Απορρίφθηκε η προσφυγή που είχαν καταθέσει περισσότεροι από χίλιοι κάτοικοι και φορείς της Κρήτης για τα αιολικά πάρκα, τα οποία σχετίζονται με την υποβρύχια καλωδιακή σύνδεση του νησιού.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα «Πατρίς» οι δικαστές του ΣΤΕ κατέληξαν στην απόφασή τους αυτή με βάση ένα σκεπτικό που σχετίζεται τόσο με το νομικό όσο και το περιβαλλοντικό ζήτημα που εγείρετο για την Κρήτη από τότε. Πάντως το βασικό σκεπτικό είναι το νομικό και οι δικαστές έκριναν το εάν μπορούσε μια στρατηγική επένδυση να κριθεί καταρχήν νομικά έγκυρη.
Να υπενθυμίσουμε ότι με την προσφυγή των 1.369 κατοίκων και φορέων ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. 10/28-5-2012 απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Στρατηγικών Επενδύσεων (Δ.Ε.Σ.Ε.) για την «Ένταξη του επενδυτικού σχεδίου «Αιολικό Σύστηµα Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (Α.Σ.Π.Η.Ε.), που περιλαμβάνει κατασκευή 33 αιολικών σταθμών, συνολικής ισχύος 1.077 MW, στους τέσσερις νομούς της Κρήτης, και κοινή διασύνδεσή τους µμε το Εθνικό Διασυνδεδεμένο Σύστημα Ενέργειας μέσω υποβρυχίου καλωδίου», κυριότητας της «ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Β.Ε.Τ.Ε.» και προέβαλλαν ως σοβαρό λόγο το γεγονός ότι δεν έχει ολοκληρωθεί ο ενεργειακός σχεδιασμός της Κρήτης.
Επί του παραπάνω επιχειρήματος το ΣΤΕ στην απόφασή του αναφέρει ότι: «Ο λόγος αυτός ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως στηριζόμενος σε εσφαλμένη εκδοχή ως προς την έννοια των ανωτέρω διατάξεων του ν. 3894/2010, διότι, όπως εκτίθεται στην σκέψη 12, για την ένταξη στη διαδικασία στρατηγικών επενδύσεων του ν. 3894/2010, η Δ.Ε.Σ.Ε. δεν εξετάζει ζητήματα, τα οποία άπτονται των προϋποθέσεων που απαιτούνται να συντρέχουν κατά τα επί μέρους στάδια εκτέλεσης του σχετικού έργου και τα οποία αποτελούν αντικείμενο εξέτασης κατά τις οικείες αδειοδοτικές διαδικασίες (όπως λ.χ. της άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας), αλλά περιορίζεται να κρίνει αν το επενδυτικό σχέδιο έχει καταρχήν πιθανότητα υλοποίησης και αν είναι ικανό να συμβάλει στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση, αξιολογώντας την επένδυση βάσει πρόσφορων προς τούτο κριτηρίων και στόχων, όπως η βιωσιμότητα της επένδυσης, η μεταφορά γνώσης και τεχνογνωσίας, η προβλεπόμενη αύξηση της απασχόλησης, η περιφερειακή ή κατά τόπους ανάπτυξη της χώρας, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας και ιδίως της βιομηχανίας, η υιοθέτηση καινοτομίας και υψηλής τεχνολογίας, η αύξηση της εξαγωγικής δραστηριότητας, η προστασία του περιβάλλοντος και η εξοικονόμηση ενέργειας».
Στο δεύτερο αιτιολογικό της προσφυγής, ότι δηλαδή η επένδυση παραβιάζει το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας το Συμβούλιο της Επικρατείας αναφέρει:
«Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, προεχόντως διότι το ζήτημα της συμφωνίας της επενδυτικής πρότασης σε σχέση με τη συμφωνία της εγκατάστασης των αιολικών σταθμών με τη διάταξη του άρθρου 8 του Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α. για τις Α.Π.Ε. ελέγχεται, σύμφωνα με το άρθρο 11 αυτού κατά την έκδοση της άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για καθέναν από τους σταθμούς αυτούς, ανεξαρτήτως του ζητήματος αν η αναφερόμενη στο άρθρο 8 παρ. 1 του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας προϋπόθεση περί «επαρκούς» διασύνδεσης με το σύστημα και το δίκτυο διανομής ηλεκτρικής ενέργειας της ηπειρωτικής χώρας των αιολικών πάρκων που εγκαθίστανται στη Κρήτη αναφέρεται σε διασύνδεση «κοινή» για όλους τους αιολικούς σταθμούς που υφίστανται ή πρόκειται να εγκατασταθούν στη νήσο ή «ανεξάρτητη» ανά επενδυτικό σχήμα».
