Έγινε και αυτό. Η πρόταση της «Αριστεράς» για την Προεδρία του ΕΣΡ, είναι ο Βύρων Πολύδωρας. Είπαμε ότι παρατηρούμε επί καιρό, το κατά δήλωσή του, «αριστερό» κυβερνητικό σχηματισμό να παίζει ανερυθρίαστα με τους θεσμούς, αλλά ως εκεί. Θέλοντας, προφανώς, η παρέα του ανεκδιήγητου Παππά να εκθέσει την αξιωματική αντιπολίτευση, με το πρόσχημα ότι δεν συναινεί στη συγκρότηση του ΕΣΡ, παρά την απόσυρση του νόμου περί τηλεοπτικών σταθμών, δεν εδίστασε να προτείνει το συγκεκριμένο πρόσωπο ως επικεφαλής ασελγώντας πάνω σε όσα απομεινάρια ευπρέπειας παρέμεναν, ώστε να τη διασώζουν από τη γενικευμένη γελοιότητα. Η «Αριστερά» του Τσίπρα, όταν προσποιείται ότι κόπτεται για συναινετικές επιλογές, ξαφνιάζει επικίνδυνα. Μετά τον Προκόπη Παυλόπουλο, ως εκλεκτό της από τη συντηρητική παράταξη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, να’ σου και ο Βύρων. Να θυμίσω σε όσους συνειδητά σπεύδουν να ξεχνούν: Ο για μια μέρα Πρόεδρος της Βουλής, που έσπευσε εντός του 24ώρου να διορίσει τη κόρη του στο Δημόσιο. Ο ιδρυτής νεοπαγούς ακροδεξιού κόμματος. Ο περιβάλλων τη Χρυσή Αυγή, με τη στοργή της κοινής μήτρας. (Παραπέμπω στους λόγους αποπομπής του από τη Ν.Δ. και τις αντιδράσεις που προκάλεσε η σχετική για τους φασίστες δήλωσή του). Ο ποίνην εκτίων, στρατηγός Άνεμος. Ο γραφικός υποψήφιος πρόεδρος της Ν.Δ., που απέσπασε μόνο τον γέλωτα των εκλεκτόρων. Ο εκλεκτός του Καμμένου και όσων απίθανων παλαιοδεξιών συστρατεύονται υπό την Χριστοδουλική Αγία Λαύρα κατά την κεντρώας στροφής που επιχειρείται στο κόμμα τους.
Πόσο θα αντέξουμε ακόμα τον ευτελισμό, υπό αυτό το μπουλούκι των τσαρλατάνων, μιας πράγματι Αριστεράς, που την εκπροσωπούσαν κάποτε ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης;
Αυτός ο επελαύνων σοσιαλφασισμός που επικολλάται ως γλίτσα στο δέρμα της δημόσιας ζωής, πότε θα καυτηριασθεί, ως πολιτικό περίττωμα; Δεν χρειάζεται παρά ελάχιστον χρόνος παρακολούθησης δελτίου ειδήσεων, ή εκπομπής λόγου στην Κρατική Τηλεόραση για να αντιληφθεί και ο πλέον αδαής πως η κυβερνητική εκδοχή στην είδηση υιοθετείται ως επίσημο κομματικό δόγμα, η αμφισβήτηση του οποίου σε καταστά, αμετάκλητα, εχθρό του λαού. Αυτή τη λογική δεν εξυπηρέτησε η δήλωση της ανεκδιήγητης κυβερνητικής εκπροσώπου όταν ανακοινώθηκε η απόφαση του ΣτΕ; Θυμηθείτε λίγο τον άξονα αυτής της δήλωσης, ως κορυφαίας εκδήλωσης περιφρόνησης των θεσμικών εγγυήσεων της δημοκρατίας και εκχυδαϊστικού λαϊκισμού.
1. Προτίθεται η πλήρης κυβερνητική αμφισβήτηση του κύρους του συγκεκριμένου Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την αναφορά σε προγενέστερες αντιδημοφιλείς αποφάσεις του. (Ξεχνά βέβαια ότι ο πρωθυπουργός της, από τη ΔΕΘ είχε σπεύσει να προκαταβάλει τη θετική για αυτόν απόφαση του ΣτΕ, το οποίο, μέχρι την απόφασή του… έχαιρε της εκτιμήσεως του κυβερνητικού θιάσου.
2. Ακολουθεί η απεύθυνση στο θυμικό ενός δοκιμαζόμενου λαού, συνδέοντας τη συγκεκριμένη απόφαση με απώλειες τόσο στις προσλήψεις νοσηλευτών, όσο και στη λειτουργία παιδικών σταθμών.
Επενδύοντας σε τομείς ευρύτατης ευαισθησίας αποσκοπείται να αποσυνδεθεί ο οφειλόμενος δικαστικός έλεγχος από αυτό που η αναγκαία ετυμηγορία του συνεπάγεται σε κατάφωρα αντισυνταγματικές επιλογές της κυβέρνησης, και να εκτεθεί το Δικαστικό Σώμα συλλήβδην, ως πράττον κατά του λαού και παρά το λαϊκό συμφέρον. (Θυμηθείτε το δακρύβρεχτο, ότι τα λεφτά που θα πήγαιναν σε σχολεία και νοσοκομεία, θα γυρίσουν τώρα στις τσέπες πολύ πλουσίων ανθρώπων…). Ξέχασε βέβαια η συγκεκριμένη «εκφωνήτρια» ότι λογικά με την αδειοδότηση περισσοτέρων σταθμών, μπορεί και να αυξηθεί αυτή η κοινωνική παρέμβαση, αν τελικά τα χρήματα δεν τα απορροφήσουν άλλες προτεραιότητες του ιθαγενούς Μαδούρο…
3. Νομιμοποιητική βάση της δήλωσης της εν λόγω κυρίας, ήταν, όπως ισχυρίσθηκε, το δικαίωμα στη κριτική των δικαστικών αποφάσεων. Θα πρέπει να της πει κάποιος, ότι η κριτική αυτή δεν γίνεται εκκινούμενη από την αυθαιρεσία που θεωρεί ότι επιτρέπεται στην εκτελεστική εξουσία, κάθε φορά που ελέγχεται, αλλά δικαιολογείται μόνο στα πλαίσια αμφισβήτησης του νομικού συλλογισμού που αποτέλεσε τη βάση του αιτιολογικού μέρους της απόφασης. Και αυτό γίνεται με όρους νομικούς και όχι βέβαια, αγοραία πολιτικούς.
Δεν ξέρω ειλικρινά τι έπεται. Υποψιάζομαι ότι ως βουλευτής, ο ηγέτης των Ελλήνων Χριστιανοδημοκρατών, κ. Νικολόπουλος, θα έχει πρόβλημα να ορισθεί αντιπρόεδρος του ΕΣΡ από αυτή την κυβέρνηση για να ενισχυθεί η παρωδία. Λυπάμαι μόνο για τον ενταφιασμό κάθε ελπίδας, όσων συστοιχήθηκαν με την Αριστερά κάποτε, οξυγονικά και είναι αναγκασμένοι να εισπνέουν σήμερα το διοξείδιο των μεταπρατών της.
*Ο Θωμάς Λεχωβίτης είναι δικηγόρος Ρεθύμνου
