Η ελπίδα να μην ξαναγίνουμε στο ίδιο έργο θεατές «πνίγηκε» μέσα στην κακοκαιρία της «ελπίδας». Παρακολουθώντας τον πρωθυπουργό απευθυνόμενο στο υπουργικό συμβούλιο και τους πολίτες, συγκράτησα το σημαντικότερο κομμάτι της ομιλίας του, το οποίο αμφιβάλλω αν πρόσεξαν αρκετοί εκεί στην κυβέρνηση. Μια δήλωση που δεν περιορίζεται στο φιάσκο διαχείρισης της κακοκαιρίας, αλλά αφορά συνολικά τη λειτουργία της κυβέρνησης.
Δεν έχει τόσο σημασία το γεγονός ότι ζήτησε συγγνώμη. Το αν αυτή η συγνώμη ήταν ειλικρινής, προσχηματική ή επικοινωνιακή θα κριθεί στη συνέχεια από τις πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν και τα αποτελέσματα που αυτές θα φέρουν. Ούτε ήταν τόσο σημαντική η αναφορά του στις αποζημιώσεις και την απόδοση ευθυνών. Αυτά, όσο και να αποτελούν άγνωστες λέξεις για τα ελληνικά δεδομένα, είναι (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι) αυτονόητα.
Αυτό που αξίζει να συγκρατήσει κάποιος από την ομιλία του πρωθυπουργού είναι το παρακάτω απόσπασμα: «έχουμε βάλει τον πήχη των προσδοκιών ψηλά και η σύγκριση δεν μπορεί να γίνεται με τις αδυναμίες του χθες, γίνεται με τις ανάγκες του σήμερα».
Αυτή τη δήλωση του πρωθυπουργού καλά θα κάνουν να την εμπεδώσουν ορισμένοι εκεί στην κυβέρνηση. Δεν μπορεί διάφοροι υπουργοί και βουλευτές κάθε φορά που «στριμώχνονται» από δημοσιογραφικές ερωτήσεις για πασιφανή λάθη, αστοχίες και παραλείψεις, να απαντούν μονίμως το τι είχε πράξει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίστοιχες περιπτώσεις ή το τι στάση κρατάει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε ένα άλυτο ζήτημα.
Αν εκεί στην κυβέρνηση λαμβάνουν αποφάσεις ανάλογα με το τι δεν αρέσει στο ΣΥΡΙΖΑ, να μας το πουν να το ξέρουμε. Αν σε μόνιμη βάση συγκρίνουν τους εαυτούς τους με μια αποτυχημένη κυβέρνηση και αν ο στόχος τους είναι απλά να ξεπεράσουν το μηδέν, οφείλουμε να το γνωρίζουμε. Οι επιτυχίες άλλων συναδέλφων τους σε ορισμένους τομείς, ο δημοσκοπικός αέρας και η ανυπαρξία αντιπάλου στην αξιωματική αντιπολίτευση ίσως κάνει ορισμένους να θεωρούν έχουν την άνεση να πέφτουν σε πολιτικό λήθαργο ή να μιλάνε με ύφος χιλίων καρδιναλίων στα κανάλια.
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν εκλέχθηκε με σημαία τον λαϊκισμό, το αντιμνημόνιο ή την παροχολογία. Εκλέχθηκε με σημαία τις μεταρρυθμίσεις. Τις ριζικές αλλαγές στη διοικητική μηχανή του κράτους, είτε μιλάμε για την εξυπηρέτηση των πολιτών είτε για την αντιμετώπιση κρίσεων και καταστροφών. Δε βγήκε για να διαχειριστεί μια χώρα που έχει μείνει δεκαετίες πίσω, αλλά για να την αλλάξει. Να τη φέρει στο σήμερα. Καλά θα κάνουν ορισμένοι να ξυπνήσουν επιτέλους. Όχι για το καλό της κυβέρνησης τους. Για το καλό της χώρας.
* Ο Γεώργιος Νάστος είναι ιδιωτικός υπάλληλος – πολιτικός επιστήμονας
