Προπερασμένη παρασκευή βράδυ. Μια πρόσκληση με οδηγεί στο χωριό Γεράνι, δυο βήματα από το Ρέθυμνο. Βρίσκομαι σε ένα υπέροχο χώρο, αναπαλαιωμένο προσεγμένα, μέσα στο χωριό, με κατασκευασμένο σ’ αυτόν, ένα μικρό αμφιθεατράκι χωρητικότητας 250 ατόμων.
Μερικά νέα παιδιά επιχειρούν ένα μουσικό ξεκίνημα, σε ένα χώρο που έχει μια εξαιρετικά εύηχη ονομασία. Μυθωδία! Μια λέξη που μόνο η ελληνική γλώσσα θα μπορούσε να γεννήσει και που στο συγκεκριμένο χώρο, συμπληρώνεται από τις διαχρονικές αέναες μουσικές, της γύρω μαγευτικής καταπράσινης φύσης, που είναι γεμάτη από χαρουπιές, βελανιδιές και ελιές, κάτω από το φως ενός μαγευτικού καλοκαιρινού φεγγαριού. Το σκηνικό συμπληρώνεται δροσιστικά, με τις κατά διαστήματα ριπές, από ένα ονειρεμένο απαλό αεράκι, που μας ανακουφίζει από την καλοκαιρινή ζέστη.
Σκεπτόμουν πόσο θα κόστιζε στ’ αλήθεια σε κάθε χωριό ένα τέτοιο κύτταρο πολιτισμού, όπως αυτό το μικρό αμφιθεατράκι, που κατασκευάστηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία. Πόσα πολλά πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν σε ένα τέτοιο χώρο, σε κάθε χωριό, πόσα πολλαπλά μηνύματα θα μπορούσαν να δίνονται στον κόσμο, ειδικά το καλοκαίρι που οι παραθεριστές κατακλύζουν την ύπαιθρο, επιστρέφοντας στη γενέθλια γη και πόσα κίνητρα θα δίνονταν σε νέους να ξεδιπλώσουν τα όποια ταλέντα τους. Προσγειώθηκα σκεφτόμενος και ξέροντας παράλληλα, ότι οι εποχές είναι εξαιρετικά δύσκολες για τέτοιου είδους εγχειρήματα. Άσε που ίσως τελικά και η χώρα να μην αντέχει τόσο πολιτισμό!
Αφέθηκα στις όμορφες στιγμές, που απλόχερα μου δίνονταν από τον χώρο που βρισκόμουν, βλέποντας τον κόσμο που συνέρεε και που τελικά σχεδόν γέμισε το αμφιθεατράκι. Η συναυλία που ξεκίνησε μετά από λίγο, δεν είχε απολύτως τίποτα να ζηλέψει ούτε από ήχο, ούτε από φωνή, ούτε από μουσικά όργανα, από μια μεγάλη συναυλία καταξιωμένου μουσικού συνόλου.
Κι εμείς όλοι που βρεθήκαμε εκεί, νιώσαμε τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε σιγοτραγουδώντας, διαχρονικές ελληνικές μελωδίες σε μια υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά. Το πρόγραμμα ήταν πραγματικά εξαιρετικό! Ένα project εμπνευσμένο από τις εποχές του γραμμοφώνου και του παλιού κινηματογράφου σε μία μίξη «παλιά και σημερινή». Εκεί που τα παλιά κομμάτια ήταν πειραγμένα, ανάδυαν τη φρεσκάδα του καινούργιου… το παλιό συναντούσε το καινούργιο δεμένο εξαιρετικά. Και τι δεν είχε το πρόγραμμα. Ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, Χορευτικό, Alternative, παραδοσιακό folk, country διασκευές από παλιά ελληνικά παραδοσιακά κομμάτια (μικρασιάτικα, ρεμπέτικα) funk ύφος. Παλαιό – ξένο ρεπερτόριο διασκευασμένο σε funk, swing, reggee και μπλουζ!
Το αυθόρμητο και παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού στο τέλος, ήταν η καλύτερη αμοιβή για την παρέα των μουσικών. Ευχές στην ορχήστρα, που αποτελείτο από τον Φίλιππο Μύλερ τον ντράμερ, τον Αργύρη Έξαρχο τον κιθαρίστα, την Ελένη Αλεξαντωνάκη με το εξαιρετικό αρμόνιο, την δεκαοκτάχρονη Στέλλα Παυλάκη με το υπέροχο βιολί και βέβαια την Ματθαία Σπιταδάκη, που μας κράτησε σε εγρήγορση τρεις ολόκληρες ώρες και μας μάγεψε με τη γλυκιά φωνή της, για τα καλύτερα στο μέλλον. Τους αξίζουν!
