Η ζωή στην ενδοχώρα του Ρεθύμνου μπορεί να είναι λιγότερο περιορισμένη (ένα παραπάνω στα χωριά) ωστόσο και εκεί η προσοχή θα πρέπει να είναι τεταμένη εάν θέλουμε να περιορίσουμε την μετάδοση του ιού.
Σε μια κωμόπολη όπως είναι το Πέραμα και έπειτα από το πλήγμα της καταστροφής του γηπέδου προ 10ημέρου, οι σκέψεις οδηγούν τον σύλλογο (προπονητές, ανδρική ομάδα και ακαδημίες) στο να μετοικίσουν στο γήπεδο της Αλφάς που εδρεύει περίπου 5 χλμ μακριά από το Πέραμα.
Το… καμάρι του Μυλοποτάμου, ο Αστέρας Περάματος είναι πια αναγκασμένος να πράξει με αυτόν τον τρόπο. Η ομάδα, έτσι κι αλλιώς, βρισκόταν σ’ ένα μεταβατικό στάδιο όπου ναι μεν αναζητούσε να είναι ανταγωνιστική στους αγώνες πρωταθλήματος και κυπέλλου αλλά το όλο βάρος έπεφτε -και φυσιολογικά- στις υποδομές και στις μικρές ηλικίες.
“Επλήγησαν σφοδρά τα ερασιτεχνικά σωματεία”
Ο προπονητής του Αστέρα, ο Μιχάλης Στεφανάκης μίλησε στα “ΡΝ” για το πως υποδέχθηκαν όλοι την απόφαση για το δεύτερο κλείσιμο των αθλητικών εγκαταστάσεων αλλά και για το πως θα πρέπει να πράξει από ‘δω και στο εξής ο σύλλογος.
“Εγώ προσωπικά το περίμενα ότι θα κλείσουμε. Όλη αυτή η κατάσταση με τον κορονοϊό είναι προβληματική. Θεωρώ ότι θα μας απασχολεί έστω και πιο χλιαρά για τα επόμενα 2-3 χρόνια” τόνισε ο προπονητής του Αστέρα Περάματος…
Ο ίδιος όμως δεν στέκεται μονάχα στο αγωνιστικό κόστος το οποίο, έτσι κι αλλιώς είναι μεγάλο. Εισέρχεται σ’ ένα πιο ευαίσθητο κομμάτι το οποίο αφορά την εν γένει ενασχόληση κάποιου με τον αθλητισμό… “Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει πληγεί πολύ περισσότερο από τον επαγγελματικό.
… Και δεν εννοώ τόσο σε οικονομικό μέγεθος γιατί προφανώς και στον επαγγελματικό αθλητισμό τα χρήματα είναι πολύ περισσότερα… Εγώ όμως σαν προπονητής προσεγγίζω το κομμάτι που αφορά το μετερίζι μας και αναφέρομαι στην εκγύμναση των αθλητών.
Στον επαγγελματικό τομέα, οι αθλητές με κάποιον τρόπο γυμνάζονται (όχι πως είναι ο ενδεδειγμένος βέβαια…). Στο ερασιτεχνικό όμως, ο αθλητής με αυτή την κατάσταση και τις αναστολές που επικρατούν, τα παρατάει, απομακρύνεται, δεν έχει κίνητρο…
Είναι λογικό γιατί, υπάρχει ο περιορισμός χώρου άθλησης. Φυσικά περιορίζονται και οι δικές μας δυνατότητες καθώς και εμείς από την πλευρά μας δεν μπορούμε να δράσουμε αναλόγως. Οικονομικά πάντως θα πρέπει να πούμε ότι και οι παράγοντες έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα αφού όπως γνωρίζετε, στον ερασιτεχνικό αθλητισμό υπάρχουν οι χορηγίες από τους επιχειρηματίες των γύρω περιοχών.
Αυτές οι κινήσεις από ιδιώτες λοιπόν έχουν γίνει αλλά είναι λογικό να σταματήσουν. Δυστυχώς υπήρξε ανωτέρα βία που ανάγκασε άπαντες να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με αυτό που αγαπάμε.”
