Βιομηχανικές ΑΠΕ

Η κυριότερη επίπτωση αυτής της κρίσης -όχι όμως και η μοναδική- είναι η ανεργία που έχει φτάσει το 2012 στο πρωτοφανές ύψος του 25%. Ένας τρόπος -ο κυριότερος- για να αναστραφεί αυτή η νοσηρή κατάσταση είναι οι επενδύσεις. Πρέπει ως χώρα να γίνουμε φιλικοί στις επενδύσεις, μέσα σε ένα περιβάλλον εντελώς ξεκάθαρο, ώστε οι επενδύσεις να είναι επωφελείς και για τη χώρα και το λαό, αλλά και για τους επενδυτές.
Οι επενδύσεις που είναι στα πάνω τους για λόγους οικολογικούς, οικονομικούς και ενεργειακούς είναι οι επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Στη χώρα μας οι προηγούμενες κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου έφτιαξαν το νομικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ (κυρίως φωτοβολταϊκά) και τις βιομηχανικές ΑΠΕ (κυρίως ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά) δίδοντας πολλές χαριστικές διατάξεις στους επενδυτές. Έτσι, τα κέρδη ήταν αφορολόγητα(!) και η τιμή πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος στην κρατική ΔΕΗ, ήταν πολύ υψηλότερη από την τιμή στην οποία πωλούσε το ηλεκτρικό ρεύμα η ΔΕΗ στους πελάτες της. Αλλά σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει, ήταν επόμενο να σταματήσουν οι γαλαντομίες. Έτσι η κυβέρνηση προσανατολίζεται κυρίως προς τις βιομηχανικές ΑΠΕ.
Αλλά, όμως, οι τοπικές κοινωνίες, υπό την επιρροή κάποιων συλλόγων, ακτιβιστών και κομμάτων αντιδρούν στις βιομηχανικές ΑΠΕ. Αυτό γίνεται σε όλη την Ελλάδα, αλλά κυρίως στη νησιώτικη χώρα. Πολλοί από τους λίγους που επικαλούνται οι αντιδρώντες είναι τελείως «άκυροι». Όπως: ο αγώνας ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στο κέρδος, ενάντια στους «ξένους κατακτητές», ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτή η επιχειρηματολογία είναι «επαναστατική» αερολογία. Φυσικά υπάρχουν και ανομολόγητοι λόγοι, όπως η καταπάτηση της κρατικής περιουσίας, ένα «σπορ» ιδιαίτερα διαδεδομένο σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αντίθετα υπάρχουν λόγοι που είναι βάσιμοι και πρέπει να προσεχθούν. Π.χ. α) Το κράτος δεν έχει εκπονήσει σχέδιο ανάπτυξης της χώρας, σχέδιο υποδοχής επενδύσεων και σχέδιο αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας. β) Οι περιφερειακοί φορείς δεν έχουν υποδομή ή διάθεση για να εκπονήσουν αντίστοιχα σχέδια περιφερειακής ανάπτυξης. γ) Το κεφάλαιο -ξένο ή ντόπιο- αν νοιώθει ότι δεν υπάρχουν σοβαροί κρατικοί ή περιφερειακοί φορείς, θα δράσουν ανεξέλεγκτα με σκοπό τα υπερκέρδη. δ) Χωρίς ένα κατάλληλο νομικό και θεσμικό πλαίσιο, οι περιφέρειες όπου θα εγκατασταθούν οι βιομηχανικές ΑΠΕ, θα έχουν μόνο την οπτική και ηχητική όχληση, χωρίς ουσιαστικό κέρδος.
Αφού λοιπόν απορρίψουμε παντελώς τις «επαναστατικές» αερολογίες, πρέπει να επικεντρωθούμε στο πώς να διασφαλίσουμε ότι οι παραπάνω βάσιμοι λόγοι ανησυχίας θα ακυρωθούν άπαξ δια παντός, ώστε να απομείνουν μόνο τα καλά αποτελέσματα των επενδύσεων. Παρακάτω εκθέτω κάποια προαπαιτούμενα, που θα υλοποιήσουν τα ως άνω εκτεθέντα:
1. Το κράτος πρέπει να εξαγγείλει δημόσια το ενοίκιο που ζητάει, ανά περιοχή (άλλο θα είναι το ενοίκιο στο Βίτσι και στο Μπέλες και άλλο στην Κρήτη και στη Ρόδο), το χρόνο ενοικίασης και τι ακριβώς πρέπει να γίνει από τους επενδυτές μετά τη λήξη της ενοικίασης. Έτσι ο ελληνικός λαός θα βεβαιωθεί ότι τα βουνά δεν «χαρίζονται» στους επενδυτές, αλλά αποφέρουν κέρδος στο κράτος.
2. Το κράτος πρέπει να εξαγγείλει άμεσα την πολιτική του στην αγοροπωλησία του ηλεκτρικού ρεύματος. Πρέπει να καθορίσει τιμές αγοροπωλησίας της ηλεκτρικής ενέργειας σύμφωνες με τις διεθνείς τιμές και όχι σε τιμές που θα βάζουν «μέσα» στη ΔΕΗ, οπότε θα αναγκάζεται ο ελληνικός λαός θα πληρώνει κάθε τόσο υπέρογκες αυξήσεις στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
3. Η παραγόμενη ηλεκτρικής ενέργεια θα πρέπει σε μεγάλο ποσοστό -ας πούμε 40%- να καταναλώνεται εντός της Περιφέρειας όπου είναι εγκαταστημένες οι βιομηχανικές ΑΠΕ. Αυτό ισχύει κυρίως για τη νησιωτική Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει πληθώρα νησιών, όπου δεν είναι οικονομικά ή περιβαλλοντικά ορθό να γίνονται κλασικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα απαλλαχτεί η ΔΕΗ, δηλαδή οι Έλληνες καταναλωτές, από το κόστος επιδότησης της μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στα νησιά που φτάνει ως τα 600 εκατομμύρια ετησίως (δες Καθημερινή 19-12-12).
4. Οι Περιφέρειες θα πρέπει να προβούν μέσα στο 2013 σε χωροταξικό και ενεργειακό σχεδιασμό, όπου θα καθορίζεται σε ποιες περιοχές θα μπορούν να εγκατασταθούν οι βιομηχανικές ΑΠΕ. Φυσικά, αν οι Περιφέρειες αποκλείσουν από το σχεδιασμό τους τις βιομηχανικές ΑΠΕ (ή τις περιορίσουν δραματικά), θα πρέπει να εξηγήσουν στο λαό ότι θα είναι υπεύθυνες για την έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος στην Περιφέρεια.
5. Οι εγκρίσεις της Περιφέρειας θα πρέπει να δίνονται χωρίς γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, εντός τακτού διαστήματος, ας πούμε δύο μηνών.
Με αυτόν τον τρόπο και επενδύσεις θα γίνουν και ανάπτυξη θα έρθει για να μειώσει την τεράστια ανεργία, αλλά και επάρκεια ηλεκτρικού ρεύματος θα έχουμε στις περιοχές εκείνες (νησιωτικές) όπου υπάρχει έλλειψη και η μεταφορά της από την ηπειρωτική Ελλάδα είναι δαπανηρή και τέλος η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας θα γίνει χωρίς περιβαλλοντικό κόστος για τη χώρα και το λαό.
Πιστεύω ότι προς αυτήν την λογική πρέπει να κινηθούν οι φορείς του κράτους και οι αντιδρώντες τοπικοί φορείς. Και επίσης πρέπει να στραφούν επιτέλους και στα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού από τα σκουπίδια.