Αποκτήσαμε και εθνικό διχασμό

Με τον τρόπο που κινήθηκε ο κ. Τσίπρας στο «Μακεδονικό» αποκτήσαμε έναν νέο εθνικό διχασμό. Η κυβέρνηση προσυπέγραψε τον μακεδονισμό και τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων εξασφαλίζοντας κάποιες διαβεβαιώσεις και προωθώντας μερικές υποσημειώσεις για να μην κάνει η άλλη πλευρά κατάχρηση των νέων δυνατοτήτων που της προσφέρει ο κ. Τσίπρας, στο άμεσο μέλλον.

Όλοι γνωρίζουμε όμως ότι από τη στιγμή που θα πάρουν το πράσινο φως για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και να αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. θα σκληρύνουν τη στάση τους και θα αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητες που τους προσφέρουμε κινούμενοι πλέον σε ανώτερο διεθνοπολιτικό επίπεδο.

Οι περισσότεροι Έλληνες αντιδρούν σε αυτά που συμβαίνουν για τους ακόλουθους λόγους.

Πρώτον, η μεγάλης διάρκειας οικονομική κρίση και οι διεθνείς υποχρεώσεις που μας δημιούργησε προκαλούν ένα αίσθημα εθνικής ταπείνωσης σε πολλούς συμπατριώτες μας. Προσθέστε σε αυτά την κακομεταχείριση από την Τουρκία και τις υποχωρήσεις έναντι των Σκοπίων και έχετε μια γενική εικόνα του πως αισθάνονται οι περισσότεροι.

Δεύτερον, οι Βορειοελλαδίτες αποκτούν σοβαρό πρόβλημα ταυτότητας γιατί η επίσημη Ελλάδα αναγνωρίζει μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα σε ό,τι αφορά τα Σκόπια με τη διευκρίνηση ότι πρόκειται για άλλου είδους Μακεδόνες οι οποίοι δεν έχουν σχέση με την αρχαία Ελλάδα. Αυτό δεν αποτελεί λύση του μακεδονισμού-αλυτρωτισμού αλλά άλλοθι για την επίσημη αναγνώρισή του από την Ελλάδα.

Τρίτον, όλοι οι πικραμένοι Μακεδόνες της Βόρειας Ελλάδας θα στραφούν με διάφορους τρόπους κατά του λεγόμενου κράτους των Αθηνών.

Τέταρτον, ο κ. Τσίπρας ο οποίος πήγε σε δημοψήφισμα για τα μέτρα λιτότητας αποφεύγει ένα δημοψήφισμα για σημαντικό εθνικό θέμα γιατί γνωρίζει ότι θα επικρατήσει με άνεση το «όχι» για τη συμφωνία που εμφάνισε. Προσπαθεί να «καπελώσει» τον λαό με μία κοινοβουλευτική πλειοψηφία που δεν εκφράζει πλέον την κοινωνική και πολιτική δυναμική και με τη δραστηριοποίηση του ξένου παράγοντα υπέρ των επιλογών του.

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι πάμε σε ένα νέο εθνικό διχασμό που θα επηρεάσει αρνητικά τις εξελίξεις σε βάθος χρόνου.

Αυτόματα περιορίζονται οι δυνάμεις που μπορεί να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Δεν φτάνει που η κυβέρνηση υπέγραψε Συμπληρωματικό Μνημόνιο με νέα μέτρα για τα επόμενα δύο χρόνια, ενώ δύο στους τρεις συμπολίτες μας μόλις τα φέρνουν βόλτα ή έχουν οδηγηθεί στο περιθώριο, αλλά θα πρέπει να μοιράσουμε τις δυνάμεις μας γύρω από ένα θέμα το οποίο αναδείχθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης.

Στις νέες συνθήκες ο οικονομικός και κοινωνικός ανήφορος θα γίνει βασανιστικός ενώ ήδη χαμογελάνε πονηρά αυτοί που ελπίζουν ότι θα διασωθούν πολιτικά μέσα από την πολυδιάσπαση δυνάμεων και τον εθνικό διχασμό.

Το κωμικοτραγικό είναι ότι όλα αυτά δημιουργούνται εξαιτίας μιας υποτιθέμενης βιασύνης να ρυθμιστεί το ζήτημα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. η οποία τελικά αφορά την άλλη πλευρά και όχι την Ελλάδα. Όσο για τις υποτιθέμενες οικονομικές διευκολύνσεις που εξασφαλίζει το άνοιγμα Τσίπρα στον Ζάεφ τις είδαμε στην πράξη με την αυστηροποίηση των μνημονιακού τύπου μέτρων της επόμενης διετίας και τη σκλήρυνση της στάσης των πιστωτών που οδηγεί σε μια τσιγκούνικη αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, η αποτελεσματικότητα της οποίας αμφισβητείται από το ΔΝΤ.

Όσο για τη θεωρία σύμφωνα με την οποία η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ ανοίγει τον δρόμο για την ανάπτυξη της διμερούς οικονομικής συνεργασίας απλά επισημαίνω ότι η ελληνική οικονομική διείσδυση στην ΠΓΔΜ είχε αναπτυχθεί όταν οι πολιτικές σχέσεις ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο αλλά η ελληνική οικονομία είχε μεγάλες δυνατότητες.