Όταν αποχωρούσες από το Συνασπισμό -βασική συνιστώσα τότε του ΣΥΡΙΖΑ-, μαζί με μια ομάδα στελεχών της Ανανεωτικής Αριστεράς, που κατήγγειλαν έγκαιρα και καίρια την υπό τον Αλέξη Τσίπρα, διαφαινόμενη νέα φυσιογνωμία του κόμματος, συστοιχήθηκαν πίσω σου τα λαμπρότερα μυαλά της Ελληνικής Αριστεράς.
Η ΔΗΜΑΡ που αποτέλεσε το πολιτικό φορέα αυτού του εγχειρήματος, προσδιόρισε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το ήθος της Κυβερνώσας Αριστεράς, όταν συνέπραξε στο κυβερνητικό συνασπισμό Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟΚ. Υπουργοί της, όπως ο Μανιτάκης και Ρουπακιώτης, σημάδεψαν καθοριστικά με τις παρεμβάσεις τους, το παραχθέν κυβερνητικό έργο στο τομέα ευθύνης τους σε δύσκολες εποχές.
Όταν σου προτάθηκε η Προεδρία της Δημοκρατίας, ώστε να ανασχεθεί η απόπειρα ανατροπής της τότε κυβέρνησης, λίγο πριν την διαφαινόμενη έξοδο από τα μνημόνια φάνηκες κατώτερος των περιστάσεων, τόσο ώστε, και το κόμμα που εσύ ίδρυσες, αποστασιοποιήθηκε πλήρως από σένα.
Στιγματισμένος, ως γερμανοτσολιάς και Μερκελικός από τους παλιούς σου συντρόφους, που συσπειρώθηκαν γύρω από τον ευτελή λαϊκισμό στον οποίο επένδυε η κυβερνητική θητεία του Αλέξη Τσίπρα να ‘σαι τώρα, να αποδέχεσαι τον υπουργικό θώκο που σου προσέφερε, για να σε ατιμάσει, ο άσπονδος πάλαι ποτέ σύντροφος σου και νυν πρωθυπουργός.
Αναπληρωτής λοιπόν Υπουργός Εθνικής Άμυνας, δηλ. υφιστάμενος του Καμμένου, επαναλαμβάνω του Καμμένου, έτσι ώστε να μην υπάρχει πια καμία αμφισβήτηση, ότι σύρεσαι για να κοσμήσεις τον Ρωμαϊκό θρίαμβο του σύγχρονου Οκτάβιου.
Δεν σου πάει Φώτη Κουβέλη, η στολή παραλλαγής, με την οποία φιγουράρει ο ιεραρχικά προϊστάμενος σου υπουργός.
Ποιος σου είπε ότι σου επιτρέπεται, σε σένα που πλαισίωνες κάποτε τη χορεία ηγετών του χώρου της Ανανέωσης όπως του Κύρκου ή του Παπαγιαννάκη, να ομολογείς κατά τρόπο αμετάκλητο και υβριστικό τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ευρωπαϊκής Ανανεωτικής Αριστεράς;
Ως στημένη λεμονόκουπα θα απορριφθείς σύντομα από τη Διαχείριση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στα απόβλητα της Ιστορίας, που θα σε χλευάσει, όταν κληθεί να προσδιοριστεί το πολιτικό σου μέγεθος.
Εκ μέρους όμως όσων συντάχθηκαν μαζί σου κάποτε σου στέλνω τους στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη για να αποτιμήσω το τελικό κεφάλαιο της πολιτικής σου παρουσίας.
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π’ άφησαν τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψανε τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους
* Ο Θωμάς Λεχωβίτης είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
