Ελάχιστοι πίστεψαν σε αυτήν την ομάδα. Ακόμα πιο λίγοι πίστεψαν πως είναι ικανή να προσπεράσει ένα σωρό εμπόδια για να φτάσει στην κατάκτηση του ανδρικού πρωταθλήματος της ΕΚΑΣΚ. Ο λόγος φυσικά για την Ακαδημία Ρεθύμνου, που στη σύντομη ιστορία της έχει «χτίσει» τη δικιά της παράδοση. Δύο φορές έχει φτάσει στους τελικούς και μετρά ισάριθμες κατακτήσεις. Όχι και άσχημα για ένα σύλλογο με μηδαμινό μπάζτετ και πάμπολλες θυσίες από προπονητές, παίκτες και παράγοντες.
Και η φετινή σπουδαία επιτυχία της Ακαδημίας είχε ονοματεπώνυμο και φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του Βαγγέλη Θεοδωρουλάκη. Ο έμπειρος προπονητής μίλησε στα ρεθεμνιώτικα μέσα, αναλύοντας την περίεργη, δύσκολη αλλά και καθ’ όλα επιτυχημένη χρονιά. Μία χρονιά που βρήκε την ομάδα του ξανά πρωταθλήτρια Κρήτης και με το «εισιτήριο» της Γ’ Εθνικής ανά χείρας.
Ο Ρεθεμνιώτης τεχνικός έκανε τον απολογισμό του, αποκαλύπτοντας τα μυστικά της επιτυχίας. Από τις αλλαγές στο ρόστερ, από τη βολιδοσκόπηση των αντιπάλων, από το ετερόκλητο υλικό που είχε στα χέρια του, από το γεγονός πως κανένας δεν τους θεωρούσε φαβορί, στο άριστο κλίμα, στο ΕΜΕΙΣ πάνω απ’ όλα, στη συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία με έμφαση στην άμυνα, στο έξτρα κίνητρο και στον φόβο των αντιπάλων.
Ένα πρωτάθλημα που μεταφράζεται σε δικαίωση όλων όσων δούλεψαν τη φετινή χρονιά. Επίσης, ο έμπειρος τεχνικός ξεκαθαρίζει πως οι αθλητές είναι οι πρωταγωνιστές, αλλά δεν γεύτηκαν τη χαρά της απονομής των μεταλλίων και του κυπέλλου.
«Άνοιγμα» προς το Ρέθυμνο Cretan Kings
Ο Βαγγέλης Θεοδωρουλάκης τόνισε πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να γίνει ένα βήμα προσέγγισης για ένα πλαίσιο συνεργασίας με το Ρέθυμνο Cretan Kings. Μόνο οφέλη θα έχουν και οι δύο σύλλογοι και κυρίως τα παιδιά που θα βρουν ευκαιρίες να δουλέψουν και να κερδίσουν εμπειρίες.
Ακόμα, ο Ρεθεμνιώτης τεχνικός ήταν ξεκάθαρος. Δεν είναι διατεθειμένος να ηγηθεί μίας προσπάθειας όπως η περυσινή στη Γ’ Εθνική.
Ας δούμε αναλυτικά τις ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις του έμπειρου τεχνικού.
-Η χρονιά ολοκληρώθηκε με τον πιο επιτυχημένο τρόπο. Κάνοντας τον απολογισμό της, σε ποια σημεία στέκεσαι;
«Ήταν μία περίεργη χρονιά, γιατί στην αρχή είχαμε μία αποστράτευση δυνάμεων σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Όπως είναι φυσιολογικό και μετά από έναν υποβιβασμό μίας ομάδας, υπάρχει απογοήτευση. Οπότε φτιάξαμε μία ομάδα από την αρχή, η οποία είχε 3 παιδιά από πέρυσι, τα οποία είχαν και περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Ήρθαν 6 καινούργιοι αθλητές κάτω των 22 ετών και φτιάξαμε ένα σύνολο παντελώς καινούριο και έπρεπε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μεταξύ μας. Αφότου το κάναμε, είδαμε κατά πόσο θα είναι δυνατό να πάρουμε το πρωτάθλημα.
Όπως είπα και στα παιδιά, επειδή οι συνθήκες που δουλεύαμε ήταν αντίξοες, με μεταμεσονύχτιες προπονήσεις, να το κάνουμε καλά και όσο καλύτερα μπορούμε για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια της σεζόν και μετά από πολλές τριβές μεταξύ μας, φτιάξαμε τελικά ένα σύνολο που έπαιζε ο ένας για τον άλλο. Είχαμε σαν σύνθημά μας να είμαστε καλοί σαν συμπαίκτες και να κοιτάμε να χαιρόμαστε το παιχνίδι. Δώσαμε μεγάλη βάση στην άμυνα, που ούτως ή άλλως είναι το δυνατό μας σημείο και η προπονητική μας φιλοσοφία και στο τέλος καταφέραμε να πετύχουμε το ζητούμενο που ήταν το πρωτάθλημα».
