Από αναγνώστη της εφημερίδας λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή. Τα πλήρη στοιχεία του επιστολογράφου είναι στην διάθεση των «Ρ.Ν.».
«Γράφω αυτό το άρθρο, με αφορμή ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε η μητέρα μου πριν από περίπου τρεις μήνες, σε χωριό του Δήμου Μυλοποτάμου. Το επεισόδιο αυτό, κινητοποίησε άμεσα τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ξεκινώντας από το Κέντρο Υγείας Περάματος, ακολουθώντας στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνου και καταλήγοντας στη Νευροχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Χανίων. Παρακολουθώντας από κοντά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των ανθρώπων αυτών, που εργάζονται στα τμήματα που ανέφερα, νιώθω την ανάγκη να τους ευχαριστήσω δημόσια. Ένα μεγάλο Ευχαριστώ, σίγουρα δεν είναι παρά μόνο μία ηθική αμοιβή για το τεράστιο έργο που επιτελούν και για τις ζωές που τους εμπιστευόμαστε.
Πρόκειται για ένα επάγγελμα, του οποίου δυστυχώς ο μισθός δεν αντισταθμίζει ούτε στο ελάχιστο, την προσφορά αυτών των ανθρώπων που διαχειρίζονται τις ζωές μας, που είναι ανεκτίμητες και γίνεται ολοένα και δυσκολότερο, λόγω των σοβαρών ελλείψεων και περικοπών που έχουν επηρεάσει και τον τομέα της Υγείας.
Οι περικοπές και τα μνημόνια δεν θα έπρεπε να έχουν «αγγίξει» το Ε.Σ.Υ., γιατί η υγεία είναι βασικό και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ατόμου. Δυστυχώς όμως, το Ε.Σ.Υ. έχει επηρεαστεί ήδη, καθώς εκτός από τις καθημερινές ελλείψεις σε υλικοτεχνικά μέσα, ένα ολόκληρο Κέντρο Υγείας Περάματος και κατ’ επέκταση έναν ολόκληρο Δήμο Μυλοποτάμου δεν έχει οδηγό ασθενοφόρου! Όλοι μπορούμε να αναλογιστούμε βέβαια, τις συνέπειες από τη μη ύπαρξη οδηγού, σε μια περίπτωση εγκεφαλικής αιμορραγίας -όπως της μητέρας μου-, ή σε οποιοδήποτε άλλο επείγον περιστατικό, όπου η άμεση μεταφορά στο Κ.Υ. ή στο Νοσοκομείο είναι επιβεβλημένη και ζωτική. Κι αν νομίζουμε, ότι ένα ανάλογο περιστατικό απέχει πολύ από το να συμβεί σε εμάς τους ιδίους, στα παιδιά μας ή στα αγαπημένα μας πρόσωπα, τότε είμαστε βαθιά νυχτωμένοι. Τόσο νυχτωμένοι, όσο ήμουν κι εγώ. Μέχρι τη στιγμή που ζήτησα ασθενοφόρο στο 166 και πήρα την απάντηση, ότι «θα έρθει ασθενοφόρο από τα Ανώγεια, γιατί το Κ.Υ. Περάματος έχει ασθενοφόρο αλλά δεν έχει οδηγό»!
Εύχομαι αυτό το άρθρο να μη χαθεί στη λήθη, όπως τα προηγούμενα, αλλά να πέσει σε χέρια ορισμένων σοβαρών και υπεύθυνων ανθρώπων, οι οποίοι όντας σε καίριες θέσεις, έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν και να αλλάξουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Γιατί δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα, ως δεδομένο! Δεν πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένη την αδυναμία ενός ολόκληρου Δήμου, του δήμου Μυλοπόταμου να απαιτήσει την πρόσληψη ενός οδηγού!
Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί και καθένας ξεχωριστά να αλλάξουμε τα «δεδομένα», βάζοντας με όποιο τρόπο μπορούμε ένα μικρό λιθαράκι στον τόπο μας. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσουμε να προστατεύουμε τις ζωές των οικογενειών και των αγαπημένων μας προσώπων».
Α.Δ.