Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΤΣΙΓΔΙΝΟΥ
Πέρασαν οι μέρες της Γέννησης του Κυρίου. Κάθε χρόνο με αγωνία περιμένουμε, όλο περιμένουμε… Αναζητούμε κάτι καλύτερο, κάτι που ακόμα δεν ήρθε! Στολίζουμε το σπίτι μας, το δέντρο μας, την πόλη μας, το χωριό μας! Λαμπάκια αναβοσβήνουν, χριστουγεννιάτικες φιγούρες είναι παντού: η φάτνη, οι μάγοι, το φωτεινό άστρο της Βηθλεέμ και όλα τα σχετικά…
Όμως κάτι λείπει από αυτή τη γιορτινή ατμόσφαιρα, κάτι που απουσιάζει πραγματικά από την ψυχή μας και δεν την αφήνει να ξετυλιχτεί και να χαρεί αυτό που θα θέλαμε να ζήσουμε! Τι να ‘ναι άραγε αυτό;
Μήπως οι πολλές έγνοιες; Το μεγάλο καθημερινό «φόρτωμα» των υποχρεώσεων; Η ρουτίνα της σύγχρονης εποχής; Τα απίστευτα «θέλω» μας; που χρειάζονται χρήμα αλλά και κόπο πολύ για να εκπληρωθούν;
Σαφώς είναι και αυτοί οι λόγοι. Όμως μήπως είναι και άλλοι πιο σημαντικοί από τους παραπάνω; Ας ψάξουμε στην ψυχή μας και ας γίνουμε οι πιο ταπεινοί άνθρωποι. Ταπεινοί όπως Εκείνον. Ας κάνουμε όπως έκανε ο Χριστός. Ας ζήσουμε χωρίς τον εγωισμό μας, χωρίς κακία, με συγχώρεση. Η Γέννηση του Κυρίου ας γίνει μέσα στην καρδιά μας, όχι μόνο στη Φάτνη!
Ας αφήσουμε στην άκρη τον εγωισμό μας, ας τον «καταπατήσουμε»! Ας πλησιάσουμε ταπεινά όποιον πικράναμε και ας του ζητήσουμε συγνώμη! Συγνώμη από τον πλησίον, συγνώμη από τον γονιό, συγνώμη από τον αδελφό μας! Είναι δύσκολο να «ρίξουμε» την υπερηφάνεια μας, τον εγωισμό μας… Αλλά αξίζει τον κόπο! Αξίζει, για τις Άγιες ημέρες που πέρασαν και για αυτές που θα ξανάρθουν… Αξίζει για τον Χριστό, αξίζει για τον εαυτό μας!!
Έτσι, με ψυχή ανάλαφρη, χωρίς «αγκάθια», το «καλημέρα» θα βγαίνει από καρδιάς, το «Χριστός γεννιέται» θα είναι μια αληθινή «Γέννηση», παντοτινή!
Ας ξαναγεννηθούμε λοιπόν, ας αφήσουμε τον εαυτό μας να ελευθερωθεί από τα πάθη, την κακία, το μίσος! Και να είμαστε σίγουροι πως στις καρδιές μας θα είναι κάθε μέρα «Χριστούγεννα», θα ζούμε καθημερινά την ημέρα της «Γέννησης» του Κυρίου, του λυτρωμού της ψυχής μας, της ΑΓΑΠΗΣ.