-Προέκυψε ο στόχος του πρωταθλήματος ή τον είχατε θέσει από την αρχή;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα εξαρχής τις ομάδες και τη δυναμικότητά τους. Γι’ αυτό ήθελα να δω αν μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα εμείς. Αυτό ήταν το πρώτο ζητούμενο. Από ‘κει και ύστερα και αφότου παίξαμε κάποια φιλικά και ολοκληρώσαμε τον α’ γύρο, είπα μέσα μου… για ποιο λόγο να μην κυνηγήσουμε το πρωτάθλημα; Εκμεταλλευτήκαμε και το γεγονός ότι κανείς δεν μας θεωρούσε φαβορί. Ενδεικτικό ήταν μία δημοσκόπηση που δεν μας είχαν καν στην 4άδα. Αυτό ήταν που ήθελα. Να μας θεωρούν αουτσάιντερ, δίνοντάς μας το έξτρα κίνητρο και αυτό λειτούργησε».
-Το αποτέλεσμα ήταν ιδανικό. Αποτέλεσε «προϊόν» σκληρής δουλειάς;
«Ήταν ένα ετερόκλητο υλικό, γιατί άλλα κίνητρα είχε ο Παπαδογιαννάκης και άλλα ο Τελλίδης, που έπαιρνε το λεωφορείο από τα Χανιά για να έρθει στην προπόνηση. Από κει και μετά, για να γίνουμε ομάδα είπαμε ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργούμε σε ατομικό επίπεδο και να βάλουμε ένα μεγάλο ΕΜΕΙΣ. Αυτό καταφέραμε να πετύχουμε και δεν ήταν μόνο δική μου δουλειά αλλά όλων. Είπαμε πως μόνο μέσα από τη συνολική επιτυχία θα χαρούμε όλοι μαζί.
Από την στιγμή που ξενυχτάμε και πάμε αργά το πρωί σπίτι μας, ξυπνώντας ο καθένας νωρίς την επόμενη μέρα για να πάει στη δουλειά του, θα πρέπει να βάλουμε ένα στόχο, διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος να το κάνουμε. Αυτό μπασκετικά γίνεται μέσα από την άμυνα.
Τρία χρόνια είμαι στην ομάδα και έχω φέρει μόλις έναν παίκτη. Δεν είχα ποτέ την οικονομική δυνατότητα να διαλέξω παίκτες. Μόνο τον Μπαλάφα είχα φέρει και με τους υπόλοιπους προσπάθησα να δω τι μπορούμε να καταφέρουμε. Και κατάφερα και τις 3 χρονιές η ομάδα να είναι η καλύτερη αμυντικά σε όλες τις κατηγορίες που αγωνιστήκαμε. Αυτό εμένα με γεμίζει με ικανοποίηση στο ότι κατάφερα να προσφέρω και εγώ κάτι».
Η δικαίωση, ο σεβασμός και το αίσθημα του φόβου
Ο Βαγγέλης Θεοδωρουλάκης μίλησε για δικαίωση και ανταμοιβή των κόπων μιας ολόκληρης χρονιάς. Στην αρχή ήταν αουτσάιντερ, στη συνέχεια κέρδισε τον σεβασμό όλων, έγινε φαβορί και οι αντίπαλοι είχαν μία δόση φόβου. Επίσης, ανάλυσε τις σκέψεις πριν τους τελικούς, το επίπεδο του πρωταθλήματος και την απονομή που δεν έγινε ποτέ.
-Η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν μία δικαίωση για την ομάδα; Για όλη αυτήν την προσπάθεια;
«Ναι είναι, αλλά και να μην τα είχαμε καταφέρει μπορώ να πω ότι και πάλι είχαμε κάνει τεράστια βήματα προόδου σε σχέση με την αρχή της χρονιάς. Σκεφτείτε ότι στο ματς με το Δειλινό εδώ μέσα στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου, που θεωρώ ότι ήταν η ομάδα με το καλύτερο ρόστερ, χάσαμε με μεγάλη διαφορά πόντων. Όμως, φτάνοντας στα πλέι οφ βλέπαμε ότι είχαμε κερδίσει τον σεβασμό όλων, ενώ υπήρχε και το αίσθημα του φόβου από τους αντιπάλους μας. Δεν το βλέπω σαν προσωπική δικαίωση, αλλά σαν ομαδική επιτυχία».
