Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου πραγματοποίησαν χθες οι εργαζόμενοι του Ρεθύμνου στα πλαίσια της πανελλαδικής απεργίας στο δημόσιο τομέα ενάντια στην αξιολόγηση, τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις. Αν και η συμμετοχή ήταν μικρή, στη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησαν, θίχτηκαν όλα τα θέματα της επικαιρότητας -και κυρίως η αξιολόγηση- που πλήττουν τον δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο.
Ειδικότερα, ο Νίκος Δερεδάκης, δάσκαλος και πρόεδρος Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Ρεθύμνου, σχολιάζοντας τη χαμηλή συμμετοχή τόνισε: «Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς το ξέραμε εκ των προτέρων ότι θα ήταν μικρή η συμμετοχή, ήδη έχει τελειώσει το σχολικό έτος, είναι δύσκολο να συσπειρωθούν οι δάσκαλοι. Το γνωρίζαμε κι εμείς, το γνώριζε και κεντρικά η ΑΔΕΔΥ. Παρόλα αυτά η απεργία ήταν επιβεβλημένη, άσχετα αν χρονικά δεν ήταν στο σωστό διάστημα. Τα θέματα τρέχουνε και ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος βρίσκεται για άλλη μια φορά στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής, κυρίως μέσα από την αξιολόγηση, η οποία ουσιαστικά προσπαθεί και επιχειρεί να καταβαραθρώσει τον δημόσιο τομέα. Μια αξιολόγηση η οποία λειτουργεί ως μία δεξαμενή απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Μην ξεχνάμε ότι το 15% των δημοσίων υπαλλήλων μέσα από την αξιολόγηση θα βγει κάποια στιγμή στο δρόμο και έτσι προσχηματικά, οι κυβερνώντες ψάχνουν να βρουν τα εξιλαστήρια θύματα αυτής της άκαμπτης κυβερνητικής πολιτικής. Παρ’ όλα αυτά ο αγώνας μας συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα με την γενικότερη προσπάθεια να αντιστρέψουμε την κυβερνητική πολιτική».
Σημειώνεται ότι η εικοσιτετράωρη πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ, συνέπεσε με την εκδίκαση της αγωγής, η οποία κατατέθηκε προχθές από τους υπουργούς Οικονομικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, κύριοι Χαρδούβελης και Μητσοτάκης, προκειμένου να κηρυχθεί παράνομη και καταχρηστική η απεργία-αποχή διαρκείας που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ από κάθε ενέργεια που συνδέεται με τη διαδικασία αξιολόγησης του προσωπικού των δημοσίων υπηρεσιών. Σχολιάζοντας το γεγονός αυτό o κ. Δερεδάκης ανέφερε: «Είναι ξεκάθαρο αυτή τη στιγμή, ότι το τελευταίο ανάχωμα μπροστά στις ορέξεις των κυβερνώντων και της Τρόικα, είναι μόνο ο συνδικαλισμός. Σαφώς και θα προσπαθήσουνε να «βάλουνε χέρι» στα κατοχυρωμένα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο θα συσπειρώσει το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί ουσιαστικά το συνδικάτο είναι αυτή τη στιγμή το μόνο μαξιλαράκι, το μόνο ανάχωμα, το μόνο αποκούμπι που έχει ο κάθε δημόσιος υπάλληλος ενάντια σε όλα αυτά τα μέτρα που έρχονται να τον αγγίξουν είτε συλλογικά είτε ατομικά».
