Την περασμένη Παρασκευή, 7 Ιουλίου 2013, τελείωσε γρηγορότερα κι έτρεχε να κάνει λίγα ψώνια από το γειτονικό σούπερ μάρκετ, μα σαν περνούσε από τους κάδους των σκουπιδιών αιφνιδιάστηκε… Μια γυναίκα βουτηγμένη στον κάδο καλούσε σε βοήθεια… Την ανάσυρε με δυσκολίες και με κάμποσες πληγές, μα γερά τα κόκκαλα… «τι κάνει η παντέρμη ανέχεια», είπαν κι οι δύο κι υποσχέθηκαν να μην ξεχαστούν… έχει βλέπετε και τα καλά της η οικονομική μας κρίση που δεν εννοεί να μας παρατήσει…
Η μάνα Γλυκερία συνήθως αυτά τα απρόοπτα τα γνωστοποιεί στην έφηβο θυγατέρα, μαθήτρια του Λυκείου και στη μικρή του Δημοτικού. Ο πατέρας κατάκοπος όπως είναι, δεν επιθυμεί παρά να ξεκουραστεί, εκείνο όμως το βράδυ παρέμεινε κι άκουσε τη συζήτηση ως το τέλος…
Εκεί στη Λεωφόρο Κουντουριώτη υπογράμμιζεν η Γλυκερία, προχωρούσε με λαγουρό βήμα μια νέα κυρία λυγερή και χαριτωμένη, στην ίδια κατεύθυνση είχεν παρκάρει κι ένα Ι.Χ. με μια γριούλα μέσα εμφανώς κακόκεφη.
Ποιός ξέρει σε τι ωκεανό απόγνωσης κολυμπούσε η δύστυχη; Κι η δροσάτη ανθρώπινη άνοιξη πήγε και της μίλησε. Δεν άκουσα την κουβεντούλα τους, όμως το θλιμμένο γεροντικό πρόσωπο χαμογελούσε, κι εγώ τότε αναγνώρισα τον ελπιδοφόρο Άγγελο που έφερε την αλλαγή…!
Πλησίασα την πρώην απεγνωσμένη και ρώτησα ποιά ήταν η κυρία που λίγο πριν της μίλησε; Δεν ήξερε παρά πως την έλεγαν Λίτσα κι ήταν καθηγήτρια που την αγαπούσαν πολύ τα παιδιά. Τότε βεβαιώθηκα πως σωστά μάντεψα για την παιδαγωγό! Ναι μανούλα σίγουρα ήταν η καθηγήτριά μου η κυρία Κεράμ… Σε ‘κείνη μόνον υπάρχει μέσα της ένας μεγάλος χώρος για τέτοιες ευαισθησίες! Μπαμπά, είναι πλατιά μορφωμένη. Μας διδάσκει και μας εμπνέει, μας προβληματίζει, ανοίγει τους ορίζοντές μας να οραματιστούμε, να στοχαστούμε, να αγωνιστούμε. Ξεκάθαρα νιώθομεν τη βαρύτητα της γνώσης και του πλούτου του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Η κυρία Κεράμ είναι ένα πρότυπο παιδαγωγού, μαζί με μια της φίλη, φιλόλογο και ‘κείνη την κυρία Άρτεμη Τουτ…. Στ’ αλήθεια δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω, αν του χρόνου την τελευταία τάξη, δεν έχω μία από τις δύο, θα μου στοιχίσει κατάκαρδα. Βέβαια υπάρχουν κι άλλοι αξιόλογοι καθηγητές και από τα δύο φύλα και συγχωρέστε μου την προτίμηση… Μας «μαλώνουν» και μας συνετίζουν, μας βαθμολογούν κι έμπρακτα μας διδάσκουν την κατανόηση και τη δικαιοσύνη. Ενθουσιασμένοι άκουσαν οι γονείς και συμπέραναν, «μόνον τέτοιοι δάσκαλοι αγγίζουν ως τα τρίσβαθα τα παιδιά μας. Τι περηφάνια να τους έχομεν…».
Η Γλυκερία δε δείπνησε, γιατί λέει είχε πονόδοντο, μα σαν αποσύρθηκαν όλοι η σαραντάχρονη μάνα πήρε από το ψυγείο τα κολοκύθια με τον ξινόχοντρο, φαγητό μιας βδομάδας και πάνω που το απολάμβανε, όταν την αρπάξανε κι ο Μιχαλάκης της και την καταφίλησε φωνάζοντας. Μια τρως το μπαγιάτικο και την άλλη μένεις νηστική, επειδή όταν τρώμε εμείς, χορταίνεις κι εσύ. Ω, αιώνια Γυναίκα!
Η μεγάλη κόρη άκουσε τη «σκηνή», όμως οι γονείς όπως ήταν αγκαλιασμένοι την κάλεσαν και παρακάλεσαν: Έτσι θέλομεν κι ευχόμαστε να συμπεριφέρεστε κι εσείς μεθαύριο στους άνδρες σας. Τίποτε να μην σκιάζει την αγάπη σας, καμία κακοκαιρία, καμία συννεφιά, καμία οικονομική κρίση απ’ αγάπη να ξεχειλίζει πάντα η καρδιά…!
Ενίσχυση της κοινωνικής ένταξης νέων μέσω της τέχνης του κινηματογράφου
Την εβδομάδα από 29 Σεπτεμβρίου έως 5 Οκτωβρίου 2024, το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης θα φιλοξενήσει στην...