Πέρασε και η εθνική γιορτή και μετρήθηκε επακριβώς με τα πάσης φύσεως «εθνικόμετρα» ο πατριωτισμός του καθενός, ενώ ταυτόχρονα διενεργήθηκαν τα δέοντα, ώστε να τονωθεί το προ πολλού καταρρακωθέν μνημονιόπληκτο εθνικό μας φρόνημα.
Στον απόηχο των εκδηλώσεων βέβαια η «υπερπαραγωγή» της Θεσσαλονίκης με τους αλεξιπτωτιστές να βουτούν στον Θερμαϊκό, τα μαχητικά να υπερίπτανται και να κάνουν ριψοκίνδυνους ελιγμούς, ενώ οι επίγειες επίλεκτες δυνάμεις να σείουν την πόλη από τις κραυγές πατριωτισμού περί «Μακεδονίας ξακουστής…», λες και δεν το ξέραμε.
Στον Άη Στράτη παρέα ο Αρχιεπίσκοπος με τον πρωθυπουργό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διαλέγεται με πιλότους και οι αρχηγοί των κομμάτων στη σειρά για τις απαραίτητες δηλώσεις.
Στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ οι πρωταγωνιστές των παρελάσεων και οι απαραίτητες φωτογραφίες σημαιοφόρων που κάλυπταν όλα τα «γούστα». «Σημαιοφόροι» με μαντίλα, άλλη με εγγόνια, άλλος με πατέρα Σενεγαλέζο και μητέρα Μπαγκλατεσιανή και δώστου «ερμηνείες» και «ανησυχίες» και «προοδευτιλίκι» απ’ τη μια και λανθάνον φασισμός απ’ την άλλη.
Κοντά σε αυτά και οι ατραξιόν από τις εφημερίδες που προσφέρουν «δώρα» στους αναγνώστες ό,τι πιο φανατικό και δογματικό έχει γραφτεί για την περίοδο από «στρατευμένους» γραφιάδες, ώστε η «προσφορά» να συνάδει με τη «γραμμή» του εντύπου!
Ωστόσο, επειδή αυτή η συζήτηση, αλλά κυρίως η κινητοποίηση επ’ ευκαιρία της επετείου θα μπορούσε να είναι στα όρια του γραφικού, αν δεν ήταν κοστοβόρα σε σημείο πρόκλησης, θα μπορούσαν να τονώσουν το καταρρακωμένο μνημονιόπληκτο ηθικό των Ελλήνων με πιο ουσιαστικό και φτηνό τρόπο.
Αντί λοιπόν να υπερίπτανται πάνω από μεγαλουπόλεις F16, αντί να πέφτουν αλεξιπτωτιστές από «Σινούκ» και αντί να περιμένουμε εναγωνίως τις «δηλώσεις» για το «νόημα» της ημέρας, καλύτερο θα ήταν να τύπωναν και να μοίραζαν βιβλία Ιστορίας -όχι σαν κι αυτά βέβαια των «προσφορών» που δίνουν τα έντυπα- άντε και το «Άξιον Εστί» του Ελύτη, για να ζήσουν πραγματικά και όχι πλασματικά το νόημα της 28ης Οκτωβρίου!
Οι παλαιότεροι άλλωστε τα εθνικοεπετειακά σόου τα έχουν δει και σε άλλες πιο ανώμαλες περιόδους ως «θέαμα» ελλείψει «άρτου»·ας πρωτοτυπήσουν οι νεότεροι και να κοιτάξουμε την ουσία, μια και η «ιστορική μνήμη» δεν κερδίζεται με τρικ και επικοινωνιακά παιγνίδια που προθυμοποιούνται άπαντες να λάβουν μέρος. Να ερίζουμε για το ποιος ήταν σημαιοφόρος και αν τα κιγκλιδώματα αφαιρέθηκαν επιτέλους, σίγουρα δεν αποτελεί «τιμή» για τον Πόλεμο του ’40.
Άντε και του χρόνου με λιγότερους… αλεξιπτωτιστές και περισσότερη γνώση μ’ αυτήν θα τονωθεί το εθνικό και πατριωτικό μας φρόνημα.
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
Istor.tzanakis@gmail.com
