωρίζουν, το ακρωνύμιο Ο.Λ.Μ.Ε. σημαίνει Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης. Για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου όμως, τα λόγια και η συμπεριφορά του προέδρου και των μελών της διοίκησης της ΟΛΜΕ δεν εκφράζουν Λειτουργούς της Εκπαίδευσης. Αν σας ρωτούσα πώς τους ξεχωρίζετε από συνδικαλιστές άλλων κλάδων, είμαι βέβαιος ότι θα σας έφερνα σε αμηχανία. Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό, αλλά χρόνο με το χρόνο η κατάσταση χειροτερεύει. Μια πρόσφατη ενέργεια που δείχνει ανάγλυφα ότι οι διοικούντες την ΟΛΜΕ δεν έχουν συνείδηση της έννοιας «Λειτουργός της Εκπαίδευσης» είναι το «Γράμμα προς τους μαθητές», που φέρει ημερομηνία 9 Σεπτεμβρίου 2013. Με την επιστολή αυτή καλούν τους μαθητές τους να αγωνιστούν στο πλευρό τους για να ανατρέψουν την πολιτική των μνημονίων και της κυβέρνησης. Η επιστολή καταλήγει ως εξής: «Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, σου ζητάμε να σταθείς στο πλάι μας, να προσθέσεις την αποφασιστικότητά σου στη δική μας και να γίνεις μέρος του τεράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τους δρόμους της χώρας και θα νικήσει!».
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, όφειλαν να γνωρίζουν ότι το μυαλό και η ψυχή των μαθητών είναι σαν το σφουγγάρι, που ρουφάει τον κάθε λόγο και την κάθε κίνηση, και πως για το λόγο αυτό έπρεπε να είναι διπλά και τριπλά προσεκτικοί σε αυτά που λένε και σε αυτά που κάνουν.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, όφειλαν να γνωρίζουν ότι, όταν απευθύνονται σε μαθητές, έχουν υποχρέωση να αφήνουν στο σπίτι τους την κομματική ιδεολογία και τις αγωνιστικές τακτικές τους.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, όφειλαν να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να διδάσκουν στους μαθητές τους τη μία και μοναδική αλήθεια, τον εξ αποκαλύψεως λόγο για την πολιτεία και την πολιτική.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, όφειλαν να γνωρίζουν ότι καθήκον τους είναι να διδάσκουν τα παιδιά να σκέφτονται και να κρίνουν, να συγκεντρώνουν και να αξιολογούν τα τεκμήρια, ώστε να γίνουν πρώτα υπεύθυνοι πολίτες και έπειτα ψηφοφόροι και οπαδοί κομμάτων.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, αντί να παροτρύνουν τους μαθητές σε καταλήψεις, όφειλαν να τους νουθετούν και να τους πείθουν να επιστρέψουν στις τάξεις τους.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, όφειλαν να διακρίνουν τα επαγγελματικά τους προβλήματα από το υπέρτατο αγαθό που είναι η διδασκαλία και οι σχέσεις με τους μαθητές τους.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, όφειλαν να γνωρίζουν ότι κάθε μέρα απεργίας υποβαθμίζει έτι περαιτέρω το δημόσιο σχολείο και ενισχύει το φροντιστήριο και τα ιδιαίτερα. Η ΟΛΜΕ είναι ένας από τους στυλοβάτες και τους καλύτερους χορηγούς της παραπαιδείας.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, θα άκουγαν τους μαθητές του Λυκείου να πανηγυρίζουν κάθε φορά που οι καθηγητές τους απεργούν.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, όφειλαν να μην απουσιάζουν μονίμως από το σχολείο ελέω συνδικαλιστικής αδείας. Θα φρόντιζαν να είναι παρόντες και να παλεύουν καθημερινά για να ανανεώνουν και να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, ώστε οι μαθητές τους να εμπιστεύονται αυτούς και όχι τους καθηγητές του φροντιστηρίου.
Αν οι διοικούντες την ΟΛΜΕ ήταν Λειτουργοί της Εκπαίδευσης, θα έδειχναν την αγωνιστικότητά τους όχι στις 5θήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες αλλά στη μάχη για την αξιολόγηση των καθηγητών. Αντί για αυτό, ισχυρίζονται ότι η αξιολόγηση είναι ένα μέσο των κυρίαρχων κύκλων για να καθυποτάξουν τους καθηγητές και να μετατρέψουν το σχολείο σε επιχείρηση ή, όπως λένε απευθυνόμενοι στους μαθητές τους, ότι είναι ένας μηχανισμός που, από δημιουργικούς διδάσκοντες, θα τους μετατρέψει σε «χαρτιά» που θα γεμίσουν το φάκελό τους. Υπηρέτες της πιο σκοταδιστικής αντίληψης τοποθετούν εαυτούς στο βάθρο του εκ θείας επιφοιτήσεως παντογνώστη, που μόνον ο θεός έχει το δικαίωμα να κρίνει. Ας συνεχίσουν, λοιπόν, οι γονείς να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ το χρόνο σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα.
Οι διοικούντες την ΟΛΜΕ δεν είναι, λοιπόν, Λειτουργοί της Εκπαίδευσης. Η λέξη «Λειτουργών» ξέμεινε στον τίτλο από την εποχή της ίδρυσης της Ομοσπονδίας και τώρα πια θυμίζει, ως κούφιος ήχος, το υψηλό έργο που όφειλαν να επιτελούν και το υψηλό αίσθημα ευθύνης που όφειλε να διέπει τα λόγια και τα έργα τους, όταν απευθύνονται στους μαθητές τους.
Οι ίδιοι σήμερα αυτοχαρακτηρίζονται απλοί «εργαζόμενοι». Είναι κάτι εξαιρετικά βολικό, τους εντάσσει σε ένα ταξικό μέτωπο και τους απαλλάσσει από την ειδική ευθύνη που συνεπάγεται το λειτούργημά τους. Στο Πρωτοδικείο, λοιπόν, για την αλλαγή του ακρωνυμίου σε Ο.Ε.Μ.Ε, Ομοσπονδία Εργαζομένων Μέσης Εκπαίδευσης.
*Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
