Στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο δημοσιεύτηκε κείμενο διαμαρτυρίας, το οποίο υπέγραψαν 140 αρχαιολόγοι, ιστορικοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές. Οι εν λόγω εξέφρασαν την αντίθεσή τους σε κάθε απόπειρα ποινικοποίησης της επιστημονικής άποψης και στοχοποίησης όσων την εκφέρουν. Παράλληλα, δήλωσαν τη στήριξή τους στην Καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κυρία Όλγα Παλαγγιά για τις επιθέσεις που δέχεται επειδή διατύπωσε μιαν επιστημονική υπόθεση.
Δεν γνωρίζω σε ποια περιστατικά αναφέρονται οι υπογράφοντες, που άλλωστε είναι αδιάφορα ως προς την ουσία του θέματος. Και η ουσία του θέματος εντοπίζεται στο παρακάτω σημείο του κειμένου διαμαρτυρίας: «Η αρχαιολογία, όπως άλλωστε και η ιστορία, βασίζει τα πορίσματά της σε μια εξαντλητική διαδικασία αναζήτησης, αμφισβήτησης και αναστοχασμού. Δεν επιζητούμε την απόλυτη αλήθεια, χτίζουμε πάνω στα ερωτήματα».
Στην παρούσα περίπτωση, βέβαια, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Η κ. Παλαγγιά όχι μόνον δεν ακολούθησε «εξαντλητική διαδικασία αναζήτησης», αλλά από την πρώτη στιγμή εξέφρασε άποψη, και μάλιστα κατηγορηματική, για τη χρονολόγηση, τον χαρακτήρα και το είδος του τύμβου Καστά, όχι μόνον πριν ολοκληρωθεί η ανασκαφή, αλλά χωρίς καν να έχει επισκεφθεί τον χώρο! Δυστυχώς, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, το ίδιο έπραξαν οι περισσότεροι Καθηγητές Αρχαιολογίας, ορισμένοι από τους οποίους μάλιστα συνυπογράφουν τη διαμαρτυρία. Δεν γνωρίζω αν η στάση αυτή είναι για γέλια ή για κλάματα, πάντως παραβιάζει τις βασικές αρχές της επιστημονικής έρευνας, τις οποίες όλοι οφείλουμε να υπηρετούμε και να διδάσκουμε στους φοιτητές μας.
