Γιατί επιμένεις να με σώσεις;

Δεν παραβλέπω, γιατί δεν διαβιώ «στον Άρη», ότι υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις, ένεκα των οποίων προκύπτει η επιφύλαξή μας, όμως η γενικευμένη «ισοπέδωση» των πάντων δεν είναι υγιής κατάσταση, και μοιάζει με μια χύτρα, που ενώ είναι φτιαγμένη να τα αφήνει όλα «να περνούν», εμείς επιμένουμε να περιορίζει, μόνον, αυτά που θα ‘πρεπε να αφήνει να περνούν!
Με μορφή παράλληλων «εικόνων» θα προσπαθήσω να περάσω το σοβαρό μήνυμα που θεωρώ υγιές και ωφέλιμο για τον τόπο και τους απλούς ανθρώπους του, όσον αφορά στην απαιτούμενη και αναγκαία προσπάθεια « να σωθεί» αυτός ο τόπος.
* Φουρτουνιασμένη θάλασσα, καρχαρίες να περιτριγυρίζουν, κύματα να επιτίθενται και να σε κατασπαράσσουν, καταιγίδα και «μαυρίλα» που σε καθηλώνουν.
Κάπου εκεί μέσα, ένας άνθρωπος προσπαθεί να σταθεί στην επιφάνεια της επιβίωσής του, παλεύοντας με τα κύματα, χτυπώντας απεγνωσμένα τα χέρια για να κρατηθεί όρθιος, προσπαθώντας να γλυτώσει από τα μεγαλόψαρα.
* Θαλπωρή, πολυτέλεια, ολόφωτοι ακριβοί πολυέλαιοι, τραπέζια με «πιατέλες» γεμάτες πλούσια εδέσματα, όμορφες παρέες, ουίσκι και σαμπάνιες, χαβιάρια και ακριβά κρασιά, χαχανητά και αναμμένα πούρα, χρυσά γαλόνια στις επωμίδες, λάμψη και γκλαμουριά!
Είναι τόση η εσωτερική φασαρία, ώστε η εξωτερική κοσμοχαλασιά και οι «κραυγές» εξουθένωσης του ανθρωποπνιγμού να «συντρίβονται» στους εξωτερικούς τοίχους, και να μην ενοχλούν αυτήν την πανδαισία!
Ένας απλός άνθρωπος που στέκεται στην στεριά, βλέπει την αγωνία του παλαιστή των κυμάτων, και χωρίς να διστάσει πέφτει στην ανταριασμένη θάλασσα, και αγωνίζεται να φτάσει, να βοηθήσει, «να κάνει κάτι» για τον άνθρωπο που χρειάζεται κάποιον να ενδιαφερθεί γι’ αυτόν και το τεράστιο πρόβλημά του.
Με έντονες και εξουθενωτικές προσπάθειες πλησιάζει τον ταλαιπωρημένο και μισοπνιγμένο συνάνθρωπό του.
Εκείνος, τον βλέπει, τον κοιτάζει με μια λοξοματιά, διαπιστώνει, ότι είναι «ένας σαν κι αυτόν», και τον διώχνει φωνάζοντάς του, ότι θέλει την σωτηρία του, μόνον, από τους ανθρώπους με τα γαλόνια και τις χρυσές στολές!
Και, βεβαίως, πνίγηκε!
Ο άλλος, ακόμη εκεί, να προσπαθεί, όμως ματαιοπονώντας!
Το ηθικό δίδαγμα:
Αυτοί από τους οποίους περιμένεις την σωτηρία σου, συνήθως δεν σε ακούν, είτε γιατί δεν τους αφήνουν να σε ακούσουν, είτε γιατί, απλούστατα, δεν ενδιαφέρονται να «στεναχωρηθούν» από τα προβλήματά σου.
Εκείνοι που πραγματικά ενδιαφέρονται για σένα, είναι «οι ίδιοι απλοί άνθρωποι» όπως και εσύ.
Αν αυτούς τους κρατείς μακριά σου, και δεν τους αφήνεις να βοηθήσουν ώστε μαζί να ξεφύγετε από το (κάθε) πρόβλημα, τότε δεν έχεις καμιά σωτηρία, και είναι βέβαιος ο «πνιγμός» από τα προβλήματα!
Συμπέρασμα:
Καλή φώτιση (άλλωστε ακόμη είναι κοντά η εορτή των Θεοφανείων) για όλους μας!