Ο αγώνας σου δεν δικαιώθηκε αλλά ιστορικά δεν πήγε χαμένος. Έμαθε στους νεότερους Έλληνες, ότι η θυσία της ζωής γι’ εθνικά ιδανικά είναι άξια θαυμασμού και δόξας.
Σήμερα, η ιερή τούτη γη του Γιαννιώτικου Ηρώου σ’ αγκαλιάζει με θαυμασμό, σε τιμά ο μεγαλόψυχος τούτης της πόλης λαός της.
Οι Γιαννιώτες γονατίζουν με σεβασμό κι ευλάβεια στον ανδριάντα σου, και σε θεωρούν δικό τους παιδί, παιδί τόσων και τόσων ηρώων τους.
Στέκεσαι ασάλευτος-περήφανος-λεβέντικα ανάμεσά στους Ήρωες Λορέντζο Μαβίλη και τον καθηγητή συμπατριώτη σου Μακρή, να σιγοκουβεντιάζετε τ’ ατέλειωτα κρύα βράδια, και να λέτε ότι, η Ελλάδα δεν είναι μιζέρια και κατάντια, αλλά μεγαλείο, δόξα, πολιτισμός κι ιστορία.
Καπετάν Μιχάλη,
«Πως μας θωρείς ακίνητος που τρέχει το μυαλό σου;».
«Εκεί ψηλά στην Κορυτσά άφησα την ζωή μου, τρανή να κάμω τούτη τη γη, να την μεγαλουργήσω, στην ένδοξη πατρίδα μας, να την εδωρίσω…».
«Ήρωα του Ψηλορείτη»,
Σε καμαρώνουμε, η θυσία σου μέγιστο ιδανικό στην αγαπημένη μας πατρίδα.
Ευχαριστούμε τους Ασή-Γωνιώτες Κρητικούς, που ήλθαν σύσσωμοι, βρακοφόροι με τα ριζίτικα και πατριωτικά τους τραγούδια, γεμάτοι ζωντάνια, περηφάνια και λεβεντιά, να τιμήσουν τον ήρωα, όπως αυτοί με τον τρόπο τους γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους μας.
Φίλε γιατρέ Γιάννη Μελαδάκη, απόγονε του μάρτυρα Καπετάν Μιχάλη, ο παππούς σου σήμερα πέρασε απ’ τα Γιάννενα στο Πάνθεον της αιωνιότητας και σε ένδοξη σελίδα της ελληνικής ιστορίας.
Γιατρέ, σ’ ευχαριστούμε απ’ την καρδιά μας και σε ευγνωμονούμε για την προσφορά σου.
Ιωάννινα
