Είδαμε επίσης και τη στάση που κράτησαν όλα τα κόμματα, ενδεικτική της αντίληψης που έχει το καθένα για τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Κομβικά σημεία είναι τα:
• Πάνω από 20.000 καθηγητές, μετά την πολιτική της πολιτικής επιστράτευσης αποφάσισαν απεργία.
• Οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, στην ΟΛΜΕ άδειασαν ουσιαστικά τους καθηγητές υπακούοντας στους πολιτικούς τους πάτρωνες, στυλοβάτες της τρικομματικής.
• Οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, στην ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ αρνήθηκαν τη γενική πολιτική απεργία, αδειάζοντας την ΟΛΜΕ.
• Το ΠΑΜΕ εναντιώθηκε στην προοπτική απεργιακής κινητοποίησης των καθηγητών.
• Η ΣΥΝΕΚ που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ συντάχτηκε τελικά με την αναστολή της απεργίας με το επιχείρημα «ότι δεν υπάρχουν οι όροι σύγκρουσης με την κυβέρνηση σε γενικό πολιτικό επίπεδο».
Κι αν από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ το περίμενες, για την αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες και συμπεράσματα. Ο κ. Τσίπρας δήλωσε στην Κ.Ε. στις 19/5 «Τη φάμπρικα των επιστρατεύσεων και της συνταγματικής εκτροπής θα την τσακίσουμε. Την επόμενη φορά που θα το επιχειρήσουν η απεργία θα είναι πολιτική και διαρκής», αποδεχόμενος ουσιαστικά τις πολίτικες ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Επίσης, στελέχη του δήλωναν εκ των ύστερων «Η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, είχε αποφασίσει ομόφωνα να στηρίξει οποιαδήποτε απόφαση του κλάδου, του σπασίματος της επιστράτευσης συμπεριλαμβανόμενου, και στην περίπτωση αυτή είχε αποφασίσει να δηλώσει ότι θα άρει τις συνέπειες όταν γίνει κυβέρνηση. Αποφάσισε επίσης να μην δηλώσει δημοσίως το τελευταίο εκ των προτέρων, αλλά να αφήσει την απόφαση στους εκπαιδευτικούς». Η αλήθεια είναι μια. Αν δεν βρεις τη δύναμη να πας σε σύγκρουση σήμερα, ποιος θα πιστέψει ότι θα συγκρουστείς αύριο ενάντια στο μνημόνιο και στη τρόικα; Δυστυχώς ή ευτυχώς, αριστερή πολιτική δεν είναι η τέχνη της πραγματοποίησης του εφικτού και των συμβιβασμών.
Βέβαια, ο αγώνας δεν έχει ακόμη κριθεί. Αυτή την πολιτική και αυτή την κυβέρνηση θα την ανατρέψουμε με ενωτικούς, δυναμικούς αγώνες, με μια ευρύτερη συσπείρωση εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών, μαθητών και όλων των στρωμάτων που πλήττονται από αυτές τις πολιτικές. της. Να κρατήσουμε και να διευρύνουμε τις καμπάνιες, τις πρωτοβουλίες και την παρουσία μας στο δημόσιο χώρο και τα ΜΜΕ, ώστε τα ζητήματα του δημόσιου σχολείου να παραμένουν στην επικαιρότητα, χτίζοντας παράλληλα και τις συμμαχίες μας για τη διεκδίκησή τους. Με την ανάπτυξη μιας μονιμότερης συνεργασίας ανάμεσα σε ΕΛΜΕ, συλλόγους γονέων, μαθητές και συνδικάτα και κοινές δράσεις. Με καμπάνια για τα νέα μέτρα που έρχονται που θα συσπειρώσει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα για να τα αποτρέψει. Με μια μεγάλη συμμαχία όλων των συνδικάτων για να ανατραπούν το Μνημόνιο και πολιτική κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ.
Είναι αναγκαία η φυγή προς τα εμπρός. Με σύνεση, αποφασιστικότητα και αγωνιστικότητα. Τα προβλήματα όχι μόνο παραμένουν, αλλά θα διογκωθούν το επόμενο διάστημα από τα κυβερνητικά μέτρα και τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που κυοφορούνται. Χρειάζεται ένα οργανωμένο πλάνο αγωνιστικών κινητοποιήσεων με διάφορες μορφές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ πρέπει να παρέχει στήριξη σε κάθε κλάδο εργαζομένων, κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται για ζωή, δουλειά και αξιοπρέπεια, καθώς και για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και αντιμετωπίζει τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας για τους εργαζόμενους.
Πολυτεχνείο Κρήτης
