Απίστευτες αλλά αληθινές ιστορίες σωτηρίας του ήρωα Παντελή Σαββάκη

Είναι αρκετοί συμπολίτες που έζησαν ζωή περιπετειώδη. Σπάνια όμως συναντάς μορφές που κρύβουν κι άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές για τον ερευνητή που επιμένει στην έρευνά του. Ο Παντελής Σαββάκης ανήκει στην κατηγορία αυτή. Ενώ έχει γραφτεί βιβλίο για τη ζωή του από τον αείμνηστο Μανόλη Κούνουπα, ενώ γίνονται αφιερώματα πάντα κάτι ενδιαφέρον θα βρεις ανατρέχοντας στις σημειώσεις του ήρωα. Αυτές που με θρησκευτική ευλάβεια η νύφη του «κόρη» του για τον ίδιο, κ. Μαρία Σφακιανάκη – Σαββάκη, εξαίρετη φιλόλογος έχει αρχειοθετήσει.

Με την άδεια της οικογένειας που μας έκανε την τιμή να μας εμπιστευθεί θα σταθούμε σήμερα σε ένα κεφάλαιο από τη ζωή του Παντελή Σαββάκη, που αναφέρεται στην τύχη που τον συνόδευε πάντα από τις πρώτες μέρες της ζωής του και για πρώτη φορά βλέπουν με τόση λεπτομέρεια το φως της δημοσιότητας.

Το μωρό δεν είχε ζωή

Δυο χρόνια πριν από τη γέννησή του Παντελή, ήρθε στη ζωή ένας αδελφός του που από το πρώτο κλάμα φάνηκε πως δεν θα ζήσει. Αυτό διαπίστωσε πρώτη η γιαγιά που ήταν και μαμή, πασίγνωστη, όχι μόνο στο Σπήλι, και πολύ αγαπητή. Δυστυχώς η εμπειρία της τη δικαίωσε. Δυο μέρες μετά το άτυχο βρέφος πέθανε αβάπτιστο. Αυτό για τη γιαγιά ήταν ό,τι χειρότερο και δεν συγχωρούσε τον εαυτό της που τουλάχιστον δεν έπαιρνε πρωτοβουλία να το αεροβαφτίσει

Όταν γεννήθηκε ο Παντελής παρουσίασε τα ίδια περίεργα σημάδια επικείμενου θανάτου. Η γιαγιά χωρίς να χάσει καιρό βγήκε στο δρόμο, και τον πρώτο άνθρωπο που συνάντησε τον παρακάλεσε να μπει να αεροβαφτίσει το μωρό. Εκείνος πρόθυμα ανταποκρίθηκε. Με πόνο ψυχής η λεχώνα μάνα, που περίμενε από στιγμή σε στιγμή το μοιραίο, για το γιο της, ζήτησε να τον ονομάσουν Μανούσο που ήταν το όνομα του πεθερού της.

Μια από τις γειτόνισσες όμως, που κατά το συνήθειο είχαν συγκεντρωθεί στο σπίτι να συμπαρασταθούν, πετάχτηκε αποφασιστικά και πρότεινε να το βγάλουν Παντελεήμονα στη χάρη του αγίου που ήταν και μεγάλος γιατρός. Έτσι μπορεί να γινόταν το θαύμα και το μωρό να ζούσε. Με την ελπίδα αυτή η μάνα συμφώνησε.

Περνούσαν οι ώρες και το μωρό έδειχνε να συνέρχεται. Παίρνει θάρρος η ίδια γυναίκα και προτείνει τώρα να το πάνε στο διπλανό χωριό, που είχε εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, να το βαφτίσουν κανονικά.

Παγωμένη σιωπή ακολούθησε την πρόταση ενώ η γιαγιά η μαμή ήταν στα πρόθυρα εγκεφαλικού.

– Μα τι λες χριστιανή μου ξέσπασε. Με το που θα βγει έξω το λεχουδάκι θα ποθάνει. Δεν το βλέπεις;

– Δεν θα το επιτρέψει ο Άγιος Παντελεήμονας επέμενε η ευσεβής γειτόνισσα. Κι ήταν τόση η πίστη της που έπεισε και τις άλλες.

