Tης ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΖΕΡΒΟΥ*
Για περισσότερα από τριάντα χρόνια, η Βαγγελιώ Δημητρακάκη, η δική μας Βαγγελιώ, εργαζόταν εντατικά στη Γραμματεία του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το χαμογελαστό της καλημέρισμα που ακτινοβολούσε ευθύτητα και ειλικρίνεια, μου έκανε πάντα καλό. Ήταν σαν να άρχιζε η μέρα μου με κάτι ευοίωνο. Αισθανόμουνα πως βρισκόταν εκεί, σαν πνεύμα αγαθό, για να μας βοηθάει όλους, διδάσκοντες και διδασκόμενους, με θετική διάθεση και χωρίς εξαίρεση.
Για να λειτουργήσει ένα Πανεπιστήμιο, και μάλιστα κάτω από τις σημερινές αντίξοες συνθήκες, χρειάζεται πολλή δουλειά, πολύς κόπος, από ανθρώπους αφοσιωμένους που κάνουν πολύ παραπάνω πράγματα από όσα είναι υποχρεωμένοι να κάνουν. Και η Βαγγελιώ ήταν από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, τους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας, αυτούς που όταν τους συναντήσεις, δεν τους ξεχνάς ποτέ, γιατί ξέρεις πως, αν δεν υπήρχαν, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ χειρότερος και τα πράγματα πολύ δυσκολότερα για όλους.
Η Βαγγελιώ, ανάμεσα στα πολλά της καθήκοντα, είχε την ευθύνη της υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου και του καθημερινού διδακτικού προγράμματος. Γεμάτη έγνοια κι αφοσίωση, φρόντιζε να μη συμπέσουν μαθήματα, να βρεθούν κατάλληλες αίθουσες για τα πολυπληθή υποχρεωτικά, να γίνει ο συντονισμός των εξετάσεων, να ενημερωθούν και να εξυπηρετηθούν εκατοντάδες φοιτητές, να ρυθμιστούν χίλια δυο θέματα, μεγάλα και μικρά. Της είμαι απέραντα ευγνώμων, γιατί η δική της υπερπροσπάθεια διευκόλυνε κατά πολύ τη δική μου δουλειά. Ο τρόπος της, κάθε άλλο παρά διεκπεραιωτικός, έδειχνε πραγματική αποστολικότητα, συναισθηματική συμμετοχή, αληθινή φροντίδα και, κυρίως, χαρακτηριζόταν από αποτελεσματικότητα, ευστροφία και υπευθυνότητα. Η Βαγγελιώ επωμιζόταν η ίδια την ευθύνη κι έβρισκε λύσεις σε όποια προβλήματα ανέκυπταν, χωρίς να χρειάζεται να παραπέμπονται αυτονόητα πράγματα σε χρονοβόρες διαδικασίες, σε επιτροπές, ή απλώς στις καλένδες.
Μια από τις πολλές της αρμοδιότητες ήταν τα «φοιτητικά θέματα», δηλαδή η εξυπηρέτηση και ενημέρωση των φοιτητών. Για να γίνει κατανοητός ο τρόπος που συμπεριφερόταν και δούλευε η Βαγγελιώ, θα αναφέρω απλώς την περίπτωση μιας συγκινημένης μητέρας από την Κύπρο. Την ημέρα της ορκωμοσίας, όταν έπαιρνε πτυχίο η κόρη της, έψαχνε επίμονα να βρει «την κυρία Δημητρακάκη». Ήθελε να της εκφράσει την ευγνωμοσύνη της, γιατί είχε ενθαρρύνει και στηρίξει ουσιαστικά το παιδί της, όταν ήρθε ως πρωτοετής φοιτήτρια, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, στο Ρέθυμνο. Ας αναλογιστούμε μόνο πόσο αναβάθμισε και εξευγένισε η Βαγγελιώ μας, την έννοια της υπηρεσιακής εξυπηρέτησης, ανάγοντάς την σε σοφή και στοργική καθοδήγηση, κερδίζοντας την αγάπη και την εκτίμηση όλων.
Αγαπημένη μας Βαγγελιώ, αύριο θα αφιερώσω λίγα λεπτά από το μάθημά μου, για να μιλήσω στους φοιτητές μας για σένα, σ’ αυτούς που είναι στα πρώτα έτη και δεν σε έχουν γνωρίσει. Θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Δεν είναι μόνο για να τιμηθεί η μνήμη σου, είναι, κυρίως, γιατί πιστεύω πως τα έμπρακτα παραδείγματα ηθικής και ο ηρωισμός της καθημερινότητας παραμένουν τα μόνα πράγματα που αντιστέκονται στην ευτέλεια και ομορφαίνουν τη ζωή μας. Είναι απαραίτητο να μάθουμε να τα ξεχωρίζουμε.
Χρειάζεται να πω πόσο πολύ και με πόση αγάπη σε θυμόμαστε όλοι; Ακόμα και η ανάμνησή σου, φωτεινή και θερμή, μ’ όλη την οδύνη του αποχωρισμού, μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε.
* Η Αλεξάνδρα Ζερβού είναι καθηγήτρια Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Κρήτης
