Υπάρχουν κάποιες φορές που πρέπει να αψηφάμε δυσκολίες, όπως λόγου χάρη τα έντονα καιρικά φαινόμενα και να βρισκόμαστε στο σωστό μέρος της σωστή στιγμή. Αυτό συνέβη για όλους όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε τη συναυλία – κοντσέρτο κλασικής, μπαρόκ και αναγεννησιακής μουσικής από το νεανικό σχήμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) «Oros Ensemble», που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 18 Δεκεμβρίου, στο Ωδείο Ρεθύμνου (Νερατζέ Τζαμί).
Μαγικές μουσικές στιγμές από έξι (6) νέους ανθρώπους που με τις εκτελέσεις τους μας μετέφεραν πίσω στον χρόνο, αλλά και μας έδειξαν πως η μουσική εξελίσσεται στο κοινωνικό και χωρο-χρονικό πλαίσιο που εντάσσονται οι δημιουργίες. Σύγχρονες και κλασικές στηριγμένες στα στιβαρά θεμέλια της παράδοσης. Οι εντυπώσεις πανθομολογούμενα εξαιρετικές, ωστόσο, όπως λέει κι ο σοφός λαός «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα» κάτι που συμβαίνει κυρίως στην πρόσληψη των καλλιτεχνικών δημιουργιών. Και ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι η μουσικολογική κριτική, αλλά κάτι ευρύτερο, που αφορά στους νέους ανθρώπους της πατρίδας μας, που αποτελούν την ελπίδα μας για το αύριο.
Μαθαίνοντας το βιογραφικό αυτών των έξι ταλαντούχων νέων ανθρώπων, χαμογελάσαμε με αισιοδοξία ότι επιτέλους σε αυτή την καθημαγμένη από τις πολλαπλές κρίσεις χώρα, νέοι άνθρωποι που έφυγαν στο εξωτερικό και έκαναν εξαιρετικές σπουδές ή/και θήτευσαν δίπλα σε μεγάλους δασκάλους, επιστρέφουν για να προσφέρουν τις γνώσεις και το ταλέντο τους. Ο Αποστόλης, η Ειρήνη, ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο Αντώνης και ο Γιώργος, αποφάσισαν να διεκδικήσουν το μέλλον τους σε ένα περιβάλλον που πολλές φορές είναι απαγορευτικό για ξεκινήματα.
Από την Αργεντινή του Astor Piazzola, τη Γερμανία και την Αυστρία των μεγάλων συνθετών και συμφωνικών ορχηστρών, ξαναβρέθηκαν στην Ελλάδα, της πανδημίας και του κοινωνικού διχασμού, χωρίς να το βάζουν κάτω. Και το κυριότερο είναι «γήινοι» άνθρωποι, χωρίς τον επιτηδευμένο ελιτισμό παλαιότερων γενεών. Ίσως η μοίρα τους να βγουν στην αγορά εργασίας μια ζοφερή περίοδο και η εμπειρία του εξωτερικού, τους έχει ωριμάσει πιο γρήγορα και τους έχει κάνει να καταλάβουν περισσότερο από εμάς ότι η ουσία δεν βρίσκεται στους τύπους.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και κάτι άλλο που δεν μπορούμε ούτε να αγνοήσουμε ούτε να μην αναγνωρίσουμε. Όσο ταλαντούχα και είναι αυτά τα παιδιά, κάποιος έπρεπε να δει τη διαφορά και να τους εντάξει σε ένα πλαίσιο για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Από τη διήγησή τους καταλάβαμε ότι ήταν τυχεροί όταν χτύπησαν την πόρτα του καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΛΣ κ. Γιώργου Κουμεντάκη, οποίος όταν άκουσε για το πρότζεκτ που πρότειναν, διέκοψε τη συζήτηση για λίγο και ζήτησε από τους ανθρώπους στο γραφείο του να μην κάνουν φασαρία για να ακούσει καλύτερα τον συνομιλητή του. Και αυτό επιβεβαιώνει, ότι παρά τις όποιες διαφορετικές αντιλήψεις, είναι πολύ σημαντικό ζήτημα ποιοι στελεχώνουν νευραλγικές θέσεις.
Βγαίνοντας από το Ωδείο, η ικανοποίησή μας και η αισιοδοξία μας μεγάλωσε, αφού συναντήσαμε κι έναν άλλο νέο άνθρωπο που αριστεύει στον τομέα του, την Ηλιάνα, μια νέα οινοποιό από την Κρήτη που έχει βαλθεί να αναγάγει το κρητικό κρασί σε προϊόν με ονομασία προέλευσης, εφάμιλλη των μεγάλων οινοπαραγωγών χωρών. Όλοι τους νέοι άνθρωποι του παρόντος που μας γεμίζουν ελπίδες για το μέλλον…
*Ο Δημήτρης Στεμπίλης είναι δημοσιογράφος – ιστορικός