Βρήκαν στα γρήγορα ένα γαϊδουράκι, τοποθέτησαν με μύριες προφυλάξεις το μωρό και κίνησαν για το διπλανό χωριό. Μόλις έφτασαν στην εκκλησία, πάνω που πατούσαν το κατώφλι αρχίζει να κλαίει το βρέφος. Έκαναν όλοι το σταυρό τους και προχώρησαν πιο μέσα. Ξεκίνησε το μυστήριο και την ώρα που η φωνή του παπά ανήγγειλε το όνομα ξεσπά το μωρό σε ένα τόσο γοερό κλάμα που έκανε όλους να σταυροκοπηθούν. Ούτε υγιές βρέφος δεν έκλαιγε έτσι. Το θαύμα είχε επιτελεστεί προς δόξα του Αγίου και επιβράβευση της πίστης που διέκρινε την ευσεβή γειτόνισσα. Όλο το Σπήλι κουβέντιαζε το γεγονός.

Από τότε και κάθε χρόνο η οικογένεια έκανε άρτο στον Άγιο Παντελεήμονα εις ανάμνηση του μεγάλου θαύματος που της χάρισε τον Παντελή. Πρώτη ξεκίνησε η μητέρα, μετά τον πρόωρη θάνατό της συνέχισε ο πατέρας κι όταν κάλεσε ο Κύριος και αυτόν πήρε τη σκυτάλη ο Παντελής μέχρι το τέλος και της δικής του ζωής.

Η μεγάλη απόδραση

Η επόμενη ευκαιρία να φανεί πόσο γενναιόδωρη στάθηκε η τύχη με τον Παντελή ήταν στον πόλεμο, όταν είχε συλληφθεί αιχμάλωτος ο νεαρός αξιωματικός με τον απαράμιλλο ηρωισμό που έδειξε στο μέτωπο. Λεπτομέρειες για τη σύλληψη και την αιχμαλωσία είναι γνωστές. Εμείς θα σταθούμε σε άγνωστες πτυχές που αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά πόσο δίκιο έχει ο σοφός λαός όταν λέει: « Αν έχεις τύχη διάβαινε…».

Αιχμάλωτος ο Παντελής Σαββάκης βρισκόταν στο τρένο υπό αυστηρή επιτήρηση. Δεν είχε όμως σκοπό να βρεθεί ξανά σε στρατόπεδο σκλάβων. Κι ενώ το τρένο έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αποφάσισε να πηδήξει στο κενό. Μάταια ο Σέρβος συνταγματάρχης που κατάλαβε την πρόθεσή του, να βάλει τέλος στη ζωή του, προσπάθησε να τον κρατήσει. Ο Παντελής πήδηξε στο κενό. Το σώμα του άρχισε να στροβιλίζεται δαιμονισμένα έτσι που και ο ίδιος δεν ήξερε πώς να το κουμαντάρει. Το μόνο που θυμόταν ήταν το κεφάλι του να ακουμπά πότε στο έδαφος, πότε στα χέρια, πότε στα πόδια και πότε στα πλευρά. Και μόνο να φανταστούμε την εικόνα θα συμπεραίναμε πως θα ήταν απίθανο να βγει από την περιπέτεια αυτή σώος. Αν δεν είχε σκοτωθεί, σίγουρα θα είχε χάσει για πάντα την αρτιμέλειά του. Κι όμως κάποια στιγμή που κατάφερε να ισορροπήσει, σηκώθηκε όρθιος έχοντας μόνο κάποιες αμυχές κι άρχισε να τρέχει. Οι φρουροί που είχαν αντιληφθεί την δραπέτευση αλλά κανένας δεν τολμούσε να τον ακολουθήσει γιατί σίγουρα θα σκοτωνόταν, βλέποντάς τον να τρέχει έστρεψαν πάνω του όλα τα πολυβόλα κι άρχισαν να βάλουν δαιμονιωδώς. Μια σφαίρα τον πέτυχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού κι έπεσε αναίσθητος. Τώρα ήταν εύκολος στόχος. Κι όμως ενώ τα πίσω βαγόνια περνώντας από πάνω του διευκόλυναν τους Γερμανούς να βάλουν σχεδόν εξ επαφής, κι ενώ είναι γνωστό τοις πάσι ότι το πολυβόλο σκοτώνει άνθρωπο στα 200 μέτρα, η χάρις του Τιμίου Σταυρού όπως αναφέρει ο ίδιος στο ημερολόγιό του τον έσωσε ακόμα μια φορά.

Αργότερα που ο Παντελής Σαββάκης διηγιόταν σε συναδέλφους του την περιπέτεια αυτή κανένας δεν μπορούσε να το πιστέψει. Μόνο όταν το διάβασαν στο βιβλίο του Ανθυπολοχαγού Γ. Καρατζιά που συνταξίδευε και επικαλείτο και τη μαρτυρία ενός ακόμα αυτόπτη μάρτυρα του ομόβαθμού του Χ. Πλούτση, τότε όλοι πίστεψαν και ομολόγησαν πως επρόκειτο για ένα ακόμα θαύμα.

