Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα δεν είναι κομμάτια από άψυχο μάρμαρο… Είναι ομιλούντα κομμάτια της ελληνικής Ιστορίας και εικόνες που σφράγισαν και σφραγίζουν ανεξίτηλα και τον παγκόσμιο πολιτισμό!
Τίποτα και κανείς, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί, φρονώ, να παραμορφώσει αυτές τις εικόνες, να τις διαγράψει, να τις εξαφανίσει ή να χαλκεύσει το μήνυμα που μας μεταδίδουν ή/και τα συναισθήματα που μας γεννούν. Ακόμη και σήμερα, θυμάμαι, με συγκίνηση, την πρώτη μου επίσκεψη, πριν έντεκα χρόνια, στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα.
Τόσο τα μάρμαρα του Παρθενώνα και όλα τα ελληνικής προέλευσης εκθέματα στα διάφορα μουσεία του κόσμου (π.χ. Λούβρο, Βερολίνο κλπ.), όσο και οι αρχαιότητες που φυλάσσονται και εκτίθενται σε ελληνικά μουσεία από τη μια άκρη της πατρίδας μας έως την άλλη για να μην πέφτουν θύματα αρχαιοκαπήλων, δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, τίποτα άλλο παρά ολοζώντανες εικόνες που θα φέρνουν πάντοτε στη σκέψη μας αυτό που είναι διαχρονικά αποδεκτό απ’ όλους, θαλερό και σε ισχύ: Η ανθρωπότητα, στα χρόνια της ομοψυχίας, της ειρήνης που την οδηγούν στις μεγάλες της στιγμές, είναι δημιουργός και φορέας λαμπρού πνευματικού και υλικού πολιτισμού.
Από την κλασική Αθήνα και τους αρχαίους εν γένει Έλληνες, παρά τα όποια ελαττώματά τους ως ανθρώπων και ως κοινωνικών ομάδων, αντλούμε, θαρρώ, εμείς και οι συγκαιρινοί μας πάρα πολλά παραδείγματα για το πώς θα πρέπει να είναι οι αγώνες μας σήμερα υπέρ των πατροπαράδοτων αρχών και αξιών και για την κοινωνική υλικοπνευματική μας πρόοδο και ευημερία αφενός και για την πειθαρχία που θα πρέπει να έχουμε στους νόμους και στη δημοκρατία αφετέρου ως μεμονωμένα άτομα και ως μέλη του κοινωνικού συνόλου.
Αποτελούν, με άλλα λόγια, για εμάς τους τωρινούς ανά τη γη ανθρώπους, και ιδίως για τη νέα γενιά, φωτεινά οδοσήμαντρα προς γονιμοποιό μίμηση και μια αστείρευτη πηγή διαπαιδαγώγησης για τη συνέχιση του αγώνα για τον άνθρωπο και για μια πιο ανθρώπινη ζωή με σεβασμό στα, ατομικά και κοινωνικά, δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων μας…
