Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του ηθοποιού Γιάννη Παπαδάκη «Ψηλά τα όπλα». Το διάβασα και το ξαναδιάβασα… γιατί με μάγεψε.
Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, που αξίζει να διαβαστεί.
Σ’ αυτό περιδιαβαίνεις την ιστορία ενός ανθρώπου, της Μάνας του μιας ταπεινής, χαμογελαστής Αρχόντισσας, που αγωνίστηκε πολύ στη ζωή της και τα κατάφερε παρά τις αντίξοες συνθήκες που συνάντησε. Σύμβολό της, στις δύσκολες στιγμές της οικογένειας, ήταν η φράση: Ψηλά τα όπλα και από αυτήν την φράση και ο συμβολικός τίτλος του βιβλίου. Την έλεγε πάντα, όταν ήθελε να δώσει σε κάποιον θάρρος και να τον προτρέψει να συνεχίσει, με Υπομονή, τον Καλόν Αγώνα και να μην καταθέτει ποτέ τα όπλα λιποτακτώντας.
Οι σελίδες αυτού του βιβλίου γεμίζουν με πάθη, έρωτες, μίση, ίντριγκες, συμφέροντα, δολοπλοκίες και φονικά…
Συγκινητικός ο ύμνος του ηθοποιού-συγγραφέα για τη Μάνα του, που τον στήριξε, απεριόριστα, σε όλες τις περιόδους της ζωής του.
Αξίζει να διαβαστεί αυτό το βιβλίο, γιατί είναι βγαλμένο μέσα από την πραγματικότητα της ζωής και γιατί είναι πολλά τα διδάγματα που μπορεί να αντλήσει κάποιος από την ανάγνωσή του.
Μαρία Μαθιουδάκη-Βαρούχα, φιλόλογος