Πως έγινε τώρα και αναφέρθηκε νεκρός βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του; Αν και προηγήθηκαν φαινόμενα που αγγίζουν τον μυστηριώδη κόσμο της παραψυχολογίας και τα έχουμε περιγράψει σε προηγούμενα αφιερώματα γεγονός είναι ότι οι δυο Γερμανοί που τον φρουρούσαν προφασίστηκαν πως τον σκότωσαν με χαριστική βολή για να αποφύγουν τις συνέπειες. Έτσι δεν βγήκε περίπολος που θα μπορούσε να τον εντοπίσει όπως είχε γίνει σε προηγούμενη απόδρασή του. Και σώθηκε με ένα τραύμα που ευτυχώς δεν είχε ακουμπήσει κάποια αρτηρία ή ζωτικό όργανο.

Βοήθησε ο Τίμιος Σταυρός

Το θαύμα αποδόθηκε αυτή τη φορά στη χάρη του Τιμίου Σταυρού επειδή το περιστατικό της απόδρασης συνέβη στις 14 Σεπτεμβρίου. Και πάλι το τάμα με αρτοκλασία γινόταν κάθε χρόνο αιώνια ευχαριστία για το δώρο της ζωής.

Πέρασε καιρός κι όλοι πίστευαν τον Παντελή νεκρό. Γιατί τους άφησε στην πλάνη αυτή; Μα επειδή δεν είχε επίγνωση των γεγονότων ο νεαρός τότε αξιωματικός και νομίζοντας ότι θα είναι καταζητούμενος φρόντισε να κρύβεται. Ήξερε πως αν τον έπιαναν Ιταλοί πολίτες θα τον σκότωναν οι Γερμανοί. Πέρασε φρικτές μέρες αλλά και πάλι στάθηκε τυχερός. Το τραύμα του αν και δεν είχε τρόπο να το περιποιηθεί και το βράδυ κοιμόταν στο χώμα δεν μολύνθηκε. Σαν μια αόρατη δύναμη να παράστεκε τον Παντελή. Θαύμα κι αυτό από τον Τίμιο Σταυρό.

Ο Παντελής Σαββάκης πέρασε ακόμα πολλές φορές πλάι από το θάνατο στα 7,5 χρόνια που βρισκόταν σε διάφορα μέτωπα. Κάθε ώρα, κάθε λεπτό αισθανόταν τη θανατερή ανάσα του χάρου κι όμως πάντα τον ξεπερνούσε.

Χαρακτηριστικά δυο ακόμα παραδείγματα.

Ήταν με τον συνταγματάρχη Δασκαλόπουλο Ι. σε παρατηρητήριο που ήταν στην κορφή ενός λόφου. Ξαφνικά έπεσε δίπλα τους ένα βλήμα που κοιτούσαν παγωμένοι περιμένοντας το τέλος τους, γιατί δεν μπορούσαν να αντιδράσουν. Κι όμως αυτό δεν εξερράγη. Αν γινόταν αυτό θα τους έκανε χίλια κομμάτια.

Κάποια άλλη φορά στο βουνό Χειμαράσι της Ρόδου επικεφαλής τεσσάρων Ιερολοχιτών έτρωγε μαζί τους ανύποπτος. Από την προηγουμένη είχαν εξουδετερώσει τους Γερμανούς κι έτσι μπορούσαν τώρα να απολαύσουν το γεύμα τους και να ξεκουραστούν μέχρι το απόγευμα που είχαν άλλη αποστολή.

Κι εκεί που χαλάρωναν βλέπουν μια βοσκοπούλα να τρέχει προς το μέρος τους αλαφιασμένη.

– Ακολουθείστε με να σας κρύψω σε μια σπηλιά τους είπε λαχανιασμένη. Έρχεται μια γερμανική περίπολος προς τα εδώ.

Έτσι σώθηκε και αυτός και οι στρατιώτες του. Αν δεν προλάβαινε η βοσκοπούλα που την έλεγαν Μαρία να τους κρύψει σίγουρα δεν θα γλίτωναν από τους Γερμανούς.

Μετά από αυτά ποιος μπορεί να αμφιβάλλει πως ο Παντελής Σαββάκης ο ηρωικός αξιωματικός είχε πάντα κοντά του Φύλακα Άγγελο; Κι έτσι έφτασε στα βαθειά γεράματα έχοντας προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην πατρίδα του.