Από τον εκπρόσωπο της τοπικής Κοινότητας Κισσού, Γεώργιο Γεωργακάκη, λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή ως απάντηση σε πρόσφατο άρθρο του Γεωργίου Τσιγδινού.
«Κύριε διευθυντά,
Στο φύλλο της έγκριτης εφημερίδας σας, στις 28-6-2016 δημοσιεύθηκε το άρθρο του κ. Γεωργίου Τσιγδινού, με τον τίτλο «Ήμουν παρών και καταδικάστηκα ερήμην».
Το εν λόγω άρθρο θα το αγνοούσα εντελώς, αν δεν ξεχείλιζε η αγανάκτηση και η οργή μου από την ανοίκεια επίθεση που εξαπολύει στον Ηγούμενο και μοναδικό μοναχό της Ιεράς Μονής του Αγίου Πνεύματος στο Κισσό, τον αρχιμανδρίτη π. Βαρθολομαίο Ξερουδάκη.
Ο πατέρας Βαρθολομαίος ανέλαβε ουσιαστικά την Ιερά Μονή προ 8 ετών, όντας ο ίδιος νεαρός ιερομόναχος 25 μόλις ετών και έκτοτε αφιέρωσε όλες τις πνευματικές και σωματικές του δυνάμεις για να υπηρετήσει και να αναδείξει τη Μονή, συνεπικουρούμενος από τον Μητροπολίτη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων, κ.κ. Ειρηναίο και όλους τους κατοίκους του Κισσού – και όχι μόνο. Κατά γενική ομολογία τα έχει καταφέρει σε όλους τους τομείς και είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον Κισσό και όχι μόνο. Μια επίσκεψη στην Ιερά Μονή μπορεί να πείσει τον οποιονδήποτε.
Η εγκατάσταση του πατρός Βαρθολομαίου ουσιαστικά από το 2008 και τυπικά ως ηγουμένου το 2013, είχε σαν αποτέλεσμα να πικραθούν και κάποιοι -ή κάποιος- που με πρόφαση την αναστύλωση της Μονής διεκδικούσε διακρίσεις και πρωτοκαθεδρίες. Διεκδικούσε και δάφνες συγγραφέως.
Όταν η Διοίκηση της Μονής πέρασε δια της τοπικής Εκκλησίας στον Ηγούμενο, όταν με τη συνδρομή της Αντιπεριφέρειας Κρήτης και του Δήμου Αγίου Βασιλείου, βρέθηκαν τα χρήματα για τη διάνοιξη δρόμου που θα εξυπηρετούσε τη Μονή και όλο το χωριό, όταν εμφανίστηκε και εκδόθηκε η αυθεντική ιστορία του Αγίου Πνεύματος, του αειμνήστου διδασκάλου Ιωάννου Αλεξανδράκη, τότε έπεσαν οι μάσκες και φάνηκαν τα κίνητρα της ενασχόλησης με την Αγία και Ιερά Μονή εκάστου εξ ημών. Ο «ερήμην καταδικασθείς» άρχισε τη συλλογή υπογραφών για να μην ανοιχθεί ο δρόμος, επιδόθηκε δε και σε ατελέσφορη προσπάθεια να εμποδίσει την έκδοση της ιστορίας του Αγίου Πνεύματος (πάλι με δημοσιεύματα….), διότι ήταν …ανακριβές το χειρόγραφο. Έκανε και άλλα τα οποία τα γνωρίζουν οι κάτοικοι του Κισσού.
Παλιά του τέχνη κόσκινο (μιας και του αρέσουν και οι παροιμίες).
Όταν λοιπόν ο κ. Γεώργιος Τσιγδινός άκουσε μετά τη λειτουργία και την απόλυση κάποια από τα έργα του από τα χείλη του Ηγουμένου, αισθάνθηκε ότι καταδικάστηκε ερήμην.
Όχι δεν καταδικάσθηκε ερήμην από τον Ηγούμενο. Από τα έργα του καταδικάσθηκε. Τα έργα του είναι παρόντα και τον ακολουθούν. Άκουσε τι έκανε και ντράπηκε; Δικό του πρόβλημα.
Εξάλλου και ο Χριστός έπιασε το φραγγέλιο όταν παρέστη ανάγκη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Γεώργιος Τσιγδινός αναστατώνει την τοπική κοινωνία την οποία υπηρετώ ως εκπρόσωπος της Τοπικής Κοινότητας Κισσού δημιουργώντας προβλήματα στο έργο των εκάστοτε φορέων (στους προέδρους των τοπικών συμβουλίων, στον πολιτιστικό σύλλογο, παλαιότερα σε ιερέα κ.λπ.). Αψευδείς μάρτυρες των γεγονότων αυτών είναι οι προηγούμενοι εκπρόσωποι της τοπικής κοινότητας Κισσού με τους οποίους ανήκουμε πολιτικά σε άλλους χώρους, έχουμε διαφωνίες σε επιμέρους πολιτικά και κοινωνικά θέματα, συμφωνούμε όμως και ομονοούμε όταν είναι να υπερασπιστούμε αγαθά έργα και αγαθούς ανθρώπους και τον τόπο μας γενικότερα.
Τελειώνοντας θέλω να διαβεβαιώσω τον κ. Τσιγδινό ότι δεν πρόκειται να συνεχίσω μέσω του Τύπου τον διάλογο μαζί του, αλλά θα αμυνθώ θεσμικά όταν βλάπτει το συμφέρον του τόπου.
Ας πορευθεί λοιπόν τον μοναχικό του δρόμο, αλλά να μην διαμαρτύρεται όταν εισπράττει τα επίχειρα των πράξεών του».