Δεν ήρθε ο Χριστός στη γη κερδοσκόπος άσπλαχνος επαναστάτης να χαλάσει και να κυριέψει όλη την οικουμένη με το αστραποβόλο πολυδόξαστο άρμα του.
Η γενέθλια γη της Βηθλεέμ άνοιξε τις αγκάλες της να υποδεχτεί το Σωτήρα, το Λυτρωτή των ανθρώπων από τις επίγειες σκοτούρες και μ’ αδελφική αγάπη να βάλει στις πελώριες και πάντοτε ορθάνοιχτες αγκάλες του όλους τους ανθρώπους, που ‘χουνε μετανιώσει για τα εκούσια κι ακούσια ανομήματα κι εγκλήματά τους.
Η Ναζαρέτ, που παιδί αμέριμνο τον δέχτηκε κι ως ώριμο άντρα τον ξεπροβόδισε, ήταν ο πρόναος του ναού της σοφίας του, μα κείνοι οι βλογημένοι γονιοί και τα αδέλφια του δεν έμοιαζαν ικανοί το αληθινό νόημα των φρόνιμων λόγων του ν’ αντιληφθούν.
Μα σαν άρχισε θεόπνευστος δάσκαλος να κηρύττει τα μηνύματα του υψίστου πατρός του, τα μεστά αλήθεια λόγια του δεν βρήκανε σ’ όλες τις ανθρώπινες καρδιές την ίδια απήχηση, όμοια μολονότι οι φάροι στις φουρτουνιασμένες θάλασσες δίνουνε γραμμή πλεύσης στα ποντοπόρα πλοία, εκείνα άλλες φορές την ακολουθούν, άλλες την παρερμηνεύουν και συχνά «κάνουν του κεφαλιού» τους και όσες φορές κάποιοι δεν την ακούν καθόλου, καταλήγουμε σε θλιβερά ναυάγια.
Έτσι, κάποιοι ακούν με προσοχή μεγάλη και βάζουν στην καρδιά τους τις πολυΐσκιωτες στην καθημερινή έρημο διδαχές του Χριστού και τα λόγια των μαθητών και των αποστόλων του που μας χαρίζουν ψυχική δύναμη και σωματική καρτερία.
Άλλοι τις ερμηνεύουν κατά το δοκούν και πολύ συχνά αποπροσανατολίζονται κι άλλοι, τέλος, δεν υπολογίζουν καθόλου τα Χριστούγεννα, τη Σταύρωση και την Ανάστασή του και βαδίζουν στα «τυφλά», ως άβουλα έρμαια του κάθε λογής ψυχρόαιμου και σαρκοφάγου επιτήδειου.
Μα Κείνος, ως σοφός και μετριόφρων ναύκληρος ακόμη μας αγαπάει και με καλοκάγαθα και λυσιμέριμνα κελεύσματα, έτοιμος είναι πάντοτε κάθε απρόσμενη φουρτούνα μακριά – μας ν’ αποδιώξει· κι ως φωτόκοσμος το φως να χαρίσει σ’ εμάς, τους εκ γενετής ή εκ πεποιθήσεως τυφλούς!
