Από τους πιο ευτυχείς των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ και μια γλυκύτατη κυρία, που είδε επιτέλους το όνειρό της να πραγματοποιείται. Ο λόγος για την 47χρονη Παντελίτσα Πετράκη που πέτυχε στη Φιλοσοφική Ρεθύμνου.
Από τις πρώτες στιγμές που έγινε γνωστή η επιτυχία πήρε «φωτιά» ο λογαριασμός της στο κοινωνικό δίκτυο από συγχαρητήριες αναφορές, ενώ στο Νοσοκομείο που εργάζεται, απ’ όπου περνά βλέπει ανοιχτές αγκαλιές και χέρια που απλώνονται να της ευχηθούν.
Η κ. Πετράκη εισπράττει με τον τρόπο αυτό και την αγάπη που έχει δείξει μέχρι σήμερα, πραγματικός άγγελος καλοσύνης τόσο στους ασθενείς που νοσηλεύονται στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Ρεθύμνου, όσο και στο τμήμα τεχνητού νεφρού.
Γιατί είναι μια πολύ επιτυχημένη στη δουλειά της νοσηλεύτρια που ασθενείς και γιατροί την αγαπούν και τη σέβονται ιδιαίτερα. Εκείνη όμως δεν κατέβασε ποτέ τα πανιά στο γερό σκαρί της προσδοκίας της. Και με τιμονιέρη την αστείρευτη επιμονή της έφθασε στο λιμάνι της Επιστήμης που τόσο λαχταρούσε.
Έλαμπε από χαρά όταν επικοινωνήσαμε μαζί της για να μοιραστούμε τη χαρά της και να τη γνωρίσουμε καλύτερα. Ζήτησε μόνο την ανοχή μας αν κάποιες στιγμές έπρεπε να διακόψει στο κάλεσμα του καθήκοντος.
Όσο μιλάμε μαζί της τόσο περισσότερο μας κερδίζει. Και μας ξεδιπλώνει πτυχή πτυχή τη ζωή της μέχρι σήμερα με την ικανοποίηση του πραγματικού αγωνιστή της ζωής.
Γεννήθηκε στην Επισκοπή Ρεθύμνου και ήταν παιδί μονογονεϊκής οικογένειας. Πατέρα δεν γνώρισε γιατί πέθανε πριν η Παντελίτσα γεννηθεί.
Νοσταλγεί όμως τα παιδικά της χρόνια, καθώς μας λέει, γιατί παρά τις τόσες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες χωρίς μεγάλη οικονομική επιφάνεια, είχε τη μεγάλη τύχη να τη μεγαλώσει ένας υπέροχος και αξιοπρεπής άνθρωπος που τη δίδαξε πάνω απ’ όλα τις αξίες της ζωής. Με τον δικό του τρόπο της μετέδωσε την ουσία των πραγμάτων και την έμαθε να μην γονατίζει στις δυσκολίες. Γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει τις δυνατότητές του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο λαός μας παρακαλεί το Θεό να μην του δώσει όσα μπορεί ν’ αντέξει ο άνθρωπος.
Έτσι η Παντελίτσα έμαθε να πιστεύει κυρίως στον εαυτό της και να φροντίζει για περισσότερη ποιότητα στη ζωή της.
Στο σχολείο φρόντιζε να είναι μια συνεπής μαθήτρια όμως στην πρώτη Λυκείου αναγκάστηκε για καθαρά βιοποριστικούς λόγους να αφήσει το σχολείο. Είχε γίνει δεκτή στη Μέση Τεχνική Επαγγελματική Σχολή του Βενιζελείου (ΜΤΕΝΣ) κι ήταν αυτό που την εξυπηρετούσε αφάνταστα εκείνη τη στιγμή. Θα τέλειωνε μια σχολή που της εξασφάλιζε άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Άλλο που δεν ήθελε η Παντελίτσα. Κοπέλα απόλυτα προσγειωμένη έκρυψε στις αποσκευές του μέλλοντος τα όνειρά της και παρακολούθησε με εξαιρετική επιμέλεια τις σπουδές στη νοσηλευτική.
Με τα χρόνια ένοιωθε επιτακτικότερη την ανάγκη να αποκτήσει πανεπιστημιακή μόρφωση και χωρίς να περιμένει περισσότερο γράφτηκε στο Εσπερινό Λύκειο.
Εκεί, όπως έχουμε διαπιστώσει, οι καθηγητές έχουν την σπάνια αρετή να δίνουν φτερά στις προσδοκίες των μαθητών τους.