-Φτάσατε στους τελικούς, όπου μετά το πρώτο ματς δεχθήκατε μία απρόσμενα «βαριά» ήττα που την χαρακτηρίσατε ως τη χειρότερη εμφάνιση. Πιστεύατε πως από εκείνο το σημείο και μετά η ομάδα θα τα κατάφερνε; Το είχατε βάλει σαν στοίχημα ότι θα τελειώνατε τη σειρά στην έδρα της Μεσσαράς»;
«Θα το πάρω από την αρχή των τελικών. Όταν με ρωτούσαν οι παίκτες ποιον αντίπαλο θέλουμε, δηλαδή το Δειλινό ή τη Μεσσαρά, τους έλεγα ότι το Δειλινό έχει το καλύτερο ρόστερ της κατηγορίας και η Μεσσαρά την πιο σταθερή ομάδα. Το πιο «σταθερή» σημαίνει πιο προβλέψιμη και το πιο προβλέψιμη πιο εύκολο να τη διαβάσεις. Το Δειλινό είχε μεγαλύτερο ταλέντο επιθετικά και ήταν δυσκολότερα να την αντιμετωπίσουμε και τελικά μας έτυχε η Μεσσαρά.
Το 2ο παιχνίδι αποδείχθηκε κακή παρένθεση. Μπήκαμε άσχημα στο ξεκίνημα και σε συνδυασμό με το ότι δεν είμαστε ώριμη ομάδα, δεν μπορέσαμε να το διαχειριστούμε. Επειδή εμείς οι προπονητές λέμε πως από την ήττα έχεις να μάθεις πολλά και από τη νίκη τίποτα, θεωρώ ότι μάθαμε πολλά από αυτή την ήττα και φάνηκε στο επόμενο ματς».
-Σε σχέση με το επίπεδο του πρωταθλήματος πριν δύο χρόνια πιστεύετε πως φέτος ήταν χαμηλότερο;
«Θεωρώ ότι ο Κύδωνας πριν δύο χρόνια ήταν η καλύτερη ομάδα που έχω δει στο τοπικό πρωτάθλημα από θέμα ρόστερ. Επίσης πιστεύω ότι η φετινή δική μου ομάδα είναι καλύτερη από ό,τι ήταν τότε. Για αυτούς τους λόγους αυτό που καταφέραμε πριν δύο σεζόν είναι κάτι που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μου. Ήταν υπέρβαση. Φέτος από ένα σημείο και μετά δεν δεχόμουν την ήττα. Δηλαδή δεν πίστευα ότι σε μία σειρά 5 αγώνων μπορεί να μας κερδίσει κάποια ομάδα. Αυτή την άποψη βέβαια άρχισα να την χτίζω μετά τη μέση της χρονιάς».
-Οι παίκτες σας περίμεναν να ανταμειφθούν οι κόποι τους στο τέλος με την απονομή του κυπέλλου και των μεταλλίων. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Υπάρχει απογοήτευση για αυτό;
«Δεν θέλω να το σχολιάσω. Είναι αυτονόητο πως αυτό που έγινε ήταν πολύ αρνητικό για τα παιδιά, τα οποία κοπίασαν όλη τη χρονιά και δεν ανταμείφθηκαν από το μοναδικό πράγμα που περίμεναν. Δεν θέλω να ξέρω τι έγινε. Σίγουρα είναι κάτι που δεν αφορά τα παιδιά. Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε ότι, είτε προπονητές είμαστε, είτε παράγοντες, είτε διαιτητές, οι πρωταγωνιστές στους αγώνες είναι οι παίκτες. Ο κόσμος έχει έρθει για να δει τους παίκτες. Το άθλημα υπάρχει για τους παίκτες. Άρα οτιδήποτε κάνουμε στον χώρο θα πρέπει να έχουμε σαν κέντρο προσοχής μας τον παίκτη».
Η επόμενη μέρα και η προοπτική συνεργασίας με το Ρέθυμνο Cretan Kings
Ο Ρεθεμνιώτης προπονητής έκανε άνοιγμα συνεργασίας προς το Ρέθυμνο Cretan Kings. Μία συνεργασία που θα βοηθήσει και τους δύο συλλόγους. Επεσήμανε τα προβλήματα που υπάρχουν στο οικονομικό κομμάτι και ξεκαθάρισε πως δεν είναι διατεθειμένος να ηγηθεί μίας προσπάθειας όπως η περυσινή στη Γ’ Εθνική κατηγορία.