“Μας κόπηκαν τα πόδια”
Μιλώντας πιο εμπεριστατωμένα πλέον και σε σχέση με τον Αστέρα, ο Μιχάλης Στεφανάκης υποστήριξε: “Σαν προπονητές, “μας κόπηκαν τα πόδια”. Εμείς ως Αστέρας βρισκόμασταν σε μεταβατικό στάδιο. Κοιτάξαμε πρώτα το γήπεδο, έπειτα να διατηρήσουμε μια ομάδα σε καλό επίπεδο και όχι απαραίτητα στο να κάνουμε πρωταθλητισμό. Εννοείται πως προηγουμένως είχαμε φροντίσει να στρέψουμε το βλέμμα μας πολύ στις ακαδημίες που λειτουργούσαν άψογα μέχρι την έναρξη της καραντίνας.”
Το γήπεδο, μια πληγή που ξανάνοιξε
Το γήπεδο Περάματος έως και το 2016 ήταν ξερό… Η ΑΕΜ που αποτελούσε μια Ένωση της περιοχής, πρωταγωνίστησε και κατάφερε να βγει στη Γ’ Εθνική. Με αφορμή τις επιτυχίες της, υπήρξαν οι ανάλογες πιέσεις προς την πολιτεία (Δήμο και Περιφέρεια) να φτιαχτεί επιτέλους αυτό το γήπεδο που είναι το πιο μεγάλο ίσως όλου του νομού (με εξαίρεση το ΔΑΚ Γάλλου).
Το γήπεδο μετουσιώθηκε σ’ ένα στολίδι αλλά η πρόσφατη θεομηνία το χτύπησε δίχως έλεος… Ο Μιχάλης Στεφανάκης ξέρει ότι θα χρειαστεί χρόνος για να επιστρέψει το γήπεδό την πρότερη μορφή του… “Δυστυχώς προέκυψε η καταστροφή στο γήπεδο που είναι σχεδόν ολική. Τί να πω; Θα πρέπει να ξέρετε ότι σ’ αυτό το γήπεδο έχει πέσει πολλή προσωπική εργασία.
Όλα όσα σύνεργα (αθλητικό υλικό) υπήρχαν μέσα σ’ αυτό, μετά την καταιγίδα και την πλημμύρα που προέκυψε είναι σε αχρηστία νομίζω. Φυσικά και έγινε καταγραφή των ζημιών και διαπιστώθηκε ότι υπήρξαν πολλές που είναι πια ανεπανόρθωτες.
Είναι κρίμα γιατί τα παιδιά που βρίσκονταν καθημερινά εκεί μπορεί να μην είχαν βάλει τα πολλά χρήματα που νομίζει κάποιος αλλά έβλεπαν το γήπεδό σαν το σπίτι τους.
Διέθεσαν αμέτρητες ώρες προσωπικής εργασίας για να είναι σε λειτουργία το γήπεδο, διέθεσαν προσωπικό χρόνο θυσιάζοντας ώρες από τις οικογένειές τους. Επιπλέον, Σαββατοκύριακα που άλλοι πηγαίνουν εκδρομές, εκείνοι βρίσκονταν στο γήπεδο για να μπορεί να λειτουργεί όπως πρέπει.”
“Η ελευθερία κίνησης”
Η επόμενη μέρα καθιστά αναγκαία την μετακόμιση στο γήπεδο της Αλφάς… “Τώρα θα πρέπει να δούμε πως θα δουλέψουμε αφού πρώτα χρειαστεί να περιμένουμε μήπως και αρθούν τα μέτρα. Είναι σημαντικό να παραμείνουμε υγιείς και όχι να γινόμαστε ανυπόμονοι.
Ένα παραπάνω για τις ακαδημίες που απασχολούν πολλά παιδιά στην περιοχή.
Η κάθε μαμά ήθελε 5 λεπτά να μεταβεί στο γήπεδο του Περάματος. Τώρα θα χρειάζεται τον διπλάσιο χρόνο για το γήπεδο της Αλφάς. Δεν είναι απαγορευτικός χρόνος πρέπει να πούμε. Χρειάζεται να τελειώσει όλο αυτό με την πανδημία και ελπίζω να μπορέσουμε επιτέλους να εκτιμήσουμε το πολυτιμότερο αγαθό μετά την υγεία, την ελευθερία κίνησης.”