Επεισοδιακή φαίνεται πως ήταν η απόκρια του 1965 στο Ρέθυμνο. Η Περιηγητική Λέσχη όπως πάντα κρατά τα σκήπτρα της διοργάνωσης, τα μέλη της εργάζονται νυχθημερόν αλλά ο ΕΟΤ «ποιεί την νήσσα» στο θέμα της χρηματοδότησης.
Και παίρνει την απάντηση της Λέσχης με τον πιο πρωτότυπο και κυρίως αποκριάτικο τρόπο.
Μάρτιος του 1965, όλοι έτοιμοι για την αποκριάτικη παρέλαση αλλά επιχορήγηση από τον ΕΟΤ δεν έρχεται. Και οι πρωτεργάτες του Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού περνούν στην αντεπίθεση.
Με ένα άρμα και μερικές μασκαράτες διασκέδασαν μεν τους Ρεθεμνιώτες αλλά γελοιοποίησαν και τον ΕΟΤ, τον οποίο είχαν άχτι και με το δίκιο τους βέβαια. Εκείνη τη χρονιά επίσης δεν συμμετείχε η φιλαρμονική του Δήμου, αφού δεν υπήρχε καμιά περίπτωση αποζημίωσης του μαέστρου. Ο μουσικός της εποχής πήρε την δική του εκδίκηση απέχοντας τη μέρα της παρέλασης, ενώ είχε προαναγγελθεί από το δήμαρχο η συμμετοχή της μπάντας του. Καλή η κοινωνική προσφορά αλλά και οι ανάγκες πολλές φορές σε οδηγούν στα άκρα. Και μάλιστα σε τόσο δύσκολες εποχές δεν ήταν δυνατόν να προσφέρεις εφ όρου ζωής.
Ένα ποίημα του Κώστα Απανωμεριτάκη
Εκείνη τη χρονιά η απόκρια ενέπνευσε και τον μεγάλο μας ποιητή Κώστα Απανωμεριτάκη που γράφει στον τύπο της εποχής:
Καρναβάλι
Της Αποκριάς Θεότρελλο παιδί,
της Άνοιξης αγόρι, καρναβάλι,
μ’ ανθούς καρνάδους γέμισε και πάλι
της Χειμωνιάς το ολόξερο κλαδί.
Την παρδαλή σου φέρε φορεσιά
της χαμογής την ασκημιά να ντύσεις,
κι ύστερα πάρε να σεργιανίσεις
στης μέθης την ονειροφαντασιά.
Και απαγορεύσεις
Δεν έλειψαν και οι απαγορεύσεις εκείνη τη χρονιά. Διαβάζουμε στο φύλλο της Κρητικής Επιθεώρησης 23 Φεβρουαρίου 1965:
«Απαγορεύτηκαν και φέτος οι προσωπίδες κατά τη διάρκειαν του τριωδίου με την δικαιολογία ότι πολλοί κακοποιοί βρίσκουν ευκαιρία τις απόκριες να δρουν επωφελούμενοι από το έθιμο της μεταμφιέσεως».
Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είναι βάσιμος ο λόγος της απαγορεύσεως. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία να γίνουμε με τους άλλους ειλικρινείς. Γιατί κρυμμένοι πίσω από τη μάσκα, έστω και μια φορά τον χρόνο θα μας δίδετο η ευκαιρία να πούμε πράγματα στους άλλους που δεν τα λέμε όταν δεν προστατεύει η την ανωνυμία μας η προσωπίδα. Αφού όλον τον χρόνο και αν δεν μεταμφιεστούμε- σ’ όλη τη ζωή μας φοράμε την ψεύτικη μάσκα του προσώπου μας πίσω από την οποία κρύπτουμε συναισθήματα και σκέψεις για τους άλλους που δεν τα εξωτερικεύουμε, γιατί δεν μας το επιτρέπει η αναγκαστική συμβατικότητα της ζωής.
Ενώ την αποκριά με την βοήθεια της προσωπίδας γινόμαστε αληθινοί. Και όμως χάθηκε κι αυτή η ευκαιρία.
Ο χορός του Κυνηγετικού Συλλόγου Ρεθύμνης
Οι χοροί όμως καλά κράτησαν όπως αυτός του Κυνηγητικού Συλλόγου που προβάλλει σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας (Κρητική Επιθεώρηση 26 Φεβρουαρίου 1965):
«Το περασμένο Σάββατο δόθηκε στις αίθουσες του Ωδείου ο χορός του Κυνηγετικού Συλλόγου Ρεθύμνης, για πρώτη φορά από της ιδρύσεως του Συλλόγου και σημείωσε απόλυτη επιτυχία, παρά την απουσία πολλών φίλων που μπορούσαν και έπρεπε να δώσουν το παρόν στην ωραία αυτή εκδήλωση.
Ο σκοπός του χορού δεν ήταν κερδοσκοπικός. Ο σύλλογος μετέχοντας στην κοινωνική ζωή του τόπου μας με τον πρώτο του χορό, έδωσε όλη τη ψυχή του για να δημιουργήσει κάτι καλό στη διακόσμηση της αιθούσης, στα καλλιτεχνικά ταμπλό που κοσμούσαν τους τοίχους, στα εμπνευσμένα σκίτσα της δίδος Χατζηκυριάκου που στόλιζαν κάθε τραπέζι. Ο εμπορικός κόσμος της πόλεως μας έδωσε πρόθυμα άφθονα δώρα και το λαχείο του χορού που ήταν πλουσιότατο κι έγινε ακόμα πιο πλούσιο με το άφθονο κυνήγι και προσεφέρθη από φίλους κυνηγούς για το χορό. Ο μπουφές πλουσιότατος κι όχι ακριβός, η μουσική κεφάτη και άριστη, όπως πάντα βοήθησαν να δημιουργηθεί πρωτοφανές κέφι μέχρι τις πρωινές ώρες. Χορεύτηκαν όλοι οι χοροί, παλαιοί και νέοι με μεγάλο ενθουσιασμό. Κατόπιν παρακλήσεως ο αντιπρόεδρος του συλλόγου και ο επίτιμος πρόεδρος κοινοτήτων του Νομού κ. Στυλ. Καλογρίδης εχόρευσε με τον κ. Δρυγιαννάκη τον Κρητικό συρτό καταχειροκροτήθηκε.
Παρέστησαν μετά των οικογενειών τους, πλην των επισήμων πολλοί εκπρόσωποι του εμποροβιομηχανικού μας κόσμου, αλλά και εκπαιδευτικοί, υπάλληλοι και εργαζόμενοι γενικώς οι οποίοι διετήρησαν το κέφι αμείωτο μέχρι τέλους.
Αξίζει κάθε έπαινος στον Κυνηγετικό Σύλλογο Ρεθύμνης, ο οποίος μας υπόσχεται του χρόνου, όσα άτομα, τόσες πέρδικες στο χορό του.
Κάθε διοργάνωση είχε τα δικά της χαρακτηριστικά ανάλογα με την εποχή και τις ανάγκες της. Για το λόγο αυτό αξίζει παρουσίαση κάθε μια διοργάνωση ξεχωριστά. Έχουμε μέρες μπροστά μας για να το επιχειρήσουμε κι αυτό στο πνεύμα πάντα των ημερών.
Σημ. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο της Περιηγητικής Λέσχης Ρεθύμνου.
