Αυταπάτη σημαίνει το να ξεγελά κάποιος τον εαυτό του ή να ξεγελιέται με φαντασίες…
Ο πρωθυπουργός απαντώντας στην κριτική που του ασκείται είτε ότι έλεγε ψέματα πριν τις εκλογικές αναμετρήσεις, είτε ότι πολιτεύεται ανεύθυνα ή από άλλους ότι άλλαξε πορεία, είπε απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη «Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες, όχι ότι δεν τιμήσαμε την εντολή και είπαμε ψέματα».
Ο κ. Τσίπρας κάνει έτσι μια προσπάθεια να αποφύγει τις ευθύνες του και με ένα επικοινωνιακό τέχνασμα «πετάει τη μπάλα στην εξέδρα». Είναι μια καθαρή πολιτική υπεκφυγή στην προσπάθεια του να μεταφέρει την πολιτική ευθύνη πράξεων ή παραλείψεων κάπου μακριά από την κυβέρνηση και το κόμμα του. Είναι πιθανό να υπονοεί τους εταίρους – τους θεσμούς και μια πραγματικότητα που ο ίδιος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμεναν ότι θα συναντήσουν…
Ο πρωθυπουργός όμως απαντώντας στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ουσία απευθυνόταν στους ψηφοφόρους εκείνους που θεωρούν ότι άλλαξε πορεία και τους πρόδωσε πολιτικά. Είναι οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι των τριών τελευταίων αναμετρήσεων που δυσκολεύονται να καταλάβουν και να αποδεχθούν το πολιτικό «άλμα» από το «θα καταργήσουμε τα μνημόνια» … στο τρίτο μνημόνιο- το μη βιώσιμο ασφαλιστικό- τη φοροεπιδρομή των 5,4 δισ.- τον λεγόμενο «κόφτη» και τα «μέτρα κάβα» των 3,6 δισ. αλλά και πως το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος έγινε με το άνοιγμα της κάλπης ένα μεγαλοπρεπές ΝΑΙ…
Ο κ. Τσίπρας όμως υπεκφεύγει … Δεν διευκρινίζει τι είναι εκείνο που μεσολαβούσε μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση και τον οδηγούσε σε αλλαγή πορείας… Με άλλα λόγια λοιπόν η παραδοχή της «αυταπάτης» από τον πρωθυπουργό δεν μπορεί να θεωρηθεί ισοδύναμη με ένα «mea culpa»…
Υπάρχει και κάτι ακόμα που καταρρίπτει το επιχείρημα της «αυταπάτης». Πολύ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 -ήδη από το τέλος του 2011 και τις αρχές του 2012- ο κ. Τσίπρας γνώριζε τόσο μέσα από τις πολιτικές του επαφές με ευρωπαίους αξιωματούχους όσο και από τα δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο ότι οι δανειστές-εταίροι και οι αγορές δεν ήταν πρόθυμοι να υποχωρήσουν σε βασικά σημεία και ότι η «επαναστατική αντίληψη» μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα συγκρούονταν με τη σκληρή πραγματικότητα, χωρίς πάντως να θεωρείται από τότε πιθανό ότι «θα παίζουμε εμείς το ζουρνά και εκείνοι θα χορεύουν»…
Η πορεία των πραγμάτων από την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ φανερώνει ότι ακόμα κι αν υπήρξε «αυταπάτη» η αιτία της βρίσκεται «εντός των τειχών» του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεοληψίες, ταμπού, ιδεολογήματα, αντιλήψεις (λ.χ. κρατισμός), αναχρονισμοί, ανυπαρξία σχεδιασμού-προγραμματισμού σε ρεαλιστική βάση, υποσχέσεις μέσω ενός λαϊκισμού που καλλιεργούσε φρούδες ελπίδες (λ.χ. 13η σύνταξη) είναι μόνο μερικά από τα αίτια που ανοίγουν την οδό της «αυταπάτης» μόνο που η πολιτική ευθύνη ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρωθυπουργός λοιπόν έκανε μια προσπάθεια να θολώσει τα «πολιτικά νερά» μιας και το «mea culpa» δεν ειπώθηκε στην απάντηση του.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι είναι εύκολο να ειπωθεί… Στη χρονική όμως αυτή πολιτική συγκυρία κάτι τέτοιο θα ήταν σε κάποιο βαθμό πολιτικά λυτρωτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ (και την Αριστερά) κυρίως αν συνοδευόταν από κάποιες ερμηνείες για την αλλαγή πορείας.
Οι απογοητευμένοι βέβαια ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι αισθάνονται πολιτικά προδομένοι ίσως να αναρωτιούνται σήμερα για τις δικές τους αυταπάτες…
Βλέπετε τα «νομίσματα» έχουν δύο όψεις …
E-mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter: @pgiannoulakis