-Η επόμενη μέρα σας βρίσκει στη Γ’ Εθνική. Τα οικονομικά προβλήματα είναι δεδομένα για όλους. Πως την σχεδιάζετε αυτή την επόμενη μέρα;
«Ζούμε σε μία εποχή με όλη αυτή την κρίση που υπάρχει και με την αλλαγή του φορολογικού πλαισίου και των κινήτρων που δίνονταν στις επιχειρήσεις να επιχορηγούν τον αθλητισμό, αλλά και με την αδυναμία του κράτους να επιχορηγήσει τον αθλητισμό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για τα σωματεία να κάνουν παραγωγική διαδικασία. Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο για μία επαρχιακή ομάδα.
Το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο αν παίζει σε μία Εθνική κατηγορία. Και το κόστος του να ταξιδέψει εκτός της πόλης της και να παίξει σε ένα άλλο μέρος της Ελλάδας και το κόστος να προσελκύσει αθλητές για να την στελεχώσουν. Όσο αφορά την Ακαδημία, αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα και στα τρία χρόνια που είμαι προπονητής της, είχαμε το χαμηλότερο μπάτζετ. Φέτος μηδαμινό, πρόπερσι μηδαμινό και πέρυσι το χαμηλότερο της Γ’ Εθνικής.
Δεν είναι κάτι που άπτεται της δικαιοδοσίας μου. Θεωρώ ότι ο κόσμος, ο οποίος μας έχει αγκαλιάσει και μας έχει τιμήσει με την παρουσία του, εάν το κάνει και του χρόνου σε μαζικό βαθμό, μπορεί να βοηθήσει ώστε να αποκτήσουμε μία οικονομική δυνατότητα για να μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί στη Γ’ Εθνική.
Επίσης, το μπάτζετ που χρειαζόμαστε για να είμαστε ανταγωνιστικοί, δεν θεωρώ πως είναι δα και τόσο μεγάλο που να είναι απαγορευτικό για τα δεδομένα του Ρεθύμνου σαν πόλη. Από δω και πέρα, είναι θέμα της διοίκησης να κάνει τα απαραίτητα βήματα για να θωρακίσει όσο μπορεί καλύτερα την ομάδα.
Επίσης, θεωρώ πως είναι η κατάλληλη χρονική συγκυρία να υπάρξει ένα βήμα προσέγγισης για ένα πλαίσιο συνεργασίας με την επαγγελματική ομάδα του νομού, το Ρέθυμνο Cretan Kings, προς αμοιβαίο συμφέρον και των δύο ομάδων. Ευελπιστώ σε κάτι τέτοιο.
Ακόμα και αν δεν υπήρχαμε εμείς, το Ρέθυμνο έπρεπε να δημιουργήσει μία ομάδα σαν εμάς. Ελπίζω να γίνουν τα απαραίτητα βήματα και από τους δύο συλλόγους, ούτως ώστε να βρεθεί ένα πλαίσιο συνεργασίας που θα είναι προς αμοιβαίο συμφέρον και των δύο».
-Θεωρείς πως υπάρχουν παιδιά από το Ρέθυμνο που θα βοηθήσουν και βοηθηθούν από μία τέτοια ενδεχόμενη συνεργασία, σε συνάρτηση φυσικά με το επίπεδο στις υποδομές;
«Τηρουμένων των αναλογιών και δη ότι έχουμε το μεγαλύτερο γηπεδικό πρόβλημα σε όλη την Κρήτη, καθότι είμαστε ο μοναδικός νομός που έχει ομάδα σε επαγγελματική κατηγορία, στην Α1, και έχουμε μόνο ένα γήπεδο και επίσης 6 ομάδες σε Εθνικές κατηγορίες. Συγκριτικά με το Νομό Χανίων και Ηρακλείου είμαστε έτη φωτός πίσω.
Αν λοιπόν συνυπολογίσουμε όλα αυτά, δεν περίμενα κάτι καλύτερο όσο αφορά τις υποδομές. Ακόμα, δεν υπάρχουν πολλές ομάδες για να γίνονται δυνατά πρωταθλήματα σε επίπεδο Παμπαίδων, Παίδων, Εφήβων, όπως επίσης και στο ανδρικό της ΕΚΑΣΚ. Φέτος ήταν ακόμα πιο απογοητευτικά τα πράγματα, καθώς ήταν μόλις 8 ομάδες. Γενικότερα, βλέπουμε μία αποστράτευση παραγόντων, φιλάθλων, παικτών. Για παράδειγμα είναι απογοητευτικό να βλέπεις στο Ηράκλειο 60 ομάδες στο Εργασιακό και την ίδια ώρα μόλις 5 στην ΕΚΑΣΚ.
