Οι νόμοι δεν αρκεί να εφαρμόζονται. Πρέπει, προσέτι και κατά βάση, να είναι αποτελεσματικοί.
Τέτοιος προφανώς δεν είναι ο ισχύων αντικαπνιστικός νόμος, έχοντας αναθέσει την αρμοδιότητα για την εφαρμογή του σε πολιτικούς υπαλλήλους.
Η κοινή λογική αποδεικνύει του λόγου το αληθές: Δεν γίνεται να αναθέτεις τη δίωξη των ναρκωτικών στην αστυνομική αρχή και τη δίωξη του καπνίσματος και επιβολή των τσουχτερών προστίμων του σχετικού νόμου σε υπαλλήλους «της γραβάτας»… Η αποστομωτική εμπειρία των προηγουμένων ετών καταδεικνύει επίσης του λόγου το αληθές.
Παραπέρα, το κράτος πρέπει (και) εν προκειμένω να δείξει αταλάντευτη αποφασιστικότητα. Και τούτο μόνο η εκχώρηση άμεσων αρμοδιοτήτων στην αστυνομία θα καταστεί εφικτό να εκπέμψει. Κάτι που πρέπει άμεσα να συμβεί, ακόμη και αν αυτό περνά μόνο μέσα από τροποποίηση του νόμου.
Πράγματι, η εμπλοκή της αστυνομίας στην εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου θα έκανε το ζήτημα πολύ απλούστερο και ασύγκριτα πιο εύκολο από πλευράς διαδικασίας, κρατικής εμπλοκής και τελικής επιβάρυνσης, δίχως επιβάρυνση της αστυνομίας είτε απόσπαση από το λοιπό έργο της: Μια φορά η παρουσία της σε (αυτεπάγγελτο) έλεγχο θα ήταν αρκετή, ενός προστίμου η επιβολή θα ήταν αρκετή. Οι πάντες μετά θα φοβούνται ότι ανά πάσα στιγμή αυτό θα μπορούσε να επαναληφθεί.
Επειδή ο αστυνομικός, αντίθετα από τον πολιτικό υπάλληλο, είναι επιφορτισμένος διαρκώς να τριγυρίζει, να ελέγχει και να εφορμά παντού.
Τόσο απλό!