Έτσι και στην περίπτωση της Παντελίτσας διαπιστώνοντας τη θέλησή της δεν έπαυσαν να την εμψυχώνουν και να τη στηρίζουν σε κάθε της δυσκολία.
Με ευγνωμοσύνη μας μιλά γι’ αυτούς και ιδιαίτερα για τους κ.κ. Εύα Ηλιακάκη, Παναγιώτα Ζήκα, Ασπασία Παπαδάκη, Ανδρονίκη Τερζιδάκη, Αλεξάνδρα Ρεράκη, Μανόλη Σταυριανάκη, τον κ. Παπαδάκη, την κ. Ελεονώρα Μαλλιού με την έντονη ανησυχία να έχει παραλείψει κάποιον και ζητώντας συγγνώμη προκαταβολικά.
«Ειλικρινά τους ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους καθηγητές μου στο Εσπερινό ΓΕΛ Ρεθύμνου για την πολύτιμη βοήθεια τους και την κατανόησή τους όλο το διάστημα της φοίτησής μου» μας λέει.
Η μεγάλη απόφαση
Με τη στήριξη τόσο σημαντικών ανθρώπων και τη συνεχή τους ενθάρρυνση δεν άργησε να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Θα έδινε πανελλαδικές εξετάσεις. Επέλεξε τις θεωρητικές επιστήμες γιατί τόσα χρόνια μακριά από το σχολείο πώς να καλύψει κενά στα μαθηματικά, στη φυσική και στη χημεία.
Φοιτήτρια πλέον της Φιλοσοφικής Σχολής αισθάνεται ότι κέρδισε τον πρώτο αριθμό.
«Η ψυχολογία και η κοινωνιολογία πάντα με ενδιέφεραν γιατί θα με βοηθήσουν περισσότερο στη δουλειά μου» μας λέει με ενθουσιασμό.
Στην ερώτηση εάν θα συνεχίσει τα καθήκοντά της στην Νοσηλευτική, απαντά: «Και βέβαια. Αγαπώ τη δουλειά μου. Νοιάζομαι για τους ασθενείς μου. Νοιώθω πως είναι μέλη της οικογένειάς μου. Για κανένα λόγο δεν θα τους άφηνα. Θα τελειώσω με το καλό τις σπουδές μου που θα με βοηθήσουν να είμαι πιο αποτελεσματική σε κοινωνική προσφορά».
«Θα τα καταφέρεις με το διάβασμα, με τις απαιτήσεις της πανεπιστημιακής σχολής;» την ρωτάμε και απαντά με ευκολία: «Όπως έκανα με το σχολείο θα συνεχίσω και τώρα. Όταν βάζεις πρόγραμμα στη ζωή σου, δεν αφήνεις κενά στην όποια δραστηριότητά σου».
«Όλοι έχουν δικαίωμα στη γνώση…»
Να υποθέσουμε ότι βάζεις τώρα και άλλους στόχους; ρωτάμε την Παντελίτσα Πετράκη και απαντά χωρίς δισταγμό:
«Γιατί όχι; Σε πρώτη προτεραιότητα είναι οι ξένες γλώσσες και κυρίως η κατάρτιση στους υπολογιστές. Γιατί θα είναι ένα βασικό εργαλείο στις σπουδές μου. Ποτέ δεν είναι αργά και για τους υπολογιστές. Όσα δεν πρόλαβα νεότερη κανένας δεν με εμποδίζει να τα κάνω τώρα. Θα μου χρειαστούν εξάλλου».
Όταν της ζητάμε να στείλει ένα μήνυμα σε όσους βάζουν ημερομηνία λήξης στο περιθώριο σπουδών, τονίζει:
«Μετά τη δική μου εμπειρία θα ήθελα να πω σε εκείνους που για οποιοδήποτε λόγο σταμάτησαν τη βασική εκπαίδευση νωρίς αλλά έχουν θέληση για μάθηση κι έχουν κάποιους ενδοιασμούς: Μη σκεφτείτε τίποτα. Προχωρήστε. Όλοι έχουν δικαίωμα στη γνώση. Διευρύνετε το πνεύμα σας και την κρίση σας και μη γίνεστε υποχείριο κανενός. Όλα αυτά θα τα κερδίσεις μόνος σου και με πολύ κόπο! Όλοι μπορούμε και μας αξίζει κάτι καλύτερο».