Θεωρώ πως υπάρχουν παιδιά που και θα μας βοηθήσουν και θα βοηθηθούν και θα αποκτήσουν σημαντικές εμπειρίες από τη συμμετοχή σε μία Εθνική κατηγορία».
-Αν η Ακαδημία συνεχίσει να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις, θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της κατηγορίας; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα.
«Η περυσινή μας εμπειρία, παρόλο που κάναμε μία τιτάνια προσπάθεια, μου έχει αποδείξει πλέον μέσα μου πως δεν υπάρχει περίπτωση να το ξανακάνουμε αυτό με τις ίδιες συνθήκες. Δεν υπάρχει λόγος να το ξανακάνουμε. Ή θα μπορέσουμε να κάνουμε το βήμα να δυναμώσουμε την ομάδα ή να μην το κάνουμε καθόλου. Έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι εγώ. Δεν γίνεται να πολεμάς με σφεντόνες και οι άλλοι να έχουν αυτόματα όπλα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της περυσινής χρονιάς αυτό αισθανόμουν, βαρέθηκα να μου λένε συγχαρητήρια και το αποτέλεσμα να είναι αυτό που ήταν».
-Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα, αλλά στο μεταγραφικό κομμάτι έχουν γίνει κάποιες προσεγγίσεις; Σύμφωνα τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα της ομάδας.
«Δε μπορώ να πως είναι ιδιαίτερα νωρίς, αλλά αν δεν λυθεί το οικονομικό κομμάτι, δεν μπορώ να κάνω μεταγραφικό σχεδιασμό».
-Ο κόσμος στήριξε και φέτος την ομάδα, κάτι το οποίο κάνει τα τελευταία χρόνια. Από κει και πέρα, θέλεις να ευχαριστήσεις κάποιους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα και στο φετινό εγχείρημα;
«Ο κόσμος ήταν στο πλευρό μας καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και τον ευχαριστώ πάρα πολύ για την πολύτιμη βοήθειά του. Επίσης, θέλω ευχαριστήσω τον φροντιστή του Ρέθυμνο Cretan Kings, τον Γιάννη Σταυριδάκη, που ήταν πάντα με ένα καλό λόγο στα χείλη του. Τον διευθυντή του κλειστού, τον Φώτη Τσιμπούκα, για τη συνεργασία που είχαμε και φέτος. Κάποιους παράγοντες της ομάδας που με άντεξαν, γιατί είμαι και δύσκολος άνθρωπος, και έκατσαν στον πάγκο της ομάδας.
Πάνω απ’ όλα ευχαριστώ τα παιδιά, τα περισσότερα εξ αυτών υπερέβαλαν εαυτόν και κατάφεραν να πετύχουν κάτι πραγματικά αξιέπαινο. Τώρα που μου δίνεται η ευκαιρία, θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα Τελλίδη που ερχόταν από τα Χανιά. Έμπαινε στο λεωφορείο 3 ώρες, με δικά του έξοδα, για να έρθει να κάνει προπόνηση με την ομάδα. Το λέω και το ξαναλέω αυτό το παράδειγμα, γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κάτι που αγαπάνε με τέτοια αφοσίωση, αυτή η χώρα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αυτούς τους ανθρώπους δεν πρέπει ποτέ να τους απογοητεύουμε σε ό,τι και αν κάνουν. Αν απογοητεύσουμε τέτοιου είδους ανθρώπους δεν έχουμε να ελπίζουμε σε τίποτα.
Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Μανόλη Σταράκη, ο οποίος έμεινε στο Ρέθυμνο παρότι είχε διακόψει τις σπουδές του, βοηθώντας την ομάδα. Τον Γιώργο Παπαδογιαννάκη, ο οποίος ήταν κάθε μέρα στον δρόμο και ερχόταν το βράδυ και έκανε προπόνηση και γενικά όλα τα παιδιά τα οποία πίεσαν τον εαυτό τους για να πετύχουμε κάτι το οποίο δεν ήταν απαιτούμενο από κάποιους άλλους, παρά μόνο από τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Τέλος, να ευχαριστήσω και να ευχηθώ καλή συνέχεια στον Νίκο Λαγουδάκη που συνεργαστήκαμε ξανά μετά από πολλά χρόνια, καθώς τον είχα παίκτη όταν ήταν έφηβος και είχαμε ξαναπάρει πρωτάθλημα μαζί. Έκανε μεγάλη προσπάθεια και μας βοήθησε πολύ. Σαφώς και πολλά ευχαριστώ στον Ανδρέα Χρυσουλάκη που ήταν αρχηγός μέσα και έξω από το γήπεδο».